ورزش دات آنلاین- به او جوردی فراری می‌گفتند؛ چون دقیقا مثل یک فراری سریع بود. همچون GTO 250 در لب خط وحشیانه حرکت می‌کرد و هر بازیکنیکه در مقابلش بود را با سرعت باورنکردنی‌اش پشت سر می‌گذاشت.

از دل یورو ۲۰۱۲ ظهور کرد. یک جوان بااستعداد و با هوش فوتبالی بی‌نظیر، که در کنار ستارگان سرشناس لاروخا، سومین قهرمانیتیم ملی اسپانیا را به ارمغان آورد. در فینال هم گل‌زنی کرد، در شبی که ایتالیای پرادعا را با ۴ گل له کردند و نامش را بر سر زبان‌هاانداخت.

چند ماه بعد به بارسلونا پیوست، به باشگاهی که به آن تعلق داشت. روزی که به نوکمپ پا گذاشت، چشمانش از خوشحالی برق می‌زد،انگار داشت تمام رویاهای کودکی‌اش را زندگی می‌کرد؛ عاشقانه بر لوگوی باشگاهش بوسه می‌زد و برای هواداران دست تکان می‌داد،برای کسانی که می‌دانست خودش هم از جنس همان‌هاست.

دورانش در بارسلونا پر فراز و نشیب بود؛ یک‌ شب با پاس رو به جلوی بی‌نظیرش، لوییس سوارز را در مقابل لیورپول در مرحله نیمه نهاییلیگ قهرمانان صاحب موقعیت می‌کرد و پایه‌گذار گل نخست تیمش می‌شد؛ و یک شب دیگر در مقابل همان لیورپول و در رختکن ورزشگاهآنفیلد اشک می‌ریخت.

زوجی که با مسی ساخته بود، توانایی شکستن قفل هر دفاعی را داشت. چشم بسته همدیگر را پیدا می‌کردند و پاس گل به هم تقدیممی‌کردند. آلبا بهتر از هر کسی قدر پاس‌های لئو مسی را می‌دانست، انگار که می‌دانست آن پاس‌ها از چه پای هنرمندی ارسالمی‌شوند.

آری، او را جوردی فراری نامیدند، اما سرعت تنها ویژگی بازی‌اش نبود. شوت‌زن بود؛ گل‌های والی‌اش در خاطره هواداران بارسا حکشده‌اند. پاس‌های روبه‌جلویی که می‌فرستاد تنها به یک اشاره نیاز داشتند تا به گل تبدیل شوند. پاس‌های او رنگ و لعاب خاصی داشت،آنقدر توپ مرموزانه می‌چرخید و به مهاجم می‌رسید که کاری از دست مدافعین برنمی‌آمد.

حالا ماجرای آلبا و بارسلونا به ته خط رسید. موتور فراری کاتالان‌ها پس از ۱۱ سال تاختن، حالا انگار خسته شده. او می‌رود، خاطراتیکه در پیراهن بلوگرانا آفرید، تا همیشه در حافظه نوکمپ باقی خواهد ماند.

انتهای پیام/