ورزش دات آنلاین- یوونتوس توسط چند دانشجوی تورینی و با نام «باشگاه فوتبال یوونتوس» در تاریخ ۱ نوامبر ۱۸۹۷ در تورین تاسیس میشود. آن جوانان در دبیرستان ماسیمو لسیوم تحصیل می‌کردند. اولین دیدار این تیم تازه تاسیس با حضور جوانان و فوتبال دوستان شهر در تیاتر ساختمان دارما برگزار میشود. اما باشگاه تازه تاسیس نامی برای خود می‌طلبید. «انریکو کنفاری» و برادرانش نیز در خانه اجاره‌ای کوچکی که محل استقرار باشگاه بود؛ بخاطر شور و اشتیاق جوانی و جوانانی که برای این باشگاه توپ میزدند؛ نام یوونتوس را برگزیدند.
ماجرای تورینو هم شنیدنی ست، داستان فوتبال در تورین از اواخر قرن نوزدهم آغاز شد. تورینی‌ها برای اولین بار از طریق انگلیسی‌ها و سوئیس صنعتی شده با فوتبال آشنا شدند. (ایالت پیِدمونت که شهر تورین مرکز آن است، از شمال شرق با سوئیس مرز دارد). در سال ۱۸۸۷، «باشگاه فوتبال و کریکت» به عنوان اولین باشگاه فوتبال ایتالیا، در تورین راه اندازی شده بود که بعدها با باشگاهی دیگر ادغام شد و «اینترنازیوناله تورینو» را به وجود آورد. اینترنازیوناله تورینو، تورینه زه، جیناستیکا تورینو و جنوا جزو تیم‌هایی بودند که در پانزدهمین دوره مسابقت بین المللی برای یادبود «اِستاتو آلبرتینو» بازی کردند. این بازی‌ها بگونه‌ای موجب پی ریزی مسابقات فوتبال قهرمانی ایتالیا شد. در نهایت، جنوا قهرمان آن بازی‌ها شد.
در سال ۱۹۰۰، باشگاه فوتبال تورینه زه با اینترنازیوناله تورینو ادغام شد؛ هر چند آنها باید برای تغییر اصلی و نهایی تا سال ۱۹۰۶ صبر می‌کردند. در این سال تعدادی از بازیکنان شورشی یوونتوس که با سیاست‌های باشگاه مخالف بودند، با سرکردگی سرمایه دار سوئیسی «آلفرد دیک» قرار ملاقاتی را در یک بار آبجو گذاشتند.
ساعت ۹ عصر بود و ۲۳ نفر در آبجوفروشی حاضر بودند. آلفرد دیک، جیووانی سکوندی، فریتز بولینگر، یوجِنیو دی فرنِکس، جوزپه وارتو، انریکو دبرناردی، آرتور راجرز، فِدریکو فراری اورسی، فریتز روف، کارلو پلتچر، کارلو دیک، هانس کِمپفر، اٌرِسته ماتزیا، پل بوئِنر، اوگو موئِتزل، روبرت دپِنهویر، آلفردو ژاکِت و چند نفر دیگر از این افراد بودند. رئیس فرانتز شوئِنبرود در این دیدار غایب بود. درآنجا بود که نهایتا تورینه زه و اینترنازیوناله تورینو به همراه بازیکنان یاغی یوونتوس توافق کردند که باشگاهی واحد برای تورین تاسیس کنند. باشگاه جدید، «باشگاه فوتبال تورینو» نام گرفت. باشگاه جدید وامدار رنگ پیراهن باشگاه‌های قبلی نشد و ترجیح داد تا با پیراهن‌هایی با رنگ نزدیک به ارغوانی به میدان برود. به همین سبب، تورینو را «گراناتا» هم می‌نامند که اشاره مستقیم به رنگ پیراهن آنها دارد. در تاریخ تورینو، حسرت‌های زیادی را میبینید. اولین قهرمانی آنها توسط فدراسیون ایتالیا با بهانه‌های عجیبی مانند (عدم تعادل دخل و خرج) از آنها پس گرفته شد. تورینی‌های خشمگین این اتفاق را نقطه عطف تاریخشان میدانند. آنها، سال بعد انتقام گرفتند و قهرمان ایتالیا شدند. از بخت بد آنها، دوره اوج آنها دو بار با جنگ جهانی روبرو شد؛ و طلایی‌ترین نسلشان هم که چهره‌های شاخصی چون والنتینو ماتزولا (پدر ساندرو ماتزولا، مهاجم سالهای دور اینترمیلان) داشت هم در فاجعه هوایی «سوپرگا***» از بین رفتند تا تورینو از آن زمان تاکنون، در حسرت قهرمانی سری آ باشد. بهترین مقام تورینو پس از آن سال شوم، دومی در فصل ۱۹۸۴/۸۵ سری آ بود. هلاس ورونا در آن سال با ۴۳ امتیاز، برای اولین (و تاکنون آخرین) بار قهرمان سری آ شد و تورینو با ۳۹ امتیاز، به نایب قهرمانی بسنده کرد. یوونتوس در آن فصل، با ۳۶ امتیاز و مشترکا با آ. ث. میلان، رتبه پنجمی را بدست آورد.
