همان طور که در مورد جام ژول ریمه گفته می شود که در کل دوران جنگ جهانی دوم، در یک جعبه کفش و زیر یک تختخواب نگهداری می شد، افسانه ای مشابه در مورد جام حذفی انگلیس هم وجود دارد.
ورزش دات آنلاین- هواداران پورتسموث حتی اکنون هم می‌توانند افتخار کنند که طی مدت زمان طولانی هفت سال و طی سالهای ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۶ جام حذفی انگلیس در اختیار آنها بوده و هیچ تیمی به جز آنها در طول این سالها جام را لمس نکرده است. اما این تنها یک آمار با ظاهر فوق العاده جذاب است و واقعیت متفاوت از این آمار است. پورتسموثی‌ها که طی سالهای برگزاری جام حذفی انگلیس هرگز صاحب افتخاری نشده بودند، در فصل ۳۹-۱۹۳۸ کار خود را در روز هفتم ژانویه ۱۹۳۹ با برد (۴-۰) مقابل لینکِلن سیتی آغاز کردند و دو هفته بعد (۲-۰) وست برومویچ را هم از جام حذف کردند. به شکلیبی سابقه، شانس و اقبال نیز به کمک آنها آمد و پورتسموثی‌ها در مسابقات روزهای ۱۱ فوریخ و ۴ مارچ خود نیز میزبان شدند و مقابل وستهام (۲-۰) و پرستون (۱-۰) به برتری دست یافتند. تنها مسابقه خارج از خانه آنها، دیدار نیمه نهایی جام بود که به سبک هر سال در زمینی بی‌طرف برگزار شد و پورتسموث در ورزشگاه هایبری (۲-۱) در برابر هادرزفیلدتاون به برتری دست یافت و راهی فینال جام شد.
ولوورهمپتون رقیب این تیم هم کار خود را با برد (۳-۱) مقابل بردفورد آغاز کرد و مقابل لسترسیتی (۵-۱)، لیورپول (۴-۱) و اورتون (۲-۰) به برتری دست یافت. عجیب بود که قرعه با ولورهمپتون هم یار بود و این تیم در هر چهار مسابقه به حکم قرعه میزبان شد. دیدار نیمه نهایی در ورزشگاه بی‌طرف اولدترافورد یکطرفه‌ترین مسابقه ولورهمپتون بود و این تیم با برتری (۵-۰) مقابل گریمسبی تاون دیگر تیم فینالیست جام حذفی لقب گرفت.
در تقابل آبی پوشان پورتسموث و زردپشان ولوز به نظر می‌رسید گرگها- که در همان فصل نایب قهرمان لیگ فوتبال شده بودند- در برابر رقیبشان که در لیگ عنوانی بهتر از هفدهم کسب نکرده بود و تنها ۵ امتیاز با منطقه سقوط فاصله داشت، شانس بیشتری برای پیروزی داشته باشند. اما در حضور ۹۹۳۷۰ تماشاگر حاضر در ورزشگاه ومبلی که پادشاه جورج ششم هم در بین آنها حضور داشت، پورتسموث بر تمام پیش بینی‌ها خط بطلان کشید. هربرت بارلو در دقیقه ۲۹ گل اول را برای آبی پوشان به ثمر رساند و دو دقیقه مانده به پایان نیمه نخست، به دنبال ضربه چیپ جیمی مک آلیندن از کنار، توپ به جان آندرسون اسکاتلندی رسید و گل دوم پورتسموث توسط این بازیکن وارد دروازه ولوز شد.
بلافاصله پس از آغاز نیمه دوم، پورتسموث موقعیت دیگری به دست آورد و هرچند اولین ضربه از روی خط دروازه توسط آلک اسکات دروازه بان ولوز برگشت داده شد، اما کلیف پارکر ضربه برگشتی را به گل سوم تیم خود بدل ساخت. دیکی دورست در دقیقه ۵۴ با گلی که از فاصله هشت یاردی به ثمر رساند، اندکی امیدهای ولوز را زنده کرد اما پارکر در دقیقه ۷۱ روی سانتر فرد وورال گل دیگری با ضربه سر به ثمر رساند و نتیجه را (۴-۱) کرد.
با سوت پایان مسابقه جیمی گاتری کاپیتان اسکاتلندی پورتسموث جام قهرمانی را بالای سر برد و این تیم به بزرگ‌ترین افتخار خود در جام حذفی تا آن زمان دست یافت. کمتر از پنج ماه بعد و در شرایطی که دور نخست مسابقات فصل ۴۰-۳۹ نیز برگزار شده بود، جنگ جهانی دوم موجب وقفه در برگزاری جام حذفی انگلیس شد و این وقفه تا پایان جنگ به درازا انجامید. در تمام این مدت جام در اختیار تیم پورتسموث ماند تا برای اولین و آخرین بار، یک تیم هفت سال مالک جام حذفی باشد. هرچند افسانه‌های فوتبالی می‌گویند در تمام این مدت جک تین مربی تیم، جام را زیر تختخواب خود نگهداری کرد، اما واقعیت این است که شهر بندری پورتسموث از همان ابتدای جنگ، یک هدف فوق العاده استراتژیک برای نیروی هوایی آلمان- لوفت وافه- بود و خطر بمباران شهر توسط جنگنده‌های آلمان نازی سبب شد که جام قهرمانی به دهکده‌ای با خانه‌ها و سقفهای کاهگلی در منطقه همپشایر برده شده و در تمام این سالها در میخانه‌ای به نام «پرنده‌ای در دست» نگهداری شود.
با از سر گیری جام حذفی در فصل ۴۵-۴۶ پورتسموثی‌ها جام قهرمانی را به اتحادیه بازگرداندند و از آن زمان به بعد هم هیچ تیمی نتوانست همانند آنها هفت سال مالک جام حذفی انگلیس باشد!
انتهای پیام/