ورزش دات آنلاین - دربی۱۰۲ پایتخت در حالی با تساوی یک-یک به پایان رسید که بازی از نظر فنی بار چندانی نداشت و همه‌چیز در مراجعات بی‌پایان و جنجالی داور مسابقه به کمک‌داور ویدئویی خلاصه می‌شد.

اهمیت دربی ربطی به جدول، مسابقات قبلی و بعدی دو تیم و جایگاه و شرایط تیم‌ها ندارد. دربی خود به تنهایی ارزش یک جام را دارد و برای هواداران دو باشگاه بزرگ انگار این تک مسابقه از همه دنیا مهمتر است اما این‌که استقلال و پرسپولیس هر دو از نحوه عملکرد وی‌ای‌آر در دربی پنج‌شنبه ناراضی هستند، نکته عجیبی است که باید به آن به طور ویژه پرداخته شود.

مدت‌ها بود مربیان و بازیکنان لیگ برتری از نبود این فن‌آوری در لیگ برتر گلایه داشتند و حالا که این سیستم هم در این بازی حضور داشت بازهم گلایه‌ها و بیانیه بازی‌ها ادامه دارد.

به نظر می‌رسید که ورود وار به ایران این مشکلات و اعتراض‌ها را به حداقل ممکن برساند اما بعد از پایان شهرآورد هم شاهد انتشار موج جدیدی از بیانیه‌ها علیه تصمیمات داوری از سمت هر دو باشگاه بودیم که به تصمیمات وار هم اعتراض دارند!

شاید بهتر بود قبل ورود این فن‌آوری جدید ابتدا فرهنگش را در کشورمان وارد میکردیم؛  در هر صحنه  معمولی هم بازیکنان به سمت داور حمله ور می‌شدند و درخواست بازبینی می‌دادند.

تنها ۲دقیقه از زمان شروع بازی گذشته بود که بازیکنان ۲تیم با هم برخورد کردند و به سرعت خواهان استفاده از کمک‌داور ویدئویی شدند، داور اما به این درخواست پاسخ مثبت نداد و بازی ادامه پیدا کرد. حوالی دقیقه۱۰بازی، برای اولین‌بار در تاریخ از کمک‌داور ویدئویی در یک مسابقه از لیگ برتر ایران استفاده شد. جایی که شهاب زاهدی درون محوطه جریمه آبی‌ها سرنگون شد و داور با مشورت کمک‌داور ویدئویی تصمیم به بازبینی صحنه گرفت. با وجود این در این صحنه خبری از اعلام پنالتی به سود پرسپولیس نبود و بازی ادامه پیدا کرد.  

در جریان مسابقه، هواداران و بازیکنان ۲تیم بارها و بارها خواهان استفاده از VAR و بازبینی صحنه بودند اما داور نیازی برای این کار احساس نمی‌کرد. سرانجام در دقایق پایانی بازار VAR دوباره داغ شد. این بار یک سرنگونی درون محوطه جریمه قرمزها اتفاق افتاد و جواد نکونام به‌شدت به این اتفاق معترض بود.  

زمان زیادی هم از دست رفت و داور تصمیم به بازبینی صحنه گرفت اما این بار هم این صحنه، پنالتی را برای هیچ تیمی به ارمغان نیاورد. برای بار سوم اما در همین بازی و این‌بار در وقت‌های اضافه، مسابقه به کمک‌داور ویدئویی و مشورت او کشیده شد. موعود این بار هم با مشورت VAR، صحنه را دید و سرنگونی آرش رضاوند درون محوطه جریمه پرسپولیس را پنالتی اعلام کرد تا استقلال به این بازی حساس برگردد.

نوذر رودنیل کارشناس داوری در گفت‌وگو با خبرنگار ورزش دات آنلاین در خصوص گفت: همه دیدید که با حضور وار در این بازی کسی از آن لذت نبرد، حضور این تکنولوژی ۴۰ درصد تمرکز داور را به خودش جلب می‌کند.  

به اعتقاد من در این بازی هیچ کدوم از صحنه‌ها و برخوردها پنالتی نبودند و در دقیقه ۶۰ خطایی که امید حامدی‌فر مرتکب شد به دلیل آنکه شدت کافی را برای اخراج مستقیم نداشت مستحق دریافت کارت قرمز نبود اما داور در این صحنه باید کارت زرد دوم را به امید حامدی‌فر می‌داد که به دلیل مداخله وی‌آر نتوانست تصمیم گیری قاطعی داشته باشد.

این صحبت‌های کارشناس داوری فوتبال کشورمان هم تاییدی بر این موضوع بود که وار بدون فرهنگش نه برای داوری مفید است نه برای تیم‌ها!

در نهایت تصمیم نهایی را باید داور بازی بگیرد و داوری که از چند قدمی صحنه نمی‌تواند تصمیمی درست اتخاذ کند، چطور با چند تصویر تلویزیونی نصفه و نیمه می‌خواهد رای درست بدهد؟

تصاویر VAR توسط دوربین‌های صداوسیما به کمک‌داوران ویدیویی داده شد؛ به این صورت که صداوسیما تصاویر خام ۹ دوربین را برای استفاده VAR در اختیار اپراتورهای این تجهیزات قرار داد اما طبق استانداردهای فیفا حداقل ۲۱ دوربین دیگر نیاز بود تا ما یک سیستم کمک داور ویدیویی درست را داشته باشیم.

آنچه در ورزشگاه آزادی وجود داشت، نه به داور کمک کرد و نه خیلی به جذابیت بازی افزود، تنها باعث شد تا هوادارانی که در هوای پاییزی با اثرپذیری از سبک بازی دو تیم یخ زده بودند، با جاری شدن آدرنالین در رگ‌هایشان کمی استرس بگیرند و گرم شوند!

قطعا حضور این تکنولوژی در فوتبال کشورمان لازم و مفید است اما باید داورهای ما آموزش‌های کافی را در این خصوص ببینند و قاطعیت برخورد را داشته باشند تا زمانی که داور مشغول بازبینی یک صحنه است مجبور نباشد همزمان به ۲۲ بازیکن حاضر در زمین توضیح دهد!

آقایان، VAR را هم مثل فضای مجازی نکنیم که بدون آموزش و یادگرفتن فرهنگ استفاده درستش ابتدا آنرا وارد کنیم و سپس به فکر آموزشش باشیم. در اینکه فوتبال به این فن‌آوری نیاز دارد شکی نیست اما عجولانه تصمیم گرفتن هم ضررهای زیادی برای فوتبال ما دارد و ثمره‌اش می‌شود دربی‌ای که چهره اصلی آن به جای بازیکنان، داور و وارش باشد.

همیشه پیروزی هزار صاحب دارد و شکست یتیم است. برای انجام وظیفه و کار خوب همه پیش می‌آیند اما این عجولانه تصمیم گرفتن در خصوص وار می‌تواند مثل افتتاح‌های طرح‌های نیمه تمامی باشد که به جای حل کردن مشکل، دها مشکل دیگر روی دستمان گذاشته است.

انتهای پیام/