ورزش دات آنلاین- بعد از شکست حسن یزدانی مقابل دیوید تیلور در رقابت‌های جهانی ۲۰۲۲، علی اعظم یزدانی پدر حسن به انتقاد از علیرضا دبیر پرداخت.
او گفت: سوال من این است چرا آقای دبیر نیم ساعت مانده به مبارزه فینال به پسر من گفت که با مربی ۱۱۰ کیلوگرمی تمرین کن که باعث شد ضربان قلب او به ۲۵۰ برسد؛ در حالیکه نیم ساعت بعد، مبارزه فینال داشت؟ چرا این کار را کرد؟ باید پاسخ بدهد. چرا در فدراسیون کشتی در تمرینات زیر کتف با حسن یزدانی کار می‌کند اما اینجا می‌گوید کشتی فقط زیر کتف زدن نیست؟

بعد از صحبت‌های تند پدر یزدانی اختلاف نظرهای او و رئیس فدراسیون کاملا عیان شد هرچند هیچ گاه خود حسن یزدانی صحبتی در این باره انجام نداد.

یزدانی در جهانی ۲۰۲۳ باردیگر به تیلور باخت و چند روز بعد در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ به مدال طلا رسید.

حدود ۱۵ روز پیش به یک باره اعلام شد که حسن یزدانی کتف خود را جراحی کرده است. موضوعی که تقریبا همه را در شوک فرو برد. بعد از این عمل صحبت‌هایی درباره رسیدن یا نرسیدن یزدانی به المپیک پاریس صورت گرفت و نگرانی‌هایی از این بابت ایجاد شد.

علیرضا دبیر در یک مصاحبه تمام مخاطبان کشتی را نگران کرد و گفت: شاید به خیلی از پزشکان بر بخورد، اما در ۲۰ سال گذشته هیچ پزشکی نتوانسته در بخش کتف، یک قهرمان را به میدان برگرداند. خود من یکی از آن‌ها بودم. در اینجا نتوانستند و در خارج از کشور هم همین طور و برگشتم و دیگر نتوانستم ادامه دهم. در زانو و کمر داشتیم که موفق بودند، اما کتف نه. من این موارد را به یزدانی هم گفتم. کتف او از ۲ جا پاره شده بود و در جهانی هم واقعا غیرت کرد. یک مدال جهانی گرفت و در بازی‌های آسیایی هم با میل خودش آمد. به هرحال با این کتف دیگر نمی‌توانست ادامه دهد و به خاطر فشار تمرینات کتفش حتما بیرون می‌زد. به‌خاطر همین تصمیم گرفت عمل کند و امیدوارم اولین ورزشکاری باشد که در ایران کتفش عمل شده و توانسته باز گردد.

این صحبت‌های علیرضا دبیر بازهم گمانه زنی درباره سرنوشت یزدانی را ایجاد کرد.

بعد از صحبت‌های دبیر نوبت هادی عامل بود که اوضاع را پیچیده‌تر از قبل کند. او با یک صحبت عجیب از دلایل حضور یزدانی در هانگژو گفت: احتمال اینکه در مسابقات بعدی کشتی‌گیر آسیب‌دیدگی‌اش تشدید شود منطقی و زیاد است، اما در اینجا چند تا نکته و بحث پیش می‌آید. اولا میدان آسیایی برای حسن یزدانی حریفی که بتواند او را در فشار بگذارد، وجود نداشت و شرکت در این مسابقات تصمیم شخص خود او بوده. بالاخره ایشان کاپیتان تیم ملی است و نه تا مدال دارد و با کشتی‌گیرهای دیگر فرق می‌کند و وقتی نظر خودش را می‌دهد دبیر و پژمان درستکار به نظر ایشان احترام می‌گذارند. وقتی این تصمیم را می‌گیرد که می‌تواند رقبای خودش را شکست بدهد همه باید به تصمیم او احترام بگذارند. یک مورد دیگر بحث مالی است که چقدر برای او مهم بوده. من در جریان نیستم، ولی وقتی یزدانی دوم شد (البته مقام دومی هم خوب است) او دوست داشت طلا بگیرد و مردم خودش را خوشحال کند و بیاید آن باخت را کمرنگ کند. البته اگر ایشان زودتر عمل می‌کرد و برای المپیک می‌رسید بهتر می‌شد، اما بلافاصله قرار عقدکنان گذاشت و بعد بلافاصله دستش را عمل کرد. در آن مسابقات هم خوشبختانه مشکل خاصی برای او به وجود نیامد.

عامل یک روز بعد از این اظهارات عذرخواهی کرد.

در مراسم تجلیل از کشتی گیران مازندرانی که شنبه شب برگزار شد بازهم پدر حسن یزدانی جنجال ساخت و در واکنش به اظهارات دبیر درباره جراحی پسرش گفت: دکتر لطف دارند و صاحب اختیارند، بهتر از ما اطلاعات دارند، ما که ورزشکار نیستیم، تجربه نداریم.


همه این اتفاقات در یکی دو ماه اخیر رخ داده و تعجب برانگیز است که  چرا اطراف یک قهرمان تا این اندازه حاشیه وجود دارد؟
چرا حسن یزدانی ۲۸ ساله تا این اندازه به اطرافیان خود اجازه می‌دهد برایش حاشیه درست کنند و خودش سکوت می‌کند؟!

یزدانی با سابقه قهرمانی المپیک و جهان چطور می‌شود که هنوز توانایی جمع کردن حواشی مربوط به خودش را ندارد و اجازه می‌دهد اطرافیانش این چنین حاشیه بسازند.

در ماه‌ها و سال‌های گذشته ماجرای آرات حسینی کودک ایرانی که تحت تمرینات ورزشی سخت پدرش قرار داشت مورد توجه بود و با انتقاد فعالان اجتماعی حوزه کودک هم قرار گرفت.

حالا همه چیز از پدر آرات به پدر حسن یزدانی منتقل شد و هرکدام به نوعی موفقیت و زندگی فرزندانشان را تحت تاثیر قرار می‌دهند. شاید از آرات خردسال انتظاری نمی‌رود اما حسن یزدانی باید شرایط را مدیریت را کند. اینکه هرکسی اجازه دهد درباره شرایط و زندگی ورزشی و حتی شخصی حسن یزدانی صحبت کند به جز خود او به ضرر هیچ کسی نیست.
این انتظار از اطرافیانش هم می‌رود که او را به حال خود رها کنند. بدون شک اگر دخالت‌ها و دلسوزی‌های بی‌دلیل اطرافیان حسن یزدانی نبود او می‌توانست موفقیت‌های بیشتری را کسب کند.