ارومیه، ایران، شش هزار تماشاگر و میلاد عبادی پور هیچ کدام ابراز قهرمانی تیم بهروز عطایی در آسیا نشدند. همان ابزارهایی که نبودشان یکی یکی بهانه و توجیه لیگ ملت ها شد.
ورزش دات آنلاین- نه میلاد درخشید و نه میزبانی کمک کرد که برعکس انگار تیم ملی والیبال را در میزبانی قهرمانی آسیا سردرگم کرد.تماشاگرانی که جای نقطه قوت قهرمانی نقطه ضعف تیم ایران شدند و از قهرمانی دورشان کرد.فینال جایی بود که تماشاگران یار اضافه تیم عطایی نشدند و بار اضافه روی دوشان گویا بودند.
جمعیتی که به ماندن جام در ایران چشم دوخته و گلو پاره کرده بودند آن را در دست رقیب ایران دیدند.
اما شاید نقش اول این سناریو تلخ سرمربی تیم ملی بود که اشتباهاتی در محاسباتش با انتخاب نفرات داشت چرا که فینال آسیا حتی یک ست برد برای شاگردان عطایی در جهنم ارومیه نداشت.
سه بر صفر نتیجه قهرمانی بود که حرف و حدیثی باقی نگذاشت ولی در مقابل شایعات رفتن عطایی و آمدن مربی ایرانی دیگری برای بازی های آسیایی هانگژو را پر رنگ تر کرد.
بهروز عطایی شاید یکی از با اخلاق ترین مربیان والیبال ایران باشد و نگاه و عملکرد فنی اش پایه های والیبال را به اوج افتخار رساند اما به نظر می رسد تفکرات او روی تیم ملی بزرگسالان اخیرا جواب نمی دهد.نایب قهرمانی و آمدن تا فینال را با توجه به سطح مسابقات نمی توان دستاورد بزرگی برای او دانست.در لیگ ملت ها هم دو دوره نه رشدی دیده شد و نه اتفاق منحصر به فرد!
وقتی او از نبود بازیکنی گله می کند که وقتی به تیم اضافه می شود نتیجه ای نمی گیرد باید گفت عطایی یک جای کار را اشتباه رفته است.یا وقتی مهره ای را به کار می گیرد که در ارومیه خوب جواب داده، باید پرسید چرا او به لیگ ملت ها دعوت نشده بود؟
ویدیویی بعد از نایب قهرمانی عطایی را در حال عکس یادگاری هواداران با چهره خندان نشان می دهد، اتفاقی که علامت تعجب برایش گذاشتند که در مقابل آن باید گفت کاریزمای عطایی ناشناخته تر تشخیص ساده احساساتش بعد از از دست دادن قهرمانی است.مربی که با نیمکت ضعیف و خالی دست به ریسک بزرگی در خانه زد و دست آخر زمین گیر شد.انتخابی که خود عطایی با خالی کردن نیمکتش داشت ضرر بزرگی به او زد.
حالا وقتی صعود به المپیک و طلای بازی های آسیایی به خطر جدی افتاده برخی منتظر تحول بزرگ در تیم ملی والیبال هستند و فدراسیون را در دو راهی ماندن عطایی و ادامه حمایت ها یا روی کار آمدن گزینه جدید قرار دادند.والیبال ایران مدت زیادی است که صلابت گذشته را در ویترین پیش روی خود نمی بیند و راه انتقاد را باز گذاشته است.قهرمانی در ارومیه می توانست مبدا دوباره ای برای والیبال ایران باشد که به پایان بندی تلخی رسید.
تیم ملی ایران فرصت زیادی تا بازی های آسیایی ندارد و باید دید محمدرضا داورزنی در واپسین ماه های حضورش در فدراسیون چه نسخه ای برای این تیم می پیچید؟