ورزش دات آنلاین- سیاوشی، دروازه‌بان تیم ملی هندبال و تیم باشگاهی سپاهان، درمورد وضعیت تیم و خودش سپاهان به «ورزش دات آنلاین» گفت: خدا را شکر شرایط تیم خوب است. لیگ تمام شده و احتمال زیاد نیم فصل اعلام می‌شود. تیم دیروز بازی خوبی را پشت سر گذاشت و با نتیجه خوب به صدر جدول بازگشتیم. درمورد من و بچه‌ها هم جز خستگی چیزی نداریم. امیدوارم بتوانیم دو سه روزی استراحت کنیم و دوباره با بازگشت به اردوهای تیم ملی، بتوانیم نتیجه خوبی بگیریم.

او درمورد سرمربی خارجی جدیدشان، آقای وسلین وویوویچ) افزود: کار کردن با مربی خارجی حرف ندارد و واقعا لذت بخش است. خصوصا که ایشان یکی از بزرگترین مربی‌های دنیا هستند و می‌دانند چطور با بازیکنشان کار کنند. وضعیت تیم ملی هم خوب است و امیدوارم مقابل شیلی برنده شده و صعود کنیم.

وی درمورد تبعیض بین فوتبال و سایر رشته‌های ورزشی اظهار کرد:باز خدارا شکر حداقل به آقای کامران قاسم‌پور سکه چند سال پیششان را دادند. به ما همان را هم نمی‌دهند. نمیتوانیم کاری کنیم. انگار عادت کرده‌اند که برای خودشان تبعیض قائل شوند. تیم ما در بازی‌های عربستان صعود کرد و به جام جهانی رفت و همان موقع هم تیم فوتبال در جام جهانی صعود کرد. هرچه پاداش و جایزه بود به فوتبال دادند و حتی یک نفر به فرودگاه برای استقبال ما نیامد. این همه در هندبال هشت ستاره شدیم و در جام جهانی صعود کردیم، جوان‌ها و نوجوانانمان درخشیدند اما دریغ از ذره‌ای توجه. من با دروازه‌بانی در تیم ملی نوجوانان شروع کردم.

او افزود: وزارت ورزش حتی آن زمان هم بعد از 15 سال که ما توانستیم مقام دوم را در آسیا کسب کنیم به استقبالمان نیامد. هنوز که هنوز است پاداش بازیکنان نوجوان ما را نداده‌اند. انتظار دارید چه بگوییم؟ نظر من این است که تمام فدراسیون‌ها را تعطیل کنند و فقط با فوتبال کار کنند. اینان دنبال نتیجه کار نیستند، دنبال مسائل دیگرند. انقدر قهرمان جهان در تمام رشته‌ها داریم و مردم هم شاهد ماجرا هستند. تیم ملی نوجوانان بعد از 15 سال به مسابقات آسیایی رفت و نفر دوم شد. شاید باورتان نشود ولی وزارت ورزش هنوز حتی یک هزارتومنی پاداش نداده است. هرچه داده‌اند خود فدراسیون هندبال داده است.

ملی پوش سپاهان خاطرنشان کرد:مگر فدراسیون هندبال چقدر بودجه و توانایی دارد که بخواهد 8 تیم را در بازی‌های جهانی حمایت کند؟ اصلا برایشان مهم نیست که ما چه می‌کنیم و چه مقامی می‌آوریم. یک ماه و نیم دیگر عازم بازی‌های جهانی می‌شویم. من که عادت کرده‌ام اما جوانی که کنار من بازی می‌کند به چه امیدی می‌آید؟ خود آقای پاکدل هم دستش بند است و نمی‌تواند بیشتر از این از سمت فدراسیون حمایت کند. هیچ کمکی از هیچکس جز خودمان بر نمی‌آید.

انتهای پیام/