ورزش دات آنلاین- سیمون آمان اولین بار تنها 16 سال داشت که شانس حصور در بازیهای المپیک زمستانی را به دست آورد. آمان که روز 25 ژوئن 1981 در گرابس سوییس متولد شده بود، در بازیهای المپیک زمستانی 1998 ناگانو( ژاپن) در رقابت های پرش با اسکی لارج هیل(Large Hill ) به مقام سی و نهم دست پیدا کرد و در رقابتهای پرش با اسکی نرمال هیل( Normal Hill) نیز عنوانی بهتر از سی و پنجم به دست نیاورد. 

چهار سال گذشت و آمان در حالی وارد بازیهای المپیک 2002 شد که در این مدت حتی یک قهرمانی در جام جهانی نیز به دست نیاورده بود. قبل از بازی های المپیک زمستانی 2002 در سالت لیک سیتی، آمان در هنگام تمرینات خود در ویلینگن تصادف کرد و مصدوم شد. با وجود این، به المپیک رسید و خیلی سریع به خاطر ظاهر جوان و عینکی‌اش روی سکوی پرش که بسیاری آن را با هری پاتر مقایسه می‌کردند، مورد توجه رسانه های مختلف قرار گرفت

او این بار در نرمال هیل شرایطی متفاوت از چهار سال قبل داشت؛ آمان دو پرش باشکوه انجام داد تا 1.5 امتیاز از رقیب اصلی خود- اسون هاناوالد- پیشی گرفته و اولین طلای خود را در المپیک زمستانی در بازیهای سالت لِیک سیتی جشن بگیرد. چهار روز بعد او ثابت کرد که مدال اولش در پرش با اسکی اتفاقی نبوده و او این بار طلای لارج هیل را از آن خود کرد. آمان در هر دو بهترین عملکرد را در بین اسکی کنندگان برجای گذاشت و به این ترتیب اختلاف خود را با نزدیک ترین تعقیب کننده خود از 11 امتیاز نیز بیشتر کرد تا دومین طلای المپیکی خود را نیز تصاحب کند. با این عناوین، او دومین ورزشکاری لقب گرفت که پس از متی نیکانن فنلاندی در سال 1988 قهرمان هر دو مسابقه پرش با اسکی شده بود. 

از دیگر دستاوردهای او پس از المپیک 2002 می‌توان به قهرمانی در مسابقات جهانی پرش اسکی در سال 2007،  قهرمانی جهان پرش با اسکی در سال 2010 و قهرمانی اروپای شمالی در سال 2010 اشاره کرد. آمان در همان سال در مسابقات قهرمانی جام جهانی پرش اسکی نیز قهرمان شد. اما اوج افتخارات او به المپیک زمستانی ونکوور برمی گشت. 

در سال 2010، آمان با شرکت در چهارمین المپیک خود در کانادا، مدال طلای مسابقات نرمال هیل را به دست آورد. او اولین مرد تاریخ المپیک بود که در دو المپیک در نرال هیل مدال طلا کسب می کرد. اندکی بعد و در 20 فوریه 2010، او در مسابقات لارج هیل بازی‌های ونکوور با یک پرش 144 متری و یک پرش 138 متری قهرمان و مدال طلا گرفت؛ به این ترتیب او به اولین مردی بدل گشت که در هر دو ماده پرش با اسکی در دو المپیک جداگانه، مدال طلا را به دست آورده است. علاوه بر این، با مدالهایی که به دست آورد، به پرافتخارترین ورزشکار المپیکی سوئیس در تمام دوران بدل گشت. 

چند ماه بعد از المپیک و در مارس 2010، آمان برنده جام جهانی پرش با اسکی فصل 10-2009 شد؛ در حالی که در مجموع چهار رقابت مسابقات نوردیک و 9 رقابت جام جهانی آن فصل در صدر جدول پرش کنندگان قرار گرفت و قهرمانی دیگری به کارنامه درخشان خود افزود. او فصل را با یک رکورد دیگر در  پلانیکا- بزرگترین تپه جهان- به پایان رساند. سیمون در پرش دور چهارم خود به رکورد 236.5 متر رسید. رکوردی که طولانی ترین پرش مسابقات آن فصل و دومین پرش طولانی تاریخ بود.

او آخرین مدال طلای خود را در دسامبر 2013 و در مسابقات جام جهانی FIS به دست آورد. کمی بعد و در فوریه 2014 به عنوان پرچمدار تیم المپیک زمستانی سوئیس در سوچی روسیه انتخاب شد. با این حال حتی او نیز حریف گذر زمان نشد و دوران افول او آرام آرام سر می رسید.. بازی های المپیک زمستانی 2014 در سوچی برای آمان ناامید کننده بود. او یک کنفرانس خبری برگزار کرد که شائبه خداحافظی او از دنیای حرفه ای را قوت بخشید. به هر شکل او در المپیک توفیقی کسب نکرد.

یک سال بعد و در در 6 ژانویه 2015، آمان در مرحله نهایی مسابقات زمستان 2014و 2015 در بیشوف شوفن در پرش دور دوم مجروح شد. کمی بعد اعلام شد که وضعیت او پایدار است اما بیشترین آسیب به صورت او وارد شده است. آمان در همان فصل و در دور اول در اوبرستدورف نیز به هنگاک پرش سقوط کرده بود. 

پس از آن آمان در بازی‌های المپیک زمستانی 2018 و 2022 نیز شرکت کرد اما بهترین عملکرد او در این رقابتها کسب مقام یازدهم در مسابقه نرمال هیل در سال 2018 بود. با شرکت در این رقابتها آمان به رکورد حضور در هفت المپیک زمستانی رسید که این نیز، آماری درخشان برای یک ورزشکار اسکی به شمار می رود. 

انتهای پیام/