ورزش دات آنلاین-شاید کم‌تر کسی تصور می‌کرد پرسپولیس که شرایط مناسبی در لیگ نداشته در آسیا بار دیگر بتواند نمایش درخشانی از خود به جا بگذارد و اگر بدشانس نبود حتی قادر به شکست النصر هم می‌شد؛ النصر این فصل از نظر هجومی آمار فوق‌العاده‌ای داشته و طی ۲۰ بازی رسمی گذشته شکست‌ناپذیر بوده و تنها دو بار متوقف شده که یکی از این تساوی‌ها مقابل پرسپولیس بوده است.

نکته جالب اینکه النصر پیش از تقابل با پرسپولیس در خانه، طی ۱۹ بازی قبلی ۶۰ گل زده بود و برای اولین‌بار بعد از ۱۹ مسابقه متوالی، این تیم عربستانی در امر گلزنی ناتوان بود. این اتفاق در روزی رقم خورد که پرسپولیس نسبت به بازی رفت خودباوری بیشتری داشت و حتی می‌توانست دروازه یاران رونالدو را نیز فرو بریزد. با این حال ثبت کلین‌شیت مقابل این خط حمله زهردار بدون شک یکی از مهم‌ترین کلین‌شیت‌های فصل علیرضا بیرانوند و خط دفاعی پرسپولیس بود. آن‌ها برای کسب حداقل امتیاز در ریاض آمار فوق‌العاده نصراوی‌ها را خراب کردند.

اما تقابل پرسپولیس و النصر در ریاض، برخلاف دیدار رفت، پرسپولیس که در این دیدار خودش نبود و تحت تاثیر نام‌ها و حضور ستاره‌ها در تیم النصر به لاک دفاعی فرو رفته بود، مزد ترسش را گرفت و باخت خانگی بدی را متحمل شد. قطعا اگر پرسپولیس خودش بود و بازی همیشگی را ارائه می‌کرد می‌توانست نتیجه بهتری بگیرد. ضمن این که اشتباهات فردی بازیکنان هم در این دیدار زیاد بود.

بازیکنان پرسپولیس در طول بازی با استرس عمل کردند و تمام بازیکنان اسیر نام رونالدو شدند.  

اما در بازی برگشت، پرنسیپ و انضباط سرخپوشان در برخورد با فوق‌ستاره تیم حریف کاملا واضح بود.

 حدود ۲ماه پیش کریس رونالدو همراه با کاروان النصر برای برگزاری بازی رفت با پرسپولیس به تهران آمد. شوق و شور مردم برای استقبال از او را کاملا به یاد دارید که البته تحلیل‌های متفاوت و متناقضی را هم به‌دنبال آورد. تقریبا همین احساسات و هیجانات را بین بازیکنان پرسپولیس هم شاهد بودیم. ۲مورد خاص که خیلی توی ذوق زد، یکی مکالمه طولانی‌مدت محمدحسین کنعانی‌زادگان با ستاره پرتغالی بود که کریس برای رهایی از آن در نهایت ناچار شد پشتش را به مدافع پرسپولیس کند و دیگری هم تلاش شهاب زاهدی برای گرفتن پیراهن رونالدو که البته او تا همین لحظه هم حاضر نیست زیر بار پذیرش موضوع برود!

حالا این مدل رفتارها را با بازی برگشت مقایسه کنید. منصفانه باید گفت‌کنش و واکنش‌های بازیکنان پرسپولیس در تقابل دوم با رونالدو و دیگر ستارگان النصر بسیار پخته‌تر بود. آنها هیجان مرتبه اول را نداشتند و حتی وقتی این بازیکن تلاش کرد پنالتی بگیرد، مرعوب شخصیتش نشدند. دیگرکسی ذوق نزدیک‌شدن به سی‌آرسون و قرارگرفتن با او در یک قاب را نداشت و همه روی فوتبالشان متمرکز بودند. به همین دلیل هم‌بازی پرسپولیس کیفیت بهتری داشت و چه‌بسا اگر بخت یار سرخ‌ها بود آنها برنده از زمین بیرون می‌آمدند. همه اینها یعنی اگر تنه بازیکنان ما بیش از پیش به تنه بزرگان فوتبال دنیا بخورد، رعب و وحشت و نیز استرس و هیجان آنها فروکش می‌کند و راحت‌تر می‌توانند فوتبال خودشان را بازی کنند. این یعنی برای هزارمین بار باید بگوییم ما به لژیونرهایی در لیگ‌های بزرگ دنیا و نیز برگزاری مسابقات مهم تدارکاتی برای تیم ملی نیاز داریم. بگذارید این بچه‌ها خوب‌های جهان را ببینند و ترسشان بریزد؛ درست مثل ژاپنی‌ها که حتی با ۴ گل‌زدن به آلمان هم آن‌طور معمولی برخورد می‌کنند. باور کنید مواجهه با رونالدو هم بعد از ۲ بازی می‌تواند عادی شود.

انتهای پیام/