ورزش دات آنلاین- صادق محرمی، حسین حسینی، ایمان صادقی، رضا جعفری، مهدی امینی، امید عالیشاه، مرتضی پورعلی گنجی و سعید عزت اللهی تعدادی از بازیکنانی بودند که در ادوار مختلف جام جهانی نوجوانان برای ایران به میدان رفته اند. اما در مجموع می توان با قاطعیت گفت که تعداد بازیکنان ایرانی که پس از جام جهانی نوجوانان توانسته اند روند رو به رشد فوتبال خود را حفظ کنند چندان زیاد نبوده است. با هم مروری داریم بر زندگی فوتبالی پنج بازیکن سابق تیم ملی و حاضر در جام جهانی نوجوانان. ببینیم مسیر فوتبالی آنها به کجا رفت. 

سیاوش اکبرپور؛ پسری 13 ساله در تیم نوجوانان

اکبرپور از اولین گروه بازیکنان ایرانی است که در سال 2001 حضور در جام جهانی نوجوانان را تجربه کرد. در آن زمان یک تاریخ تولد عجیب برای اکبرپور در پاسپورت وی ذکر شده بود: 21 ژانویه 1988؛ به این ترتیب اکبرپور بر طبق این سند در 13 سالگی حضور در جام جهانی نوجوانان را تجربه کرد!!! البته در فوتبال کشورمان گفته می شد وی متولد اول بهمن 1363 است. او فوتبال را به صورت حرفه‌ای از تیم فجر سپاسی شیراز آغاز نمود. وی در سال ۱۳۸۳ از تیم فجر سپاسی شیراز به تیم استقلال تهران نقل مکان کرد و بعد از سه سال به تیم الظفره امارت پیوست. بعد از یک فصل بازی در این تیم اماراتی دوباره به تیم استقلال تهران پیوست.  اکبرپور یک بازیکن فیزیکی و درگیر و البته خشن بود که بعدها در تیم امید ایران نیز در بازیهای آسیایی بوسان(2002) و انتخابی المپیک آتن(2004) نیز توپ زد. اما تعداد بازیهای وی در تیم ملی بزرگسالان هرگز دو رقمی هم نشد. او در پایان فصل 94-93 از فوتبال خداحافظی کرد تا مشخص شود سن و سالش خیلی بیشتر از آن چیزی بود که قبلا ذکر می شد! 

حسین کعبی؛ نوجوانی که نوجوان ماند!

وقتی در مسابقات انتخابی المپیک 2008 از حسین کعبی برای بازی در تیم امید دعوت شد، علی پروین در مصاحبه ای گفت: تیم امید ایران بازیکن 30 ساله دارد! کعبی هم از جمله نوجوانانی؟! بود که حمید درخشان برای بازی در جام جهانی 2001 از وی دعوت به عمل آورد. سن او در آن زمان 15 سال و تاریخ تولدش 23 سپتامبر 1985 ذکر شده بود. تاریخی که البته تا امروز تغییری نکرده است. فوتبال کعبی در استقلال اهواز و فولاد خوزستان شکل گرفت و در دوران بازی در فولاد بود که قهرمان ایران، قهرمان بازیهای آسیایی 2002 ، فاتح جام بین قاره ای(2003) و برنده عنوان سوم جام ملت های آسیا(2004)شد.  او در جام جهانی ۲۰۰۶ دفاع راست تیم ملی ایران بود مدتی هم به تیم باشگاه فوتبال لستر سیتی انگلستان پیوست. اما اندکی بعد، در لیست مازاد قرار گرفت و به پرسپولیس پیوست. کعبی که سابقه 89 بازی برای تیم ملی ایران را دارد، در سال 95 با تیم سپیدرود به فوتبال ایران بازگشت. 

شیث رضایی؛ فوتبالیستی که خواننده شد

با نام کامل شیث رضایی خنکدار در حالی برای تیم نوجوانان بازی کرد که تا قبل از آن سابقه بازی در هیچ تیم باشگاهی ایران را نداشت! 21 مارس 1984 تاریخ تولد وی بود و هنوز هم از همین روز ( 13 فروردین 1363) به عنوان روز تولد وی در ساری یاد می شود. مدافع تیم نوجوانان از سال 82 به پرسپولیس پیوست و خیلی زود به بازیکنان اصلی این تیم بدل شد. اما حواشی پیاپی سبب شد که هرگز فرصت درخشش در فوتبال را نیابد. او طی 5 سال بازی در پرسپولیس یک بار توسط افشین قطبی و یک بار توسط علی دایی از تیم اخراج شد و یک بار هم به دلیل یک شوخی خاص با هم تیمی خود، 20 ماه از فوتبال محروم شد؛ محرومیتی که البته بخشیده شد. صبا، شهرداری تبریز، مس کرمان و راه آهن دیگر تیم های مدافعی بود که بازیهای ملی اش هرگز به 10 هم نرسید. اندکی بعد از 30 سالگی فوتبال را کنار گذاشت و به عنوان خواننده 6 آهنگ اجرا کرد. 

