ورزش دات آنلاین- پل پوگبا، هافبک ۳۰ ساله فرانسوی یوونتوس از مشکلات پس از قهرمانی در جام جهانی و شکست در یورو گفت.

پل پوگبا در مصاحبه مفصل خود با کالچو مرکاتو در مورد مسائل مختلفی از مصدومیت و فصل بد خود گرفته تا دوران حضورش در منچستریونایتد صحبت کرد. پل پوگبا در این مصاحبه در مورد سبک بازی خود و فوتبال امروز گفت:

 فوتبال حال حاضر واقعاً تغییر کرده است چون الان فوتبال خیلی جنگنده‌تر و محکم‌تر است و فکر می‌کنم الان بیشتر به نتیجه فکر می‌کنیم که امری بدیهی است اما برای من بالاتر از هر چیزی، فوتبال همیشه یک لذت بوده است. هنوز هم به گونه و با هیجانی فوتبال بازی می‌کنم که وقتی ۵-۶ ساله بودم این کار را می‌کردم. فوتبال واقعاً در مورد لذت بردن و لذت دادن به مردمی است که آن را تماشا می‌کنند و همیشه همین طور بوده است. نمی‌خواهم این حالت از بین برود چون وقتی فوتبال را شروع کردم این طور بود. من به این شکل بزرگ شدم و همین مسئله مرا عاشق فوتبال کرد. این بدان معنا نیست که نتیجه را فراموش کنید، من یک بازنده بسیار بد هستم. دوست دارم چه با استایل و چه بدون استایل و سبک خاص، پیروز شوم.

انتقادها از نحوه بازی و نظر مردم بر توجه بیش از حد تو به خوشحالی گل و مدل مو؟

شخصاً بیشتر به انتقادهای مثبت و سازنده علاقه مند هستم چون همیشه انتقادهای منفی وجود خواهند داشت اما به آن‌ها فکر نمی‌کنم. در حال حاضر من یک فوتبالیست حرفه‌ای هستم چون در این سبک فوتبال بازی کردم و همین سبک فوتبال مرا به جایی رسانده که در آن قرار دارم. انتقاد همیشه وجود خواهد داشت. من بیشتر به مردمی فکر می‌کنم که بازی مرا تماشا می‌کنند و از دیدن آن خوشحال هستند، نه مردمی که از من انتقاد می‌کنند. من نیازی به آن ندارم. می‌دانم چه وقتی بازی خوبی داشته‌ام و چه وقتی بد بازی کرده‌ام. لذت و خوشحالی از بازی کردن همیشه همراه من خواهد بود و به همین علت فوتبال بازی می‌کنم. فکر می‌کنم مردم نیز به همین علت برای تماشای بازی‌ها به استادیوم می‌آیند.

پنج سال پیش فرانسه قهرمان جام جهانی شد. در مستندت بخشی هست که بین دو نیمه فینال سخنرانی می‌کنی و می‌گویی «می‌خواهم پیروز شویم چون می‌خواهم توسط مردم فرانسه، بچه‌ها و نوه‌هایشان به یاد آورده شویم». همین اتفاق نیز رخ داد. چگونه با تمام توجهات اضافی بعد از جام جهانی کنار آمدی؟

در واقع این مسئله عجیب است چون ما بازی می‌کنیم تا پیروز شویم. وقتی قرار شد در این جام جهانی بازی کنیم، هدف ما قهرمانی بود. بله البته که قهرمان جهان شدیم و این خارق العاده است اما سپس، نمی‌دانم، گاهی فراموش می‌کنید. منظورم این است که شخصاً گاهی فراموش می‌کنم که روزی قهرمان جهان بودم و در حقیقت، این وقتی اتفاق افتاد که دیدم مردم مرا چگونه نگاه می‌کنند و چگونه به من تبریک می‌گویند یا مثلا می‌گویند «باز هم بابت جام جهانی ممنون! »، آن موقع متوجه شدم. ما کاری دیوانه وار و فوق العاده انجام دادیم و تاثیری حقیقی روی فرانسوی‌ها گذاشتیم اما سپس، من هنوز خودم هستم و کلی اهداف دیگر دارم. اما می‌خواهم جام‌های بیشتری ببرم. مهم نیست با تیم باشگاهی یا تیم ملی، اما می‌خواهم جام‌های بیشتری کسب کنم. در حقیقت ما فقط می‌خواهیم زندگی‌مان را بگذرانیم و همین طور پیش برویم. من اهداف متعددی دارم، چه در فوتبال و چه در زندگی شخصی‌ام. در نتیجه می‌خواهم سخت کار کنم تا آن اهداف و رویاها محقق شوند.

