ورزش دات آنلاین- تیم ملی بسکتبال ایران، دیروز، ۶ اسفند ۱۴۰۱، علاوه بر باخت مقابل ژاپن و چین و با توجه به شرایط جدول گروه F، به جام جهانی بسکتبال صعود کرد. در مورد کیفیت این دو بازی و مسئله صعود به جام جهانی با دو باخت، با محسن شاه علی، سرمربی تیم ملی بسکتبال نوجوانان گفتگویی داشتیم: 

در بازی قبل، ژاپن خیلی خاص بازی کرد. بچه‌های ما هم با استرس شروع کردند و کمی سردرگم بودیم. بازی با چین بهتر بود. هم دفاع خیلی خوب بود و هم تیم قوی بازی کرد. متاسفانه دور چهارم گارد راس چین تیم ما را به هم ریخت و از ۸ پرتاب سه امتیازی در یکی از آنها هم موفق نبودیم. شکر خدا با شرایط جدول موفق به صعود شدیم و امیدوارم برنامه‌های خوبی تدارک ببینند و بازی‌های تدارکاتی برگزار کنند تا بتوانیم در جام جهانی نتیجه بگیریم.  

* به نظر شما صعود با دو باخت لطفی دارد؟ 

میتوانیم بگوییم خوب نیست و صعود نکنیم و انصراف دهیم؟ در ورزش هر چیزی ممکن است. آرژانتین یک هیچ به عربستان باخت و بعد از آن قهرمان جهان شد. حالا آرژانتینی‌ها باید بگویند چون از عربستان شکست خوردیم این قهرمانی برای ما لطفی ندارد؟ مسلما شیرینی برد را ندارد ولی مشکل ما از جایی بود که در مقابل قزاقستان و سوریه بد بازی کردیم. ژاپن و چین به لحاظ سخت افزاری و نیروی انسانی چندین برابر ما امکانات دارند. موجودیت بسکتبال ما همین است. این یک نگاه مغرضانه است. همین که صعود کردیم برای بسکتبال ما خوب شد. روزی تیم اول صعود می‌کردیم حالا به عنوان تیم هشتم صعود کردیم. نسل طلایی قدیم را در اختیار نداریم اما هنوز همان شرایط را داریم. چه چیزی به لحاظ سخت افزار در کشور ما تغییر کرده که ما به دنبال همان شرایطیم؟  

*به نظر شما با توجه به شرایط سنی بازیکنان تیم ملی، اگر جوانگرایی صورت بگیرد بهتر نیست؟ 

در بازی با چین که ۶ الی ۷ بازیکن جوان در زمین بودند. حالا بحث دیگری در مورد سن آرن داوودی مطرح است که من نمیتوانم تشخیص دهم. ما نمیتوانیم یکباره کل تیم را ۲۲ ساله کنیم. همین بازیکنان جوانی که الان داریم دو سه سال پیش در تیم‌های جوانان با من کار کردند. ممکن است تغییراتی هم صورت گیرد. مسئله مطروحه این است که جوان باید جای خودش را بگیرد. نمیتوانیم به بهانه جوانگرایی روی اسم آقای جمشیدی و یخچالی خط بکشیم. این بضاعت بسکتبال ماست. اگر قرار باشد جوانی هم اضافه شود باید بازی داده شود. با تمرین هیچ کس بازیکن نخواهد شد. ژاپن حالا دارد ثمره دورخیز ده ساله‌اش را می‌بیند. باید وقت گذاشت. ما نه فقط در این رشته بلکه در کل ورزش ایران مشکل سخت افزاری داریم. همه اردوها با هم تداخل دارد و به لحاظ منابع مالی هم مشکل داریم. اگر به جای ارمغانی هرکس دیگری هم بود، شاید نتیجه کسب شده ده درصد تفاوت می‌کرد. سه نیمه متمرکز بازی کردیم و فقط در دور آخر کمی عجولانه فرصت‌ها را از دست دادیم. امیدوار بودم بازی با چین را برنده می‌شدیم و این صعود دلچسب‌تر می‌شد. حالا اما صعود کردیم و دیگر این که این صعود شیرین است یا خیر، مهم نیست. یک سال دیگر همه این‌ها از خاطرمان خواهد رفت و فقط خاطره این صعود در یادها باقی خواهد ماند.  

انتهای پیام/