برخی از بازیکنان فوتبال، پس از پایان دوران فوتبالی خود رو به سیاست آوردند.
ورزش دات آنلاین- هرچقدر دنیای واقعی بی‌رحم و ناگوار باشد، برای هواداران فوتبال ستارگان مستطیل سبز چشمه امیدی هستند تا با درخشش ساق پای آنان، تلخی زندگی را حداقل برای لحظاتی به فراموشی بسپارند.
ستارگان فوتبال برخلاف سیاستمداران مشهور، معمولاً از دل خود مردم بیرون می‌آیند و این احساس نزدیکی بین مردم و فوتبالیست‌های مطرح، نقطه‌ای کلیدی در محبوبیت بی‌حدوحصر آن‌ها و خود بازیست. از آن طرف، سیاستمداران برای مردم در نقاط مختلف جهان، همواره متهم ردیف اول کیفیت نه‌چندان مطلوب زندگی هستند و به جز تعدادی محدود، هیچ سیاست‌مداری نمی‌تواند محبوبیت نزدیک به یک ستاره فوتبال را تجربه کند. در تاریخ اما ستارگانی بودند که خواستند با استفاده از محبوبیت فوتبالی خود، وارد عرصه سیاست شوند و از این طریق امتیازات سیاستمدار بودن را هم تجربه کنند که در این مطلب به آن‌ها می‌پردازیم.
هاکان شوکور
مهاجم بی‌نظیر ترک که مردم در جهان او را به عنوان زننده سریع‌ترین گل تاریخ جام‌های جهانی می‌شناسند، یکی از فوتبالیست‌هاییست که پس از دوران بازی خود، به طور جدی وارد عرصه سیاست شد. بهترین گلزن تاریخ تیم ملی ترکیه به عنوان عضوی از حزب عدالت و توسعه این کشور، در سال ۲۰۱۱ وارد پارلمان شد. شوکور که محبوبیت فوق‌العاده‌ای بین مردم ترکیه و به ویژه هواداران گالاتاسرای دارد، دو سال و نیم بعد از حزب طرفدار رجب طیب اردوغان استعفا داد اما همچنان به عنوان یک عضو پارلمان باقی ماند. با پایان فعالیت پارلمانی او در سال ۲۰۱۵ اما همه چیز برای شوکور تغییر کرد؛ پس از کودتای نافرجام علیه اردوغان در سال ۲۰۱۶، وی به اتهام توهین به رییس‌جمهوری ترکیه دستگیر شد و پس از مدتی مجبور شد کشور را ترک کرده و به آمریکا پناهنده شود. نکته عجیب ماجرا این‌جاست که فردی با شهرت و محبوبیت شوکور، مجبور بوده در آمریکا کتاب بفروشد و راننده تاکسی اینترنتی باشد تا خرج خود را دربیاورد! سیاست برای شوکور هرگز خوش‌یمن نبود و حساسیت بسیاری روی نام او در ترکیه وجود دارد. تا حدی که یک گزارشگر تلویزیون دولتی ترکیه به دلیل اشاره به گل وی مقابل کره جنوبی در خلال جام جهانی ۲۰۲۲ قطر، از کار خود اخراج شد!
آندری شوچنکو
پیش از آنکه برنده اوکراینی توپ طلای فوتبال جهان هدایت تیم ملی کشورش را برعهده بگیرد، سودای حضور در پارلمان اوکراین را در سر داشت. او که پیش از این نیز با حمایت علنی از حزب سوسیال دموکرات اوکراین به همراه دیگر بازیکنان تیم رویایی دیناموکیف در دهه ۹۰ علاقه خود به سیاست را نشان داده بود، در سال ۲۰۱۲ و پس از خداحافظی‌اش از فوتبال وارد حزب سوسیال دموکرات شد. با این حال مهاجم چارچوب‌شناس میلانی‌ها نتوانست با وجود محبوبیت خود صندلی‌ای در پارلمان کشورش برای خود پیدا کند. سال گذشته و در خلال جنگ نیز او به عنوان نایب‌رییس کمیته ملی المپیک اوکراین انتخاب شد و پس از یک سال، از سمت خود استعفا داد.