پس از جام جهانی، ناامیدی در یورو رقم خورد و فرانسه در یک هشتم حذف شد. با این ناامیدی چگونه کنار آمدی؟

در سرمان به خودمان می‌گوییم که همیشه نمی‌توانیم پیروز شویم. ما اشتباهاتمان را می‌بینیم. انتظار می‌رفت قهرمان شویم، ما مدعی قهرمانی یورو بودیم. همیشه مدعی بودن کمی سخت‌تر است چون همیشه انتظارات بیشتری از بازیکنان و در کل تیم می‌رود. در نتیجه فشار بیشتری روی تیم هست. ما مقابل سوئیس در ضربات پنالتی شکست خوردیم و سوئیس تیمی بود که خیلی خوب کار کرد. بازی ۵۰-۵۰ بود. پس از آن، شما ادامه می‌دهید و کار می‌کنید. از اشتباهاتتان درس می‌گیرید، تجربه کسب کرده و رشد می‌کنید.

در جام جهانی ۲۰۲۲ به دلیل مصدومیت حضور نداشتی و فرانسه در فینال شکست خورد. تماشای این که هم تیمی‌هایت تا فینال پیش رفتند و شکست خوردند، چه حسی داشت؟

صادقانه بگویم، از همان ابتدا می‌دانستم فرانسه به فینال می‌رسد و شاید باورتان نشود اما تقابل فرانسه و آرژانتین در فینال را پیش بینی کرده بودم. چرا؟ چون بازی‌های تیم ملی آرژانتین را دیدم، آن‌ها تیم بسیار بسیار خوبی داشتند و مرا یاد فرانسه ۲۰۱۸ انداختند. و البته که تیم فرانسه استعداد بسیار زیادی دارد و بازیکنان جوان و جدید زیادی در تیم حضور داشتند. واقعاً نمی‌دانستم چه تیمی پیروز خواهد شد. بازی فینال یک دیدار دیوانه کننده بود و من توانستم آن را تماشا و از فرانسه حمایت کنم. تحت تاثیر قرار گرفتم چون به این فکر می‌کردم که می‌توانیم در تاریخ ثبت شویم. تیم ملی فرانسه و کسب دو قهرمانی متوالی در جام جهانی اتفاق جدیدی بود.

در تیم ملی فرانسه و در سطح باشگاهی نقش یک رهبر داری و از ۱۶ سالگی و زمان حضورت در تیم ملی جوانان همین طور بوده است. با تجربه و سنی که داری، توصیخ‌ای برای بازیکنان جوانی که با آن‌ها کار می‌کنی داری؟ توصیه‌ات چیست؟

رهبر کلمه بزرگی است. شاید این بخشی از شخصیت من نیز هست. به اندازه کافی خوش شانس بوده‌ام که بازیکنان جوان به حرفم گوش دهند. بازیکنان جوان برای من احترام قائل هستند. فکر می‌کنم این همان چیزی است که شما را تبدیل به یک رهبر می‌کند، وقتی همه به شما گوش می‌دهند و باعث می‌شوند احساس راحتی کنید. وقتی جوانان امروز را می‌بینم البته که تنها کاری که می‌توانم انجام دهم نصیحت کردن و کمک به آن‌ها برای عدم تکرار اشتباهات خودم است چون در هر صورت، دوران ما خواهد گذشت. بنابراین اگر بتوانم به کسی کمک کنم باعث خوشحالی من است چون برای پیروزی، باید به عنوان یک تیم پیروز شوید. هرگز نمی‌توانید به تنهایی پیروز شوید، در غیر این صورت یا در حال تنیس باز یکردن هستید، یا گلف. این یک ورزش تیمی است و باید به بازیکنان اطرافتان کمک کنید تا پیروز شوید. این همیشه ذهنیت من بوده و همین به من کمک کرده تا بتوانم در رختکن صحبت کنم.

وقتی جوان‌تر بودی چه بازیکنی به تو کمک کرد و تو را با حرف‌هایش تحت تاثیر قرار داد؟

بازیکنانی بودند اما اول از همه پاتریس اورا، عمو پات بود که همیشه به من کمک می‌کرد و در منچستر کنارم بود. او همیشه توصیه‌های خوبی برای من داشت. نیکولاس آنلکا را نیز در زمان حضور در یوونتوس در کنارم داشتم که توصیه‌هایی در مورد دوران حرفه‌ای ام برای من داشت. وقتی به دوران حرفه‌ای آن‌ها نگاه می‌کنید، به خودتان می‌گویید که فقط باید به آن‌ها گوش دهید و از آن‌ها درس بگیرید. ریو فردیناند نیز به من کمک کرد. به اندازه کافی خوش شانس بودم که بازیکنانی در کنارم بودند که واقعاً برایم مثل برادر بزرگتر در فوتبال بودند و به رشد و کسب تجربه زودهنگام من کمک کردند.

بهترین نصیحتی که این سه بازیکن به تو داشتند؟

تعداد آن‌ها زیاد است. فکر می‌کنم بهترینش این بود که از خودم و بازی خود لذت ببرم چون زمان خیلی خیلی سریع می‌گذرد. یک روز جوان هستید و حال به من می‌گویید که ۳۰ ساله هستم! بعضی حتی نمی‌خواهند این مسئله را باور کنند. در نتیجه یکی از توصیه‌های آن‌ها لذت بردن و خوش گذراندن بود. همچنین به من توصیه کردند که زمان زیادی با خانواده‌ام بگذرانم چون فوتبال گاهی ما را از فرزندانمان می‌دزدد و به همین علت می‌بینیم که بسیاری از فوتبالیست‌ها متاسفانه پس از دوران بازی خود طلاق می‌گیرند. چون این یک تغییر در زندگی است و آن‌ها به گذراندن زمان طولانی با خانواده خود عادت ندارند.

