ورزش دات آنلاین- اندام غول پیکر و وزن ۱۶۰ کیلویی واسیلی ایوانوویچ آلکسیِف از او چهره‌ای دست نیافتنی ساخته بود. او چه چیزی به عنوان غذا مصرف می‌کرد؟ واسیلی گفت: « اگر لیست غذاهایی که مصرف می‌کنم را به صورت کامل بگویم، شما فکر می‌کنید که با یک آدم غیرعادی روبه رو شده‌اید! » او حق داشت. برخلاف بسیاری از رقبایش از ابتدا ورزشکارانی سنگین وزن و درشت اندام بودند، او ذاتاً این چنین نبود اما زمانی که در آغاز کار خود در وزنه برداری قرار گرفته بود، مربیانش به او توصیه کردند که برای افزایش قدرت خود، تا می‌تواند وزن خود را بیشتر کند و چنین شد که وزنه بردار ۱۸۶ سانتی متری، به وزن ۱۶۰ کیلوگرم رسید و در رقابتهای فوق سنگین وزنه برداری شرکت کرد. در همان حال باقی اوقاتش را صرف پینگ پنگ می‌کرد. حتی بعدها گفت: من بهترین پینگ پنگ باز تیم ملی وزنه برداری شوروی هستم!

داستان زندگی وزنه بردار اسطوره‌ای اهل شوروی از ۷ ژانویه ۱۹۴۲ در پوکرَوو- شیشکینو واقع در استان ریازان در غرب شوروی آغاز شد. سالهای ابتدایی زندگی آلکسیف مصادف با دورانی بود که روسها آرام آرام تصمیم می‌گرفتند که از انزوا خارج شده و در رقابت‌های بزرگ ورزشی شرکت کنند. واسیلی ۱۸ ساله هم وزنه برداری را در انجمن ورزشی ولونتاری آغاز کرد در حالی که رودولف پلیوک فِلدر تمرینات او را زیر نظر داشت. این مرد در المپیک ۱۹۶۴ در وزن ۸۲٫۵ کیلوگرم قهرمان المپیک شده بود و می‌دانست که استعدادی بی‌همتا زیر نظر او در حال پرورش یافتن است.  

حتی ازدواج آلکسیف نیز رویاهایی بزرگ را در ذهن او زنده می‌کرد. در سال ۱۹۶۲ ازدواج کرد؛ نام همسرش المپیادا بود و یادآور المپیک. مسابقاتی که واسیلی برای حضور در آن لحظه شماری می‌کرد. او هشت زیر نظر مربی خود تمرین کرد و بالاخره در ژانویه ۱۹۷۰ اولین رکورد جهانی خود را برجای نهاد. در مسابقات جهانی آن سال، آلکسیف در شهر کَلَمبوس (واقع در اوهایو ایالات متحده) به نخستین انسانی تبدیل شد که در حرکت دوضرب به رکورد ۵۰۰ پوند (۲۲۷ کیلوگرم) دست یافته است. رکوردشکنی‌های او از آن به بعد ادامه پیدا کرد.

واسیلی دیگر تصمیم گرفته بود که به تنهایی و بدون مربی تمرین کند. در آن روزگار مسابقات وزنه برداری در سه حرکت یکضرب، دوضرب و پرس انجام می‌شد و برای هر مسابقه، آلکسیف فرصت داشت که در هر حرکت به صورت جداگانه رکوردشکنی کند. از آنجایی که حکومت شوروی برای هربار رکورد شکنی به او مبلغی به عنوان جایزه می‌داد، واسیلی تصمیم گرفت که بیشتر از هر ورزشکار دیگری رکوردشکنی کند.

یک بار که آلکسیف وزنه‌ای سنگین را بالای سر برده بود، اسکار استِیت رئیس فدراسیون وزنه برداری درباره‌اش گفت:  آلکسیف وزنه ۲۰۹ کیلویی را چنان پرس کرد که انگار یک جاروی سبک در دست گرفته است! 

با چنین قدرتی، واسیلی در روزهای جوانی می‌توانست هربار چند کیلوگرم رکورد جهان را بهبود بخشد. اما او مردی صبور بود و هر بار بیشتر از نیم کیلوگرم رکورد دنیا را نمی‌شکست. به این ترتیب هم جایزه خود را دریافت می‌کرد و هم برای مسابقات بعدی نیز انگیزه کافی داشت که باز هم رکوردشکنی کند. در کنار دنیای قهرمانی، به شکلی جدی به تحصیل مشغول بود و در سال ۱۹۷۱ به عنوان مهندس معدن از دانشگاه پلی تکنیک نووچرکاسک فارغ التحصیل شد.  