جیانی ریورا
برای میلانی‌های قدیمی، ریورا یک اسطوره واقعی محسوب می‌شود. فقط مالدینی، بارزی و کاستاکورتا بیش‌تر از وی پیراهن روسونری را برتن کرده‌اند و همین نشان‌دهنده اهمیت بالای این مهاجم ایتالیایی در تاریخ میلان است. ریورا زندگی سیاسی خود را در سال ۱۹۸۶ آغاز کرد و سپس برای ۱۴ سال، به عنوان عضوی از حزب دموکرات مسیحی ایتالیایی در پارلمان خدمت کرد. بلندپروازی‌های سیاسی وی نیز مثل دوران فوتبالی‌اش ادامه‌دار بود و ریورا از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۹، برای چهار سال عضویت در پارلمان اروپا را هم تجربه کرد.
کاخا کالادزه
یکی دیگر از ستارگان میلان، عضو موفق لیست فوتبالیست‌های سیاستمدار محسوب می‌شود. کاخا کالادزه به عنوان یکی از مشهورترین و بهترین فوتبالیست‌های گرجستانی تاریخ، چند ماه پیش از آویختن کفش‌هایش در سال ۲۰۱۲، وارد پارلمان کشور شد و تنها پس از دو هفته، پست‌های غیرمنتظره وزارت انرژی کشور و معاون نخست‌وزیری در گرجستان را به دست آورد. پس از پنج سال حضور در این دو پست که انتقادات زیادی هم در کشور به همراه داشت، وی به عنوان شهردار تفلیس، پایتخت کشور منصوب شد و اکنون ششمین سال حضورش را در دفتر شهرداری تفلیس می‌گذارند!
روماریو
شاید کم‌تر کسی بداند ستاره بی‌بدیل بارسلونا و برزیل در سال‌های میانی دهه ۹۰، اکنون هشتمین سال حضورش به عنوان سناتور ریودوژانیرو در مجلس سنای برزیل را تجربه می‌کند! روماریوی دوست‌داشتنی و محبوب، از سال ۲۰۱۰ کارهای سیاسی خود را آغاز کرد و حتی در اتاق نمایندگان برزیل، برای جلوگیری از میزبانی کشورش در جام جهانی ۲۰۱۴ نیز لابی می‌کرد! او پس از چهار سال حضور در اتاق نمایندگان، در انتخابات مجلس سنا شرکت کرد و رکورد بیش‌ترین رأی تاریخ برای یک کاندید ریودوژانیرو را شکست تا به خوبی از محبوبیت دوران فوتبالی خود استفاده کرده باشد. ستاره تیم قهرمان کارلوس آلبرتو پریرا در سال ۱۹۹۴، دو سال را به عنوان نایب‌رییس دوم مجلس سنای برزیل نیز گذراند.
جرج وه‌آ
برای خاتمه دادن به این لیست جذاب، بار دیگر باید نگاهی به سن سیرو بیاندازیم و این بار تنها آفریقایی برنده توپ طلای فوتبال جهان، سوژه جذاب ماست. جرج وه‌آ که در زمین فوتبال با حرکات پا به توپ و دریبل‌های خاصش محبوبیت زیادی به دست آورده بود، ابتدا سال ۲۰۰۵ سودای ریاست‌جمهوری کشور لیبریا را داشت اما توسط مردم و دیگر سیاستمداران، یک فرد بی‌تجربه در این حوزه خوانده می‌شد و نتوانست رأی اعتماد را جلب کند. این شکست، نقطه آغاز کارنامه سیاسی وه‌آ بود، او در سال ۲۰۱۴ با شکست دادن فرزند رقیب انتخاباتی سال ۲۰۰۵ خود وارد سنا شد و پس از سه سال، با کسب بیش از ۶۱ درصد آراء به عنوان رییس‌جمهور کشور لیبریا انتخاب شد و اکنون ششمین سال کار خود را پشت سر می‌گذارند. نکته جالب در خصوص وه‌آ این‌جاست که با وجود حضور در کاخ ریاست‌جمهوری لیبریا، فرزند مشهورش تیموتی برای تیم ملی آمریکا بازی می‌کند! فرزندی که باید شاهد حضور وی در ترکیب تیم یوونتوس از ابتدای فصل نیز باشیم.
انتهای پیام/