ورزش دات آنلاین- تامارا پرس یکی از موفق‌ترین پرتابگران تاریخ ۱۸۰ سانتی متر قد و ۹۸ کیلوگرم وزن داشت. صدایش زمخت و دورگه و پشت لبش سبیلی روییده بود. غول ورزش شوروی سابق همیشه با چنین هیبتی در مسابقه‌های ورزشی شرکت می‌کرد. ولی هر بار که برای تعیین جنسیت ورزشکاران به آزمایش جنسیت فراخوانده می‌شد، غیبش می‌زد!  

کناره گیری ناگهانی پرس

شایعات به جایی رسید که عنوان شد: پرس باید عضو تیم مردان شوروی در مسابقات باشد. زیرا جنسیت مرد وی بر جنسیت زن او غلبه دارد و او به اشتباه در تیم زنان شوروی جای گرفته است. سرانجام در هنگام برگزاری مسابقات قهرمانی اروپا (۱۹۶۶) در بوداپست، قضیه تامارا پرس حسابی بیخ پیدا کرد. زیرا سایر کشورهای شرکت کننده و به خصوص رقبای پرس مصرانه تقاضا کردند که روی پرس آزمایش به عمل آید. از طرفی اعتراض‌های سرپرست شوروی به جایی نرسید و به این ترتیب پرس از شرکت در مسابقات کناره گرفت و از آن پس دیگر کسی او را در میادین ندید!

میراث شبح تامارا

هرچند شبح تامارا از مسابقات محو شد و آزمایش‌های متعدد روی ورزشکاران از آن زمان باب، اما چیزی نگذشت که زنان مردنما و مردصفت ورزشگاههای دنیا را قبضه کردند. این گروه روشی را در پیش گرفتند که کلیه آزمایش‌ها را بی‌اثر کرد. به عبارت ساده‌تر پزشکی و شیمی کاری کردند که تساوی حقوق زن در میادین ورزشی تایید و تامین شد. البته باید اذعان داشت که زن، این تساوی را از بیراهه و از طریق غیرمجاز کسب کرد. زیرا از نقطه نظر فیزیولوژیک، عضلات بدن زن به اندازه دو سوم عضلات بدن مرد است. از آن گذشته بیشتر عضلات زن، برخلاق عضلات مرد، پرورش پذیر نیستند و دلیل این امر هورمون تستسترونی است که توسط غدد درونی مرد تولید می‌شود و زن با کمبود این هورمون مواجه است.  

 به مدد داروسازان

ولی هورمونی که طبیعت از زن دریغ کرده، داروسازان در اختیار وی گذاشتند و به او مجال دادند و ظرافت زنانه را کنار گذاشته و مردنما شود. این مجال از زمانی در اختیار زن قرار گرفت که صنعت داروسازی، هورمون تستسترون مصنوعی ساخت. هر چند هدف اصلی از دست یابی به این هورمون، کمک به مبارزه با بسیاری بیماری‌ها بود ولی شکارچیان مدال و رکورد از دهه ۵۰ میلادی به آن پناه برده و سرسپرده‌اش شدند.

معجزه زنان در عالم ورزش

در همان زمان پروفسور ژوزف کویل پزشک تیمهای آلمانی شرکت کننده در بازیهای المپیک ۱۹۷۲ مونیخ گفت:

از وقتی که زنان فهمیده‌اند به کمک قرص هورمونی می‌توانند معجزه کنند، هیچ گاه از معجزه کردن منصرف نشده‌اند. بدبختانه این داروها عواقب زیان بخشی دارند که چند سال بعد از مصرف ظهور می‌کنند و برطرف شدنی هم نیستند. مثلا بدن زن را مردانه می‌کنند، صدایش را دورگه و خشن ساخته و به سلامتی‌اش هم آسیب‌های متعدد وارد می‌سازند.  