نبرد این دو تیم تا پیش از جنگ جهانی نمایانگر مبارزه دو طبقه بود. یوونتوس که در سال ۱۸۹۷ توسط دانشجویان تاسیس شده بود، نماینده طبقه بورژواری****ها بود (بخصوص پس از خرید باشگاه توسط آنیلی‌ها) و تورینو که در چشم ثروتمندان شاخه‌ای جدا شده از یووه بود، نماینده عموم مردم (دستمزد بگیرها) بود. یوونتوس از باشگاه «ناتس کاونتی*****» الهام گرفت و بیانکونری شد و تورینو هم همانطور که گفته شد، گراناتا می‌پوشید. اختلافات طبقاتی در هواداران دو تیم در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ میلادی به طرز زیادی از بین رفت، هر چند هنوز هم تا حدودی جریان دارد. در این دهه‌ها یوونتوس توانست نقاط ضعفش را از بین ببرد و در فوتبال اروپا و جهان به پدیده‌ای موفق تبدیل شود؛ کاری که تورینو آنرا انجام نداد یا دستکم در انجام دادنش ناکام بود. هر دو باشگاه طی این سالها، نماد شهر تورین (گاو نر) را در لوگوی خود داشتند؛ تا سال ۲۰۱۷ که یوونتوس، لوگوی جدیدش را جایگزین لوگوی قبلی کرد.
در طی این سالها پس از ۲۳۸ بازی، یوونتوس توانسته ۹۹ بار پیروز شود، سهم تورینو ۷۳ برد و تساوی‌ها هم به عدد ۶۲ می‌رسد. بیانکونری ۳۶۱ گل و گراناتا ۳۱۴ گل به ثمر رسانده‌اند.
تورینو در سالهای دور و موفقش، (مابین سالهای ۱۹۱۲ تا ۱۹۱۴) یوونتوس را به طرز فجیعی و با ۲۳ گل طی دو سال مجازات کرد. پر گل‌ترین پیروزی دربی دلاموله (تورینو ۸-۰ یوونتوس) هم به همین سالها بر می‌گردد. پس از تراژدی سوپرگا، سر انجام در دهه پنجاه یوونتوسی‌ها توانستند با شکست دادن ۶-۰ تورینو، تا حدودی غم ناشی از شکست سنگینشان را التیام ببخشند. دوباره بخت به تورینو رو کرد، یوونتوس از دسامبر ۱۹۷۳ تا مارس ۱۹۷۹، ۶ سال بدون پیروزی را در دربی پشت سر می‌گذاشت و تورینو توانست طی یکسال به رکورد پیروزی چهار پیروزی پیاپی برسد.
ناملایمات باز هم به سراغ تورینو آمدند و طی مشکلات اقتصادی تورینو در دهه نود، در یکی از شب‌های سرد و بی‌روح تورین، در دسامبر سال ۱۹۹۵، یوونتوس که باز اوج گرفته بود تورینو را با هتریک کاپیتان ویالی، ۵-۰ شکست داد. شرایط بد دست از سر تورینو بر نداشت تا پیروزی ۲-۱ آنها در ۲۶ آوریل ۲۰۱۵، آخرین پیروزی آنها تا به امروز و اولین پیروزی آنها در دلاموله طی بیست سال اخیر باشد.
انتهای پیام/