به نظر می‌رسد زن تاریخ‌ساز و بلاروسی الاصل دوومیدانی ایران با وجود اینکه حدود هفت سال از توهینی که به او بعد از المپیک ریو صورت گرفت می گذرد، همچنان از این اتفاق ناراحت است. با این حال او همچنان از روزهای شیرینش در تیم ملی ایران به نیکی یاد می کند.
ورزش دات آنلاین- در ورزش زنان ایران افراد زیادی هستند که با عنوان اولین بودن نامشان در تاریخ ثبت شده است. یکی از این نفرات «لیلا رجبی» است؛ دوومیدانی کار پرتاب وزنه که هنوز هم با ۱۸ متر و ۱۸ سانتی رکورددار زنان ایران است. او به جز در اختیار داشتن رکورد ملی ایران، حضور در دوره المپیک در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۶ را هم در کارنامه دارد. اوج کار لیلا رجبی در بازی‌های آسیایی اینچئون بود که توانست برای اولین بار دوومیدانی زنان ایران را در این بازی‌ها به مدال برساند. او با رکورد ۱۷ متر و ۸۰ سانتی متر به مدال نقره رسید.
تاتیانا ایلیوشچانکا که ۱۹۸۳ در ویتبسک بلاروس به دنیا آمد سال ۱۳۸۶ تابعیت ایرانی را پذیرفت و با پیمان رجبی دوومیدانی کار ازدواج کرد. او که نام ایرانی «لیلا» را زمان حضورش در ایران انتخاب کرد بعد از المپیک ۲۰۱۶ ریو به خاطر حواشی که در یک برنامه تلویزیونی ایجاد شده بود و عملکرد او را زیر سوال برده بودند و به نوعی او را بی‌غیرت خوانده بودند دلخور شد. آن زمان بسیاری از ورزشکاران به تمجید از او پرداختند اما بعد از المپیک ریو او در هیچ تورنمنت بزرگی برای ایران به میدان نرفت.
خبرنگار «ورزش دات آنلاین» با لیلا رجبی که در حال حاضر خارج از ایران زندگی می‌کند گفت وگویی انجام داد که در ادامه می‌خوانید.
ورزش دات آنلاین: در حال حاضر دوومیدانی را انجام می‌دهید یا کلا کنار گذاشته‌اید؟
لیلا رجبی: بعد از این که ۷ سال پیش با ورزش حرفهای خداحافظی کردم از دوومیدانی فاصله گرفتم. تمرین می‌کنم ولی بیشتر برای سلامتی و حال خوب خودم انجام می‌دهم.
ورزش دات آنلاین: دلتنگ دوومیدانی هستید یانه؟
لیلا رجبی: بله صد درصد. گاهی اوقات دلتنگ می‌شوم چون تقریبا نصف عمرم، دوومیدانی جزو زندگی اصلی‌ام بوده و خاطرات زیادی چه تلخ و شیرین با آن دارم.
ورزش دات آنلاین: بهترین اتفاقی که در تیم ملی برای شما رخ داد چه بود؟
لیلا رجبی: شیرین‌ترین خاطره؛ انتخابش برایم خیلی سخت است چون زیاد بوده است. اولین مدال طلا که برای ایران در بازی‌های داخل سالن آسیا کسب کردم؛ دو بار حضور در بازی‌های المپیک با ایران و اولین مدال در تاریخ دوومیدانی زنان ایران در بازی‌های آسیایی اینچئون؛ همه این‌ها جزو خاطرات خوب من بوده است.
ورزش دات آنلاین: اینچئون و مدال تاریخی لیلا؛ هنوز هم در دوومیدانی ایران تکرار نشده. بعد از کسب این مدال چه احساسی داشتی؟
لیلا رجبی: خیلی خوشحال بودم که توانستم آن مدال را کسب کنم. برای آن لحظه خیلی تمرین کرده بودم. ۱۰ ماه قبل از آغاز بازی‌ها آشیل پایم پاره شد و فکر نمی‌کردم بتوانم پرتاب کنم اما خوشحالم که همه چیز به خیر گذشت.
ورزش دات آنلاین: تو خیلی خوش قول هستی. قبل از اینچئون قول مدال دادی و به آن عمل کردی.
لیلا رجبی: بله من آن مدال را قول دادم چرا که از آمادگی خودم و رکوردهای رقبایم اطلاع داشتم و با توجه به تجربه‌ای که داشتم می‌دانستم شانس مدال هستم.
ورزش دات آنلاین: نکته‌ای که همیشه درباره لیلا رجبی به چشم می‌آمد، این بود که هیچ وقت برای جلب توجه نه کاری کرد و نه حرفی زد. بعد از اینچئون خیلی واضح اعلام کردی شانس طلا نداشتم. اما خیلی از ورزشکاران بهانه‌های مختلفی می‌آورند و این چنین صحبت نمی‌کنند.
