ورزش دات آنلاین- در ماه های اخیر تیراندازی ایران به دلیل کسب نتایج ضعیف مورد انتقاد قرار گرفتند. حضور در بازی های آسیایی نیز این انتقادات را قوت بخشید چرا که پرورزشکارترین کاروان ایران فقط با یک برنز میکس از هانگژو برگشت.

در این میان جواد فروغی که در سال 2021 قهرمان المپیک شد بیش از بقیه مورد توجه است. او که به واسطه طلای توکیو خواهان مزایا و امکانات بیشتر بود حتی نتوانسته در تورنمنتی نزدیک به مدال باشد.

او بعد از ناکامی در هانگژو گفت: : تمرکزم را برای این مسابقه گذاشته بودم تا جاییکه از ۲ روز پیش گوشی همراهم را از دسترس خارج کردم. اما هنوز فشار روی من زیاد است و مرا اذیت می‌کند. بعد از کسب مدال روی ورزشکاران فشار می‌آید. در مورد رشته تیراندازی که پایه اصلی‌اش مدیریت ذهنی است مشکل زیاد می‌شود. در مدت ۲ روز که گوشی‌ام خاموش بود کلی پیام داشتم و انتظارات به جاست. خواهیم، نخواهیم فشار زیاد است و حتی فشار مثبت روی تیرانداز خوب نیست. اگر به تیرانداز وعده هم بدهید ممکن است سم باشد و داستان تیراندازی یک مقدار با سایر رشته‌های ورزشی متفاوت است. ذهن تیرانداز مثل بلوری است که از نوک متعادل شدن و هر فشاری از هر جهت می‌تواند آنرا نامتعادل کند.

او از نتیجه اش عذرخواهی کرد اما در صحبت هایش عملا به دنبال توجیه ناکامی به واسطه فشارهایی که روی او بود شد. حالا هم در جدیدترین رنکینگ جهانی تیراندازی او در رده 92 قرار گرفته است.

این عملکرد و رنکینگ بسیار نگران کننده است و به نظر می رسد جواد فروغی باید فکری به حال شرایط خود کند. اینکه ورزشکار با بهانه فشار بعد از مدال المپیک، نتایج بدش را تکرار کند چیزی جز هدر رفتن سرمایه و انرژی نیست. یک سال تا المپیک پاریس مانده و فروغی به هیچ وجه شرایط خوبی ندارد و مشخص نیست فدراسیون، مربیان و شخص او چطور اصرار به ادامه اش در تیم ملی دارند و این گونه باعث ضایع شدن حق یک تیرانداز دیگر می شوند؟

اینکه یک ورزشکار به واسطه مدال المپیک قرار باشد تا آخر عمر در اردوی تیم ملی بماند سنگ روی سنگ بند نمی شود. آن چه که اهمیت دارد منافع تیم ملی تیراندازی است نه انجام کاری که خوشایند یک ورزشکار باشد.

انتهای پیام/