ورزش دات آنلاین- برای یافتن رد پای شهرستانی‌ها در جام ملتهای آسیا لازم نیست به گذشته‌های خیلی دور سفر کنیم. تا مدتها تیم ملی ایران تنها منتخب باشگاههای تهرانی بود و به این ترتیب دو قهرمانی نخست ایران در جام ملتهای آسیا در سالهای ۱۹۶۸ و ۱۹۷۲ با بازیکنانی به دست آمد که تقریبا همگی از باشگاههای عقاب، پاس، تاج و پرسپولیس بودند. در سال ۱۹۷۶ هم که طلسم حضور شهرستانی‌ها در جام ملتها شکسته شد، تنها مهدی عسگرخانی از ابومسلم مشهد و ابراهیم قاسمپور از صنعت نفت آبادان در بین تهرانی‌ها به چشم می‌خوردند. دهه نخست بعد از انقلاب هم عملا تیم ملی فوتبال ایران منحصر به تیمهای تهرانی شده بود و شهرستانی‌هایی مثل عبدالعلی چنگیز در استقلال توپ می‌زدند و در زمان بازی در تهران به جام ملتها اعزام شدند.

بازیکن ۸۶ کیلویی تام اصفهان

هرچند اولین بازیکنی که به واسطه حضور در یک تیم اصفهانی موفق به شرکت کرد جام ملتهای آسیا شد، اکنون چهره‌ای شناخته شده در فوتبال کشورمان است، اما جالب است بدانید که این بازیکن نه عضو سپاهان بود و نه ذوب آهن. هنگام برگزاری جام ملتهای آسیا ۱۹۸۸ پرویز دهداری مربی وقت تیم ملی، پیراهن شماره یک تیم ملی را به احمدرضا عابدزاده سنگربان تیم تام اصفهان داد که در ۲۲ سالگی، ۸۶ کیلو وزن داشت و ۱۹۰ سانتی متر هم قامت او بود.  

تیمی از ۱۵ باشگاه

در رقابتهای ۱۹۸۸ تیم ملی ایران به راستی تیمی ملی و از چهارگوشه ایران بود. در آن تیم سید علی افتخاری بازیکن استقلال رشت بود، سیروس قایقران برای استقلال بندر انزلی بازی می‌کرد، عباس سرخاب مهاجم آرش میناب بود، محمد تقوی در خط  دفاع نکا چوب ساری به میدان می‌رفت و احمد سجادی ذخیره عابدزاده هم دروازه بان ایزد مهرآباد بود. سایر نفرات هم در تیمهای پیروزی، استقلال، دارایی، راه آهن، شاهین، عقاب، بیناد شهید، نیروی زمینی و گسترش توپ می‌زدند و همین نفرات موفق شدند عنوان سوم آسیا را از آن خود کنند.

مدافع ۱۵ هزار تومانی ذوب آهن

تیمی که علی پروین به جام ملتهای ۱۹۹۲ برد، مخلوطی بود از بازیکنان تیمهای پیروزی، استقلال، پاس و کشاورز و حتی یک بازیکن هم از تیمهای شهرستانی در لیست تیم ملی حضور نداشت که اگر غیر از این بود، از علی پروین بعید به نظر می‌آمد! به این ترتیب چهار سال دیگر گذشت تا باز هم به شهرستانی‌ها فرصت بازی در جام ملتهای آسیا داده شود. در رقابتهای ۱۹۹۶ امارات علی اکبر استاد اسدی مدافع ذوب آهن، بازیکن فیکس تیم ملی بود. خودش می‌گفت در همان زمان حقوقش از ذوب آهن ۱۵ هزار تومان بود؛ شایعاتی وجود داشت که او به واسطه داشتن نسبت با سعید فائقی معاون وقت سازمان تربیت بدنی به تیم ملی رسیده و محمد مایلی کهن سرمربی وقت تیم ملی فیکس بودن استاد اسدی را تنها به واسطه لیاقت این بازیکن می‌دانست. به هر شکل اولین نماینده ذوب آهن در جام ملتهای آسیا با تیم ملی به مقام سوم مسابقات دست پیدا کرد و عملا تا سال ۱۹۹۸ بازیکن اصلی تیم ملی بود و آن گاه برای همیشه از تیم ملی کنار گذاشته شد. .

ترسوترین مربی تاریخ! 

