اصولا در ایران مردم می دانند چه چیزی را نمی خواهند، اما نمی دانند چه چیزی می خواهند! هو کردن تیمی که برای سومین بار قهرمان آسیا می شد، نمونه ای از این خصوصیت ایرانی بود.
ورزش دات آنلاین-چهار سال از دومین قهرمانی ایران در جام ملت‌های آسیا ۱۹۷۲ گذشت. در این مدت تفاوت چندانی در فوتبال آسیا ایجاد نشد. شرقی‌ها همچنان در خواب خرگوشی بودند. کشورهای عربی نیز ریخت و پاش‌های خود را آغاز کرده بودند اما هنوز چندان به حساب آورده نمی‌شدند. در این میان شرایط ایران با سایرین متفاوت بود. طی چهار سال فوتبال ایران کاملاً دگرگون شده بود. جوانان ایران چهار بار قهرمان آسیا شده بودند و تیم‌ملی نیز در بازی‌های آسیایی اول شده بود. ضمن آن که برپایی لیگ تخت‌جمشید، سرانجام به تبعیض در انتخاب نفرات تیم‌ملی خاتمه داده بود و حالا دیگر یک تیم‌ملی واقعی داشتیم نه این که منتخب تهران به نمایندگی از ایران راهی مسابقات شود به نظر می‌رسید که باز هم ایران مدعی بزرگ فتح جام خواهد بود. اما…
*مشکلاتی که خود پدید آوردیم
تنها چند روز به آغاز بازی‌ها باقی مانده بود که فدراسیون به همکاری با فرانک اوفارل مربی تیم‌ملی خاتمه داد و در اقدامی غیرمنتظره از مربی تیم‌ملی جوانان (حشمت مهاجرانی) برای مربیگری در تیم‌ملی دعوت به عمل آورد. معلوم نبود علت کنار گذاشتن اوفارل چه بوده است؟ او از ابتدا به ایران آمد تا تیم را قهرمان بازی‌های آسیایی کند و به المپیک مونترال ببرد و به هر دو هدف هم رسید. اما شایعاتی به گوش می‌رسید که چندان «فرمان‌بردار» نبود و بیش از حد مستقل بود! از طرفی دیگر حشمت مهاجرانی – که جوانان ایران را چهار بار فاتح آسیا کرده بود – بارها گفته بود که ترجیح می‌دهد در تیم جوانان به کار خود ادامه دهد. اما او در یک چشم به هم زدن مربی تیم‌ملی بزرگسالان شد و این خبر را وقتی شنید که با تیم‌ملی جوانان در بانکوک بود! او قبل از برگزاری آخرین هفته لیگ، تیم منتخب خود را انتخاب کرد تا به نظر برسد، مهاجرانی چندان مستقل عمل نمی‌کند! صحبت‌های او قبل از شروع مسابقات چندان حاکی از امیدواری نبود. به نظر می‌رسید که برای تیم‌ملی حشمت، المپیک بر جام ملتها اولویت دارد. به هر شکل انتخاب بازیکن‌های تیم بی‌حرف و حدیث نبود. بازیکنانی بودند که می‌توانستند مفید باشند و پشت درهای تیم‌ملی ماندند. مثل کریم بوستانی، حسین کارزانی، مهدی دینورزاده، حمید سه برادران، علی نیاکانی، محمدرضا عادلخانی، اسماعیل حاجی رحیمی‌پور و…
اما نکته مثبت تیم را می‌توان در اسامی دید. تقریباً همه بازیکنان چهار سال قبل تغییر کرده بودند و حالا دیگر تیم در انحصار سه تیم نبود… تیم‌ملی در آخرین دیدار تدارکاتی خود با گلهای علیرضا عزیزی و ناصر نورایی در برابر تیم المپیک برزیل مساوی کرد و آماده هت‌تریک قهرمانی در آسیا شد.
*یک جام کم‌رمق!
وقتی کره شمالی از مسابقات انصراف داد، تیم‌های جام ششم باز هم از ۶ افزایش نیافت. بی‌انگیزگی برای حضور در این بازی‌ها به حدی بود که ایران پیشنهاد داد از این به بعد قهرمان جام ملت‌های آسیا مستقیماً راهی فینال مقدماتی جام‌جهانی در قاره آسیا شود و برنده دیدار این تیم با تیم برگزیده مقدماتی جام‌جهانی، مشخص کننده نماینده آسیا در جام‌جهانی باشد. بعدها تغییرات تعداد تیم‌های جام‌جهانی سبب شد که این پیشنهاد مورد توجه قرار نگیرد.