از خبر خداحافظی واران و لوریس از بازی‌های ملی شوکه شدی؟

بدون آن که شوکه شوم، شوکه شدم چون واران از قبل به من گفته بود. او بعد از جام جهانی به من گفت که چنین تصمیمی دارد. در مورد هوگو نیز حدس‌هایی می‌زدم اما فکر نمی‌کردم این اتفاق بلافاصله پس از جام جهانی رخ دهد. شوکه شدم چون رافائل واران بسیار جوان است و می‌توانست به رکورد بیشترین بازی در تیم ملی فرانسه برسد اما سپس همان طور که به او گفتم، این حقیقت وجود دارد که تعداد بازی‌ها زیاد است و از نظر جسمانی، جوان نمی‌شوید. از این نظر تصمیم او کاملاً قابل درک است، او مصدومیت‌هایی جدی را نیز تجربه کرده است. این تصمیمی است که او را خوشحال می‌کند چون می‌تواند با خانواده‌اش وقت بگذارند. فکر می‌کنم این تصمیم به او در این زمینه هم کمک می‌کند که دوران حرفه‌ای طولانی‌تری داشته باشد.

مشکلات جسمانی و مصدومیت‌هایت در ماه‌های اخیر؟

تمام اتفاقاتی که در این فصل برای من رخ داد، به شدت باعث رشد من شد. این چند ماهی که بسیار سخت بود باعث شد خیلی رشد کنم و درک بهتری از زندگی داشته باشم. ده سال پیر شدم. در این هفت ماه ده سال پیر شدم. اما این اتفاق مثبتی برای من است چون همه چیز را مثبت در نظر می‌گیرم.

فکر می‌کنی تمام این جو رسانه‌ای اطراف تو روی شرایط جسمانی و سلامتت تاثیر گذاشته است؟

البته، کاملاً. اول از همه، سر و مغز همه چیز را کنترل می‌کنند. وقتی در سرتان چیزی درست پیش نمی‌رود، بدن نیز از آن پیروزی می‌کند. حتی اگر بگویید من خوب خواهم بود، شما بازیکن فوتبال هستید و این خوب است. بدن شما نیز این را در پیش می‌گیرد و در نتیجه فکر می‌کنم تمام مصدومیت‌هایی که اتفاق افتاده، اساس آن‌ها ذهنیت و شرایط روحی من بوده است.

این سخت‌ترین فصل دوران حرفه‌ای ات بود؟

بله باشگاهم را تغییر دادم. به اینجا بازگشتم. مصدومیت‌هایی را تجربه کردم. مشکلاتی خارج از ورزش داشتم. قطعاً این بزرگ‌ترین چالش برای من بود. می‌توانم بگویم این بزرگ‌ترین آزمون زندگی‌ام بود. وقتی همه آن‌ها را پشت سر بگذارم، این بزرگ‌ترین پیروزی من خواهد بود.

چه چیزی در مورد دوران حرفه‌ای تو جالب بوده؟ این که بین دو باشگاه در رفت و آمد بودی؟

وقتی منچستر را ترک کردم، جوان بودم و وقتی جوان هستید، می‌خواهید چیزی را اثبات کنید. به یوونتوس آمدم، یک باشگاه رویایی ایتالیایی برای جوانان و این آزمون بزرگی برای من بود اما فوراً عشق هواداران و باشگاه را حس کردم. واقعاً نحوه کارشان را دوست داشتم و چیزهای زیادی یاد گرفتم. به منچستر برگشتم چون کارم را در آن باشگاه به پایان نرسانده بودم. با خودم گفتم «واقعاً می‌خواهم برای تیم اصلی منچستریونایتد بازی کنم». این کار را کردم و این هدفی بود که به آن رسیدم. ما قهرمانی نیز کسب کردیم، قهرمان لیگ برتر نشدیم اما قهرمان جام‌هایی شدیم که منچستریونایتد مدت زیادی موفق به کسبشان نشده بود. چرا به یوونتوس بازگشتم؟ چون این باشگاهی است که واقعاً به رشد من کمک کرد. و واقعاً عشق و محبتی که از سوی هواداران و باشگاه دریافت کردم را در منچستر دریافت نکردم. وقتی به انگلیس برگشتم واقعاً تعجب کردم، آن‌ها به من برچسبی زده بودند و واقعاً ناراحت کننده بود. اما این دو باشگاه، تیم‌هایی هستند که واقعاً دوستشان دارم و به رشد من کمک کرده‌اند و فقط می‌توانم قدردانشان باشم. شاید می‌توانستم به باشگاه‌های دیگری بروم اما قلب من بود که این باشگاه‌ها را انتخاب کرد و من اغلب پیرو قلبم هستم.

انتهای پیام/