جلال طالبی سرمربی ایران در جام ملتهای ۲۰۰۰ یکی از ترسوترین مربیان تاریخ تیم ملی بود که هرگز جرات نداشت به شهرستانی‌ها میدان دهد. به این ترتیب تیم ملی در آن سال هم دربست دراختیار بازیکنان استقلال، پیروزی و لژیونرها بود. چهار سال بعد هم این بازیکنان فولاد بودند که به مهره‌های کلیدی تیم ملی بدل شدند که به سایر تیمها مجال رقابت ندادند.  مردانی چون ابراهیم میرزاپور، ایمان مبعلی، علی بداوی، حسین کعبی و جلال کاملی مفرد همه بازیکنان فولاد بودند و حتی بازیکنی چون یحیی گل محمدی هم عملا در فولاد احیا شد و به تیم ملی بازگشت و به لطف تیم ملی مجددا سر از پرسپولیس درآورد.

یک سپاهانی، یک ذوبی

اولین بار در سال ۲۰۰۷ بود که در تیم اعزامی به جام ملتهای آسیا هم سپاهان نماینده داشت و هم ذوب آهن. هادی عقیلی بازیکن شماره ۱۵ تیم قلعه نویی در جام ملتها اولین بازیکن سپاهان در تاریخ جام ملتها به شمار می‌آمد که تا قبل از حضور در جام، تنها چهار بار برای تیم ملی به میدان رفته بود. نماینده ذوب آهن هم در این تیم، مهدی رجب زاده بود. مهاجم ۲۹ ساله‌ای که پیراهن ۱۸ را به تن می‌کرد و در هنگام آغاز جام ملتهای آسیا ۱۴ بازی ملی در کارنامه خود دارا بود. در آن مسابقات رسول خطیبی هم در ترکیب اصلی ایران به میدان می‌رفت. خطیبی اندکی قبل از این مسابقات از سپاهان راهی الامارات شد و به این ترتیب نمی‌توان رکورددار گلزنی مقابل سرخابی‌های پایتخت را در لیست بازیکنان اصفهانی در جام ملتها قرار داد.  

اولین بازی ملی در جام ملتها

تیمی که افشین قطبی به جام ملتهای آسیا ۲۰۱۱ در قطر برد، اصفهانی‌ترین تیم ملی ایران در تاریخ جام ملتهای آسیا به شمار می‌آمد. طبیعی هم بود؛ سپاهان و ذوب آهن در آن زمان قدرتهای اصلی فوتبال ایران بودند که برای کسب عناوین اول و دوم لیگ، عملا با یکدیگر رقابت داشتند. اگر سپاهان در لیگ کهکشانی بود و تیمی حریف طلایی پوشان نمی‌شد، ذوب آهن هم در آسیا می‌درخشید و نایب قهرمانی آسیا را از آن خود کرده بود.  

در تیم افشین قطبی، تمام مهره‌های اصلی خط دفاع از سپاهان و ذوب آهن بودند. دروازه بان اصلی تیم مهدی رحمتی سنگربان سپاهان بود که تا قبل از جام ملتها با ۵۶ بازی ملی، یکی از پنج بازیکن با تجربه تیم ملی به شمار می‌آمد. دروازه بان ذخیره رحمتی هم شهاب گردان سنگربان ذوب آهن بود که در ۲۶ سالگی برای نخستین بار حضور در جام ملتها را تجربه می‌کرد و از قضا در برد (۳-۰) ایران برابر امارات هم درون دروازه ایران قرار می‌گرفت.

خط دفاعی کاملا سپاهانی

در خط دفاع تیم ملی خسرو حیدری ۲۷ ساله، سید جلال حسینی ۲۸ ساله و هادی عقیلی ۲۹ ساله همگی بازیکنان اصلی سپاهان و تیم ملی بودند و محسن بنگر هم تیمی ۳۱ ساله آنها هم یکی از نفرات ذخیره تیم ملی بود که پیراهن شماره ۱۳ را به تن می‌کرد. جوان‌ترین مدافع تیم ملی در آن سال هم سپاهانی بود. احسان حاج صفی ۲۰ ساله که با وجود سن کم، تا آن زمان ۳۰ بار برای تیم ملی به میدان رفته بود و از باتجربه‌ها به شمار می‌آمد.

دیگر مدافع تیم ملی عضو ذوب آهن بود. فرشید طالبی که در ۲۹ سالگی پیراهن شماره ۳ تیم ملی را در جام ملتها به تن کرده بود. ذوب آهن در خط هافبک و حمله تیم ملی نیز سهمیه داشت. قاسم حدادی فر ۲۷ ساله که با پیراهن شماره ۱۵ یکی از هافبک‌های ایران در این رقابتها بود و محمدرضا خلعتبری ۲۷ ساله که تا قبل از جام ملتها تعداد بازیهای ملی خود را به عدد ۳۲ رسانده بود.  

انتهای پیام/