ورزش دات آنلاین- امروز تولد مهدی مهدوی‌کیاست. یکی از ستارگانی که در زمان خودش بسیار خوش درخشید و خاطرات شیرینی هم به یادگار گذاشت. ولی او هم مثل همه چهره‌هایی که با ناملایمت و بی‌تدبیر مدیران ورزش از صحنه دور می‌شوند، دور شد. ولی باز هم هر قدر که از دور نگاهش می‌کنی بزرگی و بزرگ منشی‌اش به چشم می‌آید. و چقدر عجیب که فوتبال با بهترین‌ها چنین معامله‌ای می‌کند. 

هفته چهارم بوندس‌لیگا 1999- 2000 بود، هامبورگ با ستاره ایرانی‌اش مقابل هرتابرلین قرار گرفت. دیگر تیم آلمانی که علی دایی یکی از بازیکنان آن تیم بود. مهدوی‌کیا پاس گل چهارم را برای «پرایر» مهاجم آلمانی مهیا کرد و او هم توانست دروازه هرتا را باز کند. پرایر به سمت مهدوی‌کیا رفت و کفس او را بوسید. ای کاش گوشی‌های هوشمندی که امروز اسباب زحمت و دردسرند، آن زمان دست هر بزرگ و بچه‌ای بود تا این لحظه به کرات دیده می‌شد. هامبورگ موفق شد آن مسابقه را 5 بر 1 به نفع خود تمام کند. از آن روز حدود یک ربع قرن می‌گذرد. هر چه زمان گذشت ما کمتر و کمتر از این صحنه‌ها دیدیم. چون بازیکنانی که نسل به نسل آمدند راه سریع‌تر، بی‌دردسرتر و چرب و نرم‌تری برای ادامه فوتبال انتخاب کردند. اگر یک زمانی به نسل مهاجر حاضر در فوتبال آلمان افتخار می‌کردیم و غرورمان «قلقلک» می‌شد، امروز باید نازکش بازیکنان نیمکت‌نشین لیگ دسته دوم پرتغال، دانمارک، قبرس، ترکیه و کشورهای عربی باشیم. آن هم فقط نازکشی نیست باید منت هم بکشیم که برای بازی در ایران قدم رنجه فرمایند.  

خلاصه از روزگار خوش فوتبال، دو دهه است که می‌گذرد. بازیکنان، این روزها با اولین پیشنهاد از لیگ دسته دوم امارات لوگوبوسان باروبندیل می‌بندد و می‌روند. چاره‌ای ندارند خب. آلمان، اسپانیا و ایتالیا که دنبالشان نیست. باید به هر شکل که شده برای خودشان لقب «لژیونر» را دست‌وپا کنند. این هم از لقب‌هایی مثل «دکتر» و مثلا «شوالیه». نه خبری از عِرق به تیم باشگاهی مانده - که بله درست است در فوتبال حرفه‌ای معنا ندارد -، و نه از غرور و افتخار. ما به همین خاطره‌ها دلخوشیم که بازیکنان‌مان روزگاری در بوندس‌لیگا توپ می‌زدند و امروز در خانه‌هایشان فارغ از جنگ و جدل‌های چرکین فوتبال، به توپ زن‌ها نگاه می‌کنند. 

تولدتان مبارک آقای مهدوی‌کیا که روزگاری هم گل به آمریکا زدی، هم در فوتبال آلمان آقایی کردی و هم برای ما خاطرات خوش به یادگار گذاشتی. قطعا مبارک است روزی که میلاد شما باشد. 

انتهای پیام/