در طول دهه ۷۰ او شکست ناپذیر باقی ماند و از ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۷ رقبای او، در حسرت شکست دادن او باقی ماندند. او هر سال در رقابتهای قهرمانی اروپا و مسابقات جهانی، رکوردها و مدالهای طلا را از آن خود می‌کرد. کم کم تعداد رکوردهایش به قدری زیاد شد که تا آن زمان هیچ وزنه برداری به آن نرسیده بود. از همه مهمتر این که او نخستین وزنه برداری بود که در مجموع سه حرکت  خود به رکورد ۶۰۰ کیلوگرم دست پیدا می‌کرد.

در المپیک ۱۹۷۲ مونیخ، واسیلی سی ساله، هم قدرت داشت و هم نشاط کافی. او در مجموع ۳ حرکت به رکورد ۶۴۰ کیلوگرم رسید و در حالی قهرمان المپیک شد که رکورد او ۲۷٫۵ کیلو از نفر دوم بهتر بود! چهار سال بعد، او مجددا در المپیک شرکت کرد. در تمام این سالها او شکست ناپذیر مانده بود. حتی با این که در سال ۱۹۷۳ حرکت پرس از حرکات وزنه برداری حذف شده بود. با این حال واسیلی در همان سال در دو حرکت یکضرب و دوضرب به رکورد ۴۰۲٫۵ کیلوگرم رسید و باز هم نخستین مردی لقب گرفت که در دو حرکت از ۴۰۰ کیلو عبور می‌کند. رکوردی که بعدها توسط وی، تا ۴۴۵ کیلوگرم نیز افزایش پیدا کرد.  

در المپیک ۱۹۷۶ مونترآل واسیلی ۳۴ ساله بود و دیگر نشاط دوران جوانی را نداشت اما هنوز قدرت بی‌مانند او در وجودش باقی مانده بود. او این بار رکورد ۴۴۰ کیلوگرم را ثبت کرد و باز هم مدال طلای المپیک را به خود اختصاص داد. در حالی که در حرکت یکضرب از رودولف مانگ رقیب آلمانی خود عقب افتاد اما در دو ضرب این عقب ماندگی را جبران کرد. اتفاقی که پیش از آن نیز بارها رخ داده بود. با این حال واسیلی ضعف خود در حرکت یکضرب  را همیشه در حرکت دوضرب جبران می‌کرد.

با افزایش سن و سال واسیلی، او به« پاپا آلکسیف» مشهور شده بود. هرچند از سال ۱۹۷۵ دیگر نتوانسته بود رکورد یکضرب جهان را ترقی دهد، اما رکوردشکنی‌هایش در دوضرب و مجموع ادامه داشت تا جایی که تعداد رکوردشکنی‌هایش در مسابقات جهانی به عدد ۸۰ رسیده بود! او در شوروی نیز رکوردشکنی می‌کرد و ۸۱ بار رکوردهای کشورش را ترقی داد. به گفته خودش: بابت هر بار رکوردشکنی مبلغی معادل ۷۰۰ یورو دریافت می‌کردم. به لطف همین پادش‌ها بود که او سرانجام توانست عمارتی بزرگ و زیبا در شهر شاختی بنا کرده و در آنجا بیشتر وقت خود را به پینگ پنگ بپردازد. در عین حال عاشق آواز خواندن و باغبانی بود و وقت خود را صرف گلهای رُز می‌کرد. وقتی او در سال ۱۹۷۸ از یک وزنه بردار جوان آلمانی به نام یورگن هویزر شکست خورد، مشخص شد که آلکسیف هم یک انسان است که تنها با تمرین مستمر به آن همه افتخار رسیده است و حالا با افزایش سن و سال، قدرت خود را از دست داده است.  

قهرمان روس پس از المپیک ۱۹۸۰ از مسابقات وزنه برداری خداحافظی کرد. اما ارتباط او با این ورزش قطع نشد. حتی با این که در سال ۱۹۸۷ به عنوان یکی از نمایندگان کنگره مردم در استان خود برگزیده شد، اما در سال ۱۹۹۰ مربی وزنه برداری تیم کشورش شد و روسها در المپیک ۱۹۹۲ بارسلونا نتایجی درخشان کسب کردند. ۵ مدال طلای المپیک، حاصل کار شاگردان واسیلی بود. دو پسر او دیمیتری و سرگئی نیز راه پدر خود را ادامه دادند و دیمیتری موفق شد عنوان چهارم کشور خود را به دست آورد.

سرانجام قهرمان اسطوره‌ای روس و یکی از قوی‌ترین مردان تاریخ، در ۲۵ نوامبر ۲۰۱۱ در شهر مونیخ آلمان به دلیل بیماری قلبی از دنیا رفت. او در هنگام مرگ ۶۹ سال داشت.

 انتهای پیام/