آمریکایی‌ها ابداع کننده استفاده از قرص

استفاده از قرص‌های هورمونی در ورزش از ابتدای دهه ۵۰ آغاز شد. نخستین ورزشکاری که چنین بدعتی را گذاشت، هارولد کانلی آمریکایی و قهرمان پرتاب چکش بود. کانلی که از کودکی به فلج بازو دچار شده و رشد بازوهایش متوقف مانده بود، به توصیه پزشکان از رژیم آنابولیک استفاده کرد که به تشکیل مواد پروتئینی در اسکلت عضله نیز کمک می‌کرد. رژیم هورمونی در مورد کانلی تا آن حد موفق از آب درآمد که او در سال ۱۹۵۶ در المپیک ملبورن برنده مدال طلای پرتاب چکش شد. اثر معجزه آسای رژیم آنابولیک به سرعت برق و باد در محافل ورزشی پیچید و یاری اوبراین، راندی ماتسون و آل اوئرتر قهرمانان رشته‌های پرتاب وزنه و دیسک آمریکا از کانلی تبعیت کرده و مدال طلا کسب کردند. چیزی نگذشت که استفاده از این داروها به یک رقابت جهانی بدل شد.

یک حقیقت غم انگیز

اما از سال ۱۹۵۹ به بعد بود که مصرف داروهای هورمنی علنی شد و ورزشکاران سراسر دنیا با این داروها برحجم عضلات خود افزودند. این داروها ابتدا بین ورزشکاران رشته‌های پرتابی و وزنه برداران طرفدار داشت اما دیری نپایید که دوندگان سرعت و پرندگان نیز دریافتند که از طریق این داروها می‌توانند سریع‌تر بدوند یا دو سه سانتی متر یالاتر یا پیش‌تر بپرند. بعد از آن بود که بوکسورها، دوچرخه سواران، کشتی گیران و ورزشکاران فوتبال، والیبال و بسکتبال هم از این داروها استفاده کردند. چنین بود که مجله آمریکایی اسپورت نوشت:

 ورزشکاری که با آنابولیک بیگانه باشد، در دنیای امروز ورزش کمترین بختی نخواهد داشت. این حقیتی است که در عین حال غم انگیز است.  

 خواهران پرس یا برادران پرس؟ 

علاوه بر تامارا پرس، خواهرش ایرینا هم یک قهرمان مشکوک! بود. این دوخواهر در مجموع ۲۵ رکورد جهانی از خود به جای گذاشتند اما حتی در رختکن در کنار سایر ورزشکاران لباس خود را عوض نمی‌کردند. کار به جایی رسید که روزنامه‌های منتقد از آن‌ها به طعنه با عنوان برادران پرس یاد کردند. در آن زمان استفاده ورزشکاران زن از چنین داروهایی با تمسخر روبه رو می‌شد اما به مرور این مساله عادی شد. کمتر از یک دهه بعد بود که هایدی روزندال یکی از محبوب‌ترین قهرمانان زن آلمان و ستاره مسابقات پرش طول نیز مورد سوء ظن قرار گرفت و در مورد او هم گفته شد که از هورمون‌هایی چون تستسترون استفاده کرده است.

خیلی چیزهای غیر عادی! 

اما اوج ورزشکاران پرورش یافته به لطف دارو، ورزشکاران آلمان شرقی با رکوردهای عجیب خود بودند. برخی از این رکوردها هنوز هم دست نیافتنی مانده‌اند. حتی بعدها برخی از ورزشکاران این کشور اعتراف کردند که در اثر استفاده از داروهای نیروبخش، خصوصیات ذاتی خود را از دست داده‌اند و یکی از شناگران این کشور هم گفت که صورتش ریش درآورده است.

اما بعد از المپیک ۱۹۸۸ و با اتحاد دو آلمان، قرار شد نظارت بسیار دقیقی روی ازمایشگاههای بخش شرقی آلمان شود. نتیجه آن شد که مجموع مدالهای ورزشکاران آلمان شرقی و غربی، حتی از مدالهای آلمان شرقی (به تنهایی) در المپیک ۱۹۸۸ نیز کمتر شد تا مشخص شود که خیلی چیزها در این سالها به صورت غیر عادی به دست آمده‌اند!

انتهای پیام/