تیم ایران در روز جمعه ۱۴ خرداد ۱۳۵۵ با دو گل روشن و نورایی عراق را شکست داد. یک روز قبل از این مسابقه، دیدار افتتاحیه بازی‌ها در تبریز و در حضور بیشتر از ۱۵ هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه بین کویت و مالزی برگزار شد که کویت با دو گل عبدالعزیز العنبری و فیصل الدخیل فاتح میدان شد. پاس‌های سریع و کوتاه بین کویتی‌ها نشانه‌ای از حضور ماریو زاگالو برزیلی روی نیمکت این تیم بود. زاگالو چند ماهی بود که مربی کویت شده بود و در این مدت در اردوهای درازمدت کویت را چنان ساخته بود که حتی ادعا می‌کرد در تهران، ایران را شکست خواهد داد!
*بهترین نتیجه تاریخ بازی‌ها
ایران در دومین روز یمن را (۸–۰) شکست داد. نورایی (۲) عزیزی (۲) و خورشیدی پنج گل ابتدایی ایران را زدند و آنگاه غلامحسین مظلومی سومین هت‌تریک تاریخ بازی‌ها را به جای گذاشت. تیم یمن در برابر عراق هم (۰–۱) مغلوب شده بود اما در گروه تبریز، چین تازه‌وارد در برابر تیم سوم بازی‌های آسیایی (مالزی) قهرمانانه نبرد کرد و چهار موقعیت حتمی گل را از دست داد تا بازی (۱–۱) تمام شود. شانس داور قطری در این بود که چینی‌ها بیش از حد نجیب بودند و هرگز به بی‌عدالتی او اعتراض نکردند. شانس چین هم در اواخر بازی به اوج رسید که ضربه مهاجم مالزی از فاصله هشت متری به تیر دروازه خورد! چین دیدار با کویت در دقیقه اول بازی از فتحی کمیل گل خورد و ۸۹ دقیقه حمله کرد اما به گل نرسید تا حریف ایران در نیمه‌نهایی شود.
*نیمه‌نهایی دشوار
روز جمعه ۲۱ خرداد ماه، کویت حریفی قدرتمند چون عراق را ملاقات کرد. هر گل کویت توسط حریف پاسخ داده شد تا بازی به وقت اضافی کشیده شود و فتحی کمیل در دقیقه ۱۰۰ پیروزی (۳–۲) را از آن کویت سازد. پس از آن نوبت به کتک‌کاری و درگیری بازیکنان دو تیم رسید! پس از آن نوبت به دیدار ایران و چین رسید. جایی که ایران، کند و محتاط در برابر چین جسور و پرانگیزه قرار گرفت و دروازه ایران چند بار در خطر فرو ریختن قرار گرفت! ایران نیز موقعیت‌هایی داشت اما بازی به وقت اضافی رسید و دو گل ناشی از حادثه توسط روشن و نورایی، تیم را نجات داد!
*ضعیف‌ترین پیروزی ایران
ایران در روز ۲۳ خرداد با ضربه کاشته دقیقه ۷۱ علی پروین، کویت را شکست داد و قهرمان شد. اما هیچ‌کس از این پیروزی شاد نشد و همگان اذعان داشتند که این ضعیف‌ترین پیروزی ایران در مقابل حریفان عرب بوده است. خوشبختی ایران در آن بود که گل وقتی به ثمر رسید که کویتی‌ها به لطف نزول قدرت بدنی ایران، به شکلی حساب شده‌تر، نشانه‌هایی از برتری را بروز می‌دادند. اما… آنچه بیشتر مورد تأسف بود، وقت‌کشی و بازی تدافعی از سوی بازیکنان ایران بود تا در نتیجه تغییری حاصل نشود. چنین شد که تماشاگران تیم قهرمان راهو کردند!
شاید بتوان گفت تنها فاتح واقعی این جام پرویز قلیچ‌خانی بود که در سومین حضور خود در جام ملتها، برای سومین بار فاتح آسیا شد و طی ۱۲ مسابقه‌ای که در این سه جام به میدان رفت، تیم‌ملی ما صاحب ۱۲ پیروزی شد!
انتهای پیام/