ورزش دات آنلاین- شاید اگر سنتان قد بدهد یا از بزرگترها بپرسید خاطره انگیزترین بازی تیم ملی که تا به حال دیده‌اید کدام بازی بوده، قطعا اولین پاسخی که به ذهن می‌رسد ایران - استرالیا مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۸ باشد. روزی که تمام نفس‌ها در سینه حبس شد و فرو دادن آب دهان یکی از سخت‌ترین کارهای ممکن!  

۸ آذر ۱۳۷۶ با بقیه روزها فرق می‌کرد. شنبه‌ای که کسی به فکر کار و اداره نبود و ساعت یک بعدازظهر که شد، هرکس هرطور شده خود را به تلویزیونی رسانده بود. خبری از دلار ۵۰ هزار تومانی و پراید ۳۰۰ میلیونی و هزینه‌های سرسام آور نبود. همه چیز اینترنتی نشده بود و «سادگی و ساده زیستی» کلید واژه‌ای بود که مفاصل زندگی مردم را تشکیل می‌داد. آن زمان، اثری از بریز و بپاش‌های زندگی شهری دیده نمی‌شد. همه جمع شده بودند تا شاهد یک اتفاق باشند: دیدار برگشت تیم ملی ایران و استرالیا در مرحله پلی‌آف مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه.

شنبه بود و روز اول کار و مدرسه اما دیدن بازی بهانه‌ای بود تا کارمندان ادارات مرخصی ساعتی بگیرند و دانش آموزان خود را به مریضی بزنند و کمی زودتر مدرسه را ترک کنند. همه هرطور شده بود خود را آماده کرده بودند تا شاهد و شنوای این دیدار حساس باشند. تیم ملی ایران دیدار رفت را یک بر یک مساوی کرده بود و نتیجه این بازی همه چیز را مشخص می‌کرد.  

بازی آغاز شد و ساندرو پل در سوت خود دمید. دقایق اولیه بازی همه چیز به نفع استرالیا پیش می‌رفت. حریف ایران در دقایق ابتدایی طوفانی بود و قصد داشت همان اول کار نبض بازی را به دست گیرد. ایرانی‌ها اما یک ملت پشتشان بود و روحیه‌ای که به تک تک بازیکنان تزریق شده بود، نگذاشت ملی پوشان ما در دقایق اول تسلیم شوند. مهار عالی توپ توسط احمدرضا عابدزاده در حضور ۸۰ هزار تماشاگر استرالیایی، یکی از اتفاقاتی بود که دلگرمی عجیبی به هم تیمی‌ها داد.  

دقیقه ۳۲ و گل اول… دقیقه‌ای که قفل دروازه ایران برای اولین بار شکست و استرالیا یک بر صفر پیش افتاد. ایران در ادامه چیزی برای از دست دادن نداشت و باید تمام زورش را می‌زد تا ورق را برگرداند. هرچه زدیم اما به در بسته خورد و نشد که نیمه اول را بازنده به رختکن نرویم.  

۱۵ دقیقه پر استرس گذشت و نیمه دوم آغاز شد. بعد از ۳ دقیقه، تمام ایران در بهت فرو رفت. استرالیا دومین گلش را به ثمر رساند.  

پس از چند دقیقه، جیمی جامپ استرالیایی به میدان آمد و تور دروازه عابدزاده را پاره کرد. بازیکنان ایرانی مورد تمسخر استرالیایی‌ها قرار گرفتند و همه مردم ایران هم در دلشکستگی بازیکنان شریک بودند. ملی پوشان کشورمان تنهایی را در استرالیا تجربه کردند و هرطور شده بود، بازی را ادامه دادند.

از این لحظه به بعد، همه دنبال این بودند که تیم ملی غیرتی نشان دهد و نتیجه را تغییر دهد. حالا ایرانی‌ها بودند که موقعیت ایجاد می‌کردند. حالا هیچ چیز غیرممکن نبود. تمام ناممکن‌ها به وقوع پیوست و اتفاقی افتاد که هیچکس فکرش را هم نمی‌کرد. بازگشت در این بازی کار سختی بود اما تمام بازیکنان ایران، همدل و یکصدا، باور کردند که می‌توانند این اتفاق بزرگ را رقم بزنند. شروع این اتفاق از دقیقه ۷۱ بود و خداداد عزیزی با تمام توانش توپ را به سمت محوطه جریمه استرالیا برد. در نهایت، این کریم باقری بود که توپ را وارد دروازه کرد و فریاد دل میلیون‌ها ایرانی را برآورد.  

از این لحظه به بعد، این ما بودیم که سر از پا نمی‌شناختیم. هنوز ۱۴ دقیقه فرصت باقی مانده بود و چشم امید تمام ایران به چند اینچ تلویزیون و صدای گزارشگر رادیو دوخته شده بود. ملی پوشان کشورمان که حالا روح تازه‌ای در پیکرشان دمیده شده بود، با حرکاتی منظم‌تر و منسجم‌تر، می‌رفتند که گل دوم را هم به ثمر برسانند. این اتفاق خارق العاده و باورنکردنی، در دقیقه ۷۵ رخ داد.  

پاس گل علی دایی و گل خداداد عزیزی، تصویری است که هیچ گاه از ذهن کسانی که نظاره گر این مسابقه بودند پاک نمی‌شود. خداداد در موقعیت تک به تک با دروازه بان قرار گرفت و ثایه‌ای بعد، حماسه‌ای بزرگ رخ داد! تیمی که هیچکس امید به صعودش نداشت، حالا در یک قدمی جام جهانی ایستاده بود.  

۹۰ دقیقه به پایان رسید و دار ۸ دقیقه وقت اضافه اعلام کرد. ۸ دقیقه، برای چند میلیون ایرانی که با نفس حبس شده منتظر سوت پایان مسابقه بودند، ۸ سال گذشت. استرالیا اما دیگر رمق نداشت و همه چیز به سود ایران پیش می‌رفت.  

بالاخره سوت پایان مسابقه به صدا در آمد و خوشحالی مردم ایران از جای جای کشور طنین انداز شد. علی دایی و حمید استیلی داور را به خاطر این سوت گوش نواز در آغوش گرفتند و همه با هم به زمین آمدند. هیچکس سر از پا نمی‌شناخت.  

حالا ۲۶ سال از این رویداد می‌گذرد و هنوز، نام بازی ایران - استرالیا لبخند شادی به لبان کسانی می‌آورد که در جشن شادی تیم ملی شرکت کردند. آن دوران، زمان بازیکنانی بود که بی‌چشم داشت می‌جنگیدند و برای سرافزاری کشور خود، تا سر حد توان ایستادگی می‌کردند. دیدار ایران و استرالیا در مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه، قرار نیست به این زودی‌ها از خاطر مردم ایران پاک شود.  

انتهای پیام/