ورزش دات آنلاین- یونس محمود ستاره سابق فوتبال عراق، لحظات باشکوهی در زندگی فوتبالی خود داشته است؛ از حضور در المپیک تا کسب توپ طلای جام ملتهای آسیا. با این حال وقتی به عنوان یکی از مسوولان فدراسیون فوتبال عراق در رقابتهای انتخابی جام جهانی ۲۰۲۲ به ایران سفر کرد، از مترجم ایرانی‌اش درباره علیرضا حقیقی دروازه بان ایران در جام ملتهای ۲۰۱۵ سوال پرسید و گفت:

 او هنوز زنده است؟ بعد از پنالتی من، فوتبال را کنار نگذاشت؟! 

همین شوخی به ظاهر ساده، نشان از اهمیت مسابقه ایران و عراق در جام ملتهای استرالیا می‌دهد. روز ۲۳ ژانویه سال ۲۰۱۵ یکی از جذاب‌ترین مسابقات تاریخ جام ملتهای آسیا در استادیوم کانبرا استرالیا برگزار شد. می‌توان این مسابقه را با دیدار آلمان و ایتالیا در جام جهانی ۱۹۷۰ مقابسه کرد؛ دیداری که در وقت قانونی (۱-۱) به پایان رسید، اما جشنواره گل دو تیم در وقت اضافی آغاز شد و سرانجام مسابقه (۴-۳) به پایان رسید تا این مسابقه با عنوان نبرد قرن برای همیشه جاودانه شود.  

اما در ورژن آسیایی این مسابقه که در مرحله یک چهارم نهایی بین دو تیم ایران و عراق انجام شد، هیچ کس تا آخرین ثانیه نمی‌توانست تیم برنده مسابقه را حدس بزند. قبل از مسابقه و با توجه به آمار پایین گلهای زده و خورده هر دو تیم، به نظر می‌رسید مسابقه‌ای با یک یا حداکثر دو گل در انتظار دو تیم باشد و  ایران به راحتی عراق را شکست دهد. ایران در دقیقه ۲۴ هم مطابق پیش بینی‌ها و با گل سردار آزمون از عراق پیش افتاد و مهیای یک برد (۱-۰) دیگر در این جام شد؛ همچون دو مسابقه قبلی خود در برابر قطر و امارات

 اما یک حرکت بچگانه از مهرداد پولادی و تصمیمی جنجالی از بنجامین ویلیامز داور استرالیایی، ایران را ده نفره کرد و تعادل برقرار شد.

در نیمه دوم عراق ۱۱ نفره کنترل توپ و میدان را در دست گرفت و سرانجام در دقیقه ۵۶ توسط احمد یاسین به گل تساوی رسید؛ ایران یک- عراق یک.  

به این ترتیب کار دو تیم به وقتهای اضافی کشیده شد و طوفانی که بعد از ۹۰ دقیقه آرامش در انتظار دو تیم بود!

 عراق خیلی زود و در دقیقه ۹۳ توسط کاپیتان یونس محمود پیش افتاد، شادی محمود کنایه‌ای بود به تمام کسانی که او را پیر می‌دانستند؛ شادی پس از گلزنی با کمری خمیده مثل پیرمردها.

 اما در ادامه ایران ده نفره قصد باختن نداشت. در دقیقه ۱۰۳ و به دنبال یک ضربه کرنر، مرتضی پورعلی گنجی گل تساوی را با ضربه سر به ثمر رساند و بازی (۲-۲) شد و او گل خود را در آغوش تماشاگران ایرانی مقیم استرالیا جشن گرفت.

اما پورعلی گنجی روی یک گل دیگر هم نقشی تاثیرگذار داشت؛ در دقیقه ۱۱۶ او با خطایی بی‌مورد در محوطه جریمه، یک پنالتی به عراق هدیه کرد و کمی بعد، ضربه ضرغام اسماعیل وارد دروازه ایران شد. می‌شد حدس زد که یونس محمود جرات نکرد در این شرایط پشت توپ قرار گیرد. به هر شکل عراق باز هم پیش افتاده بود؛ در فاصله تنها چهار دقیقه تا پایان مسابقه.

اما در دقیقه ۱۱۸ باز هم مسابقه مساوی شد؛ این بار به دنبال یک ضره کرنر که حتی علیرضا حقیقی هم برای گلزنی پیش آمده بود، شوت جلال حسینی از خط دروازه عراق عبور کرد. البته  داور متوجه گل نشد تا رضا قوچان نژاد با ضربه سر، ریباند توپ را به گل تبدیل کند و کار به ضربات پنالتی کشیده شود.  

ایران ۳ عراق ۳. به قول پیمان یوسفی گزارشگر مسابقه: ایران ده نفره خیال باختن در این دیدار را ندارد! 

طبیعی بود که تیم ده نفره‌ای که دو بار بازی را به تساوی کشانده بود، روحیه بهتر و شرایط مناسب‌تری برای این لحظات داشته باشد. دو تیم در پنالتی‌ها هم مساوی پیش رفتند. احسان حاج صفی و سعد عبدالامیر دو ضربه نخست را به خارج زدند و بعد از آن؛ همه بازیکنان ضربات خودشان را گل کردند.  

سرانجام نوبت به ضربه پنجم رسید و یونس محمود کاپیتان عراق پشت توپ ایستاد. ۱۹ روز قبل، او در بازی دوستانه مقابل ایران پشت ضربه پنالتی قرار گرفت و پنالتی را به صورت چیپ به بالای دروازه زد. اون باز هم ضربه‌ای به سبک پانِنکا به مرکز دروازه زد و علیرضا حقیقی که تقریبا تمام ضربات را خلاف جهت حرکت کرده بود، باز هم به بدترین شکل ممکن و در بدترین جای ممکن فریب خورد تا این بار دروازه ایران با چیپ محمود باز شود. روحیه از دست رفته عراقی‌ها احتمالا با همین ضربه بازگشت و بالاخره عراق در ضربه هشتم بازی را به سود خود خاتمه داد.  

به این ترتیب، دراماتیک‌ترین نبرد تاریخ جام، با پایانی تلخ برای ایران خاتمه پیدا کرد؛ مثل تمام نبردهای دراماتیک ایران که به ضربات پنالتی کشیده شد.

انتهای پیام/