لیلا رجبی: پرتاب وزنه رشته رکوردی است و چیزی به اسم شانس وجود ندارد که مثلا کسی که شانس مدال طلا ندارد بتواند مدال طلا کسب کند. ناداوری هم وجود ندارد پس می‌توان گفت اولین رقیبت خودت هستی. ولی خب در ایران زیاد پیش می‌آید که ورزشکار بیش از توانایی خودش پیش بینی مدال می‌کند. نمی‌توان گفت این بد است ممکن است آن ورزشکار با آن کار به خودش روحیه بدهد؛ به هرحال هر ورزشکاری آرزوی برنده شدن در هر مسابقه را دارد.
ورزش دات آنلاین: نظرت درباره دوومیدانی ایران چیست؟ در هانگژو شانس مدال داریم؟
لیلا رجبی: متاسفانه دوومیدانی ایران در سال‌های اخیر نسبت به آن چه که انتظار می‌رفت پیشرفت چشمگیری نداشته است. به نظرم بیشتر به خاطر اقتصاد کشور است که متاسفانه برای امکانات هزینه لازم نمی‌شود. با بودجه‌ای که فدراسیون دوومیدانی دارد فراهم کردن امکانات کار سختی است. با این در همین شرایط دوومیدانی با قدم‌ها کوتاه به سمت پیشرفت حرکت می‌کند و در خیلی از رشته‌های زنان شاهد این بودیم که رکوردهایی جابه جا شده است. امیدوارم شرایط بهتر شود و دوومیدانی حرفهای زیادی برای گفتن داشته باشد. من فکر نمی‌کنم که ما شانس مدال در هانگژو نداریم و دختران در ۱۰۰ متر خیلی خوب کار می‌کنند هرچند که رقابت سختی دارند و در بازی‌های آسیایی تجربه مهم است.
ورزش دات آنلاین: فدراسیون تا به حال پیشنهادی برای مربی گری در تیم ملی زنان به شما داده است؟ اگر پیشنهادی باشد قبول می‌کنی؟
لیلا رجبی: در این سال‌ها کسی از طریق فدراسیون هیچ پیشنهادی به من نداد. الان هم که در ایران زندگی نمی‌کنم به همین خاطر توانایی همکاری هم ندارم.
ورزش دات آنلاین: به خاطر دارم که همیشه مشکل دوومیدانی ایران را نبود امکانات عنوان می‌کردی؛ بعد از این همه سال صحت این ادعا کاملا اثبات و حتی شاید اوضاع بدتر از گذشته هم شده است.
لیلا رجبی: بهترین سال‌ها برای دوومیدانی سال‌هایی بود که فدراسیون توانست مربیان خارجی را به ایران دعوت کند و ورزشکاران ایرانی را به اردوی خارجی اعزام کند. اگر بررسی کنیم نسل طلایی دوومیدانی همان زمان بود. ما سال‌ها درباره استعدادیابی صحبت می‌کنیم ولی این این استعدادها به امکانات و حمایت نیاز دارند. ایران کشوری با حدود ۸۰ میلیون جمعیت است و در تهران هم جمعیت میلیون دارد. چند ورزشگاه و سالن دوومیدانی برای این جمعیت ساخته شده است؟!
ورزش دات آنلاین: هنوز هم نامت را همه لیلا صدا می‌زنند یانه؟
لیلا رجبی: خانواده من در بلاروس من را تاتسیانا صدا می‌کنند و البته به اسم کوچکم یعنی «تانیا». زمانی که به دنیا آمدم مادرم این اسم را به من داد و با اینکه نامم را لیلا گذاشتم اما هیچ وقت به مادرم نگفتم که دیگر من را تانیا صدا نکند.
ورزش دات آنلاین: لیلا رجبی جزو تاریخ ورزش ایران شده و یک مدال باارزش گرفته است. به خاطر اظهارنظر که بعد از المپیک علیه شما صورت گرفت بسیار ناراحت شدی و یک پیام هم منتشر کردی که نشان داد بسیار دلخور هستی. به عنوان مدال آوری که دو سال قبل در کره جنوبی تاریخ سازی شده بودی در آن زمان چه احساسی داشت؟ در زمان حضور در ایران اتفاقی مشابهی برای تو رخ داده بود و اینکه فراموش کرده‌ای یا هنوز دلخوری؟
لیلا رجبی: چیزی که گذشته دیگر گذشته است اما خاطره تلخی برای من بود. نمی‌شود گفت که فقط به خاطر این اتفاق ورزش حرفهای را کنار گذاشتم اما اتفاقات مشابه برایم زیاد افتاد. با اینکه من تمام این سال‌ها عضو تیم ملی ایران بودم و همشه تلاش کردم بهترین نتیجه‌ای که در توانم است را برای ایران کسب کنم. انتخاب شرکت کردن در ایران به انتخاب خودم بوده و حتما قسمت این بوده است.
ورزش دات آنلاین: حرف پایانی.
لیلا رجبی: برای کاروان ایران در بازی‌های آسیایی آرزوی موفقیت دارم و امیدوارم با دست پر از هانگژو برگردند و مردم را خوشحال کنند.
انتهای پیام