ورزش دات آنلاین- تا آغاز رقابت‌های مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا چیزی باقی نمانده و تیم‌های حاضر در این رقابت‌ها نیز مشغول برگزاری تمرینات آماده‌سازی و بازی‌های تدارکاتی هستند تا بهترین عملکردشان را ارائه کنند و به مرحله حذفی مسابقات راه یابند. هواداران این تیم‌ها هم خودشان را برای حضوری پرشور در ورزشگاه‌های خانگی تیم‌شان آماده می‌کنند. اما شرایط برای نساجی‌چی‌ها مانند همه بازی‌های حساسی که طی سال‌های اخیر داشتند متفاوت است؛ آن‌ها باید به فکر سفر به شهری دیگر باشند تا از تیم محبوب‌شان حمایت کنند.

نساجی در گروه D مسابقات با بمبئی‌سیتی هند، نوبهار ازبکستان و تیم پرستاره الهلال عربستان هم‌گروه است. نخستین مسابقه‌اش را باید ۲۷ شهریور در شهر بمبئی با تیم فوتبال بمبئی‌سیتی برگزار کند. در دومین مسابقه هم ۱۱ مهر باید میزبان تیم قدرتمند الهلال باشد و به مصاف نیمار و یارانش برود. اما این میزبانی مفهومِ میزبانی‌های رایج برای سایر تیم‌ها را ندارد. چون به جای ورزشگاه شهید وطنی قائمشهر باید در ورزشگاه آزادی تهران انجام شود. یعنی از جنس میزبانی‌های نساجی در لیگ بیست‌ویکم و همچنین جام حذفی فصل ۱۴۰۰-۱۴۰۱ است که تیم محبوب قائمشهر و مازندران، بازی‌های خانگی‌اش را در قائمشهر برگزار نمی‌کرد. همان داستان تکراریِ خانه‌به‌دوشی؛ این بار در لیگ قهرمانان آسیا!

نساجی خانه‌به‌دوشی را از زمانی که در لیگ آزادگان حضور داشت تجربه کرده است. اوایل دهه ۹۰ که قرار شد جای چمن طبیعی بی‌کیفیت ورزشگاه شهید وطنی قائمشهر را چمن مصنوعی بگیرد، نساجی حدود ۱۸ ماه از خانه دور بود و بازی‌های خانگی‌اش در ساری برگزار می‌شد. هواداران هم از قائمشهر به ساری می‌رفتند و تیم‌شان را تشویق می‌کردند.

یک دهه بعد زمانی که نساجی لیگ برتری شده بود نیز خانه‌به‌دوشی یقه این تیم ریشه‌دار و پرهوادار را گرفت. پس از سه فصل حضور نساجی در لیگ برتر و چالش‌های بازی روی چمن مصنوعی بی‌کیفیت این ورزشگاه، بالاخره در پایان فصل بیستم اعلام شد که ورزشگاه شهید وطنی قرار است بازسازی شود.  ۱۹ مرداد عملیات تعویض چمن و بازسازی ورزشگاه آغاز شد و کل فصل بیست‌ویکم را نساجی دور از خانه بود و در ورزشگاه‌های دیگر میزبان حریفانش شد. بازگشت نساجی به این ورزشگاه که البته همه اقدامات بازسازی آن انجام نشده بود ۳۹۳ روز طول کشید.

نساجی تنها تیم فوتبال ایران است که در پنج ورزشگاه غیرخانگی بازی‌های خانگی رسمی خود را برگزار کرده است. این تیم پیشینه و تجربه میزبانی از رقبا در ورزشگاه شهدای ساری، ورزشگاه امام رضا(ع) مشهد، ورزشگاه آزادی تهران، ورزشگاه انقلاب کرج و ورزشگاه نقش جهان اصفهان را دارد و حالا نیز باید در سطح آسیایی همین اتفاق را تجربه کند.

هواداران نساجی به دلیل محرومیت این شهر از یک ورزشگاه با کیفیت و استاندارد، بهترین و خاص‌ترین فرصت‌های خاطره‌سازی فوتبالی در شهرشان را که بعید است تا سال‌ها تکرار شود از دست داده‌اند. نساجی‌چی‌ها در جام حذفی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ که به کسب نخستین و مهم‌ترین جام قهرمانی‌شان منتهی شد بود، دیدار خانگی مرحله یک هشتم نهایی مقابل گل‌گهر سیرجان را در مشهد برگزار کردند و پس از پیروزی مقابل استقلال در مرحله یک چهارم نهایی، در دیدار خانگی مرحله نیمه‌نهایی مقابل مس کرمان روی چمن ورزشگاه آزادی تهران به میدان رفتند.

پس از صعود به فینال و قهرمانی در این جام، هواداران منتظر بودند تا تیم محبوب‌شان در ورزشگاه شهید وطنی قائمشهر حضور یابد و به رسم همه شهرهای فوتبالی و تیم‌های پرهوادار، جشنی با حضور هواداران برگزار شود. اما عملیات بازسازی ورزشگاه شهید وطنی اجازه نداد تا نساجی‌چی‌ها خاطره‌ای از دور افتخار تیم محبوب‌شان در ورزشگاه قدیمی شهر خسته ثبت کنند.

اکنون نیز که نساجی یکی از نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان آسیاست و به این واسطه برای نخستین بار قائمشهر می‌توانست تجربه میزبانی از مسابقات معتبر بین‌المللی را داشته باشند و از آورده‌های این میزبانی بهره بگیرند، باز هم به دلیل استاندارد نبودن ورزشگاه خانگی نساجی این فرصت و رویا از دست رفته است.

انتهای پیام/