پیام صادقیان؛ استعدادی که زود تمام شد

در هنگام برگزاری مسابقات جام جهانی نوجوانان 2009 پیام صادقیان کاپیتان تیم ملی ایران بود. فروارد تیم ذوب آهن پیش از آن که متولد 10 اسفند 1370 در تبریز بود، پیش از آن 19 بار برای تیم ملی زیر 14 سال ایران نیز به میدان رفته بود. پیام در جام جهانی و در بازی اول مقدماتی مقابل تیم گامبیا یک گل به ثمر رساند  و با تیم ملی حضور در جمع 16 تیم برتر جهان را هم تجربه کرد. اما با پوستن به پرسپولیس حواشی زندگی او شروع شد. طی سالهای 92 تا 94 آمار ضرباتی که با آرنج به صورت حریفان زد بیشتر از 4 گلی بود که در 36 مسابقه برای تیم خود به ثمر رساند! در این مدت او در تیمهای جوانان، امید و بزرگسالان ایران هم به میدان رفت. اما ترجیح داد بیشتر وقت خود را صرف خالکوبی، عکس گرفتن با خواننده های زیرزمینی و دیگر حواشی مشابه کند. نفت، صبا و ماشین سازی تبریز دیگر تیمهای او بودند و مربیانی چون علی دایی، علیرضا منصوریان و فرهاد کاظمی هم نتوانستند او را سربه راه کنند. سرانجام با رفتن به باشگاه عثمانلی اسپور ترکیه حداقل برای مدتی حاشیه هایش فراموش شد. اما چه سود که او هرگز به روزهای نوجوانی بازنگشت. پیام خود بهتر از هر کسی این را فهمید و با ورود به دنیای شرط بندی با محرومیتی خودخواسته و 15 ساله رو برو شد که البته برایش اهمیتی نداشت. 

کاوه رضایی؛ از فولاد تا شارلوآ

مهاجم تیم فولاد در هنگام برگزاری مسابقات نوجوانان زیر 16 سال آسیا و جام جهانی زیر 17 سال(2009). رضایی که در مسابقات قهرمانی آسیا آقای گل شده بود، متولد 5 آوریل 1992 ( 16 فروردین 1371) در اسلام آباد غرب بود و  فوتبال حرفه‌ای را از آکادمی فوتبال فولاد خوزستان آغاز کرد. با عملکرد خوب رضایی در تیم ملی نوجوانان، نام او به لیست تیم بزرگسالان فولاد خوزستان اضافه شد. 

رضایی خیلی زود نظر مجید جلالی را به خود جلب کرد و در سن ۱۷ سالگی برای اولین بار در لیگ برتر به میدان رفت. او به سرعت موفق شد به تیم ملی جوانان راه یابد. اما جلالی بیشتر ترجیح می داد او را در پست هافبک چپ به‌کار  گیرد. کاوه در تابستان ۱۳۹۱ با عقد قراردادی سه ساله به سایپا پیوست. اما مدتی بعد جذب ذوب آهن شد و طی سالهای 93 تا 95 با ذوب آهن دو بار جام حذفی را فتح کرد. 

کاوه رضایی در ۳۰ خرداد ۹۵ در حالی که درخواست تمدید قرارداد ذوب آهن را نپذیرفته بود، به استقلال پیوست. اما قرارداد او به شکلی بود که بدون هیچ مشکلی در خرداد ۹۶ با قراردادی ۲ ساله به باشگاه فوتبال رویال شارلوا در لیگ برتر فوتبال بلژیک پیوست.  او بعد از دو فصل درخشان در این تیم راهی کلوب بروخه شد؛ جایی که تنها یک بار موفق به گلزنی شد و مجددا به صورت قرضی به شالروآ بازگردانده شد. اولد هاوره لوون آخرین مقصد او در بلژیک بود و محلی که عملکرد ضعیف کاوه در آن ادامه پیدا کرد و سرانجام به ایران دیپورت شد و تیمهای تراکتور و سپاهان.

انتهای پیام/