ورزش دات آنلاین- بعد از مدال طلا اکثر ورزشکاران خوشحال هستند؛ از آینده می‌گویند؛ از مدال‌هایی که قرار است به ویترین افتخاراتشان اضافه کنند اما گاهی همه چیز برعکس می‌شود.

رضا علیپور سنگنورد ایرانی که در بازی‌های آسیایی به مدال طلا رسید در گفت وگو با «ورزش دات آنلاین» از مهم‌ترین دلیل ماندنش در ایران گفت. علیپور مردم را تنها دلیل برای برای کسب موفقیت و مدال آوری دانست و از احساس مسئولیتش در قبال هزینه‌ای که از بیت المال برای او می‌شود سخن گفت. علیپور آرزویش شادی و لبخند مردم است اما می‌گوید کاری برای آن‌ها نکردم که توقع داشته باشم من را فراموش نکردند.

گفت وگوی کامل «ورزش دات آنلاین» رضا علیپور را در ادامه بخوانید. 

دوران بی‌مدالی سخت گذشت

علیپور درباره سطح کیفی بازی‌های آسیایی و حضور رقبای جهانی در در این رقابت‌ها گفت: سطح مسابقات بالا بود و رقبای اصلی جهانی ما که همه از آسیا هستند در این رقابت‌ها حاضر بودند. شرایط رقابت‌های چین همیشه بالا است و از لحاظ امکانات نیز خیلی خوب هستند. بازی‌های آسیایی جزو دو مسابقه خوب از نظر امکانات بود. به لطف پروردگار تمریناتی که انجام داده بودم به بار نشست و بدنم هم در شرایط خوبش بود و به مدال رسیدم. این مدت که نتوانسته بودم مدال بگیرم برایم سخت گذشت و خوشحالم در هانگژو طلا گرفتم.  

من ضعیف نبودم؛ امکاناتی نداشتم

طلایی کاروان ایران در هانگژو با ابراز ناراحتی از نبود امکانات برای ادامه درخشش و رکوردشکنی گفت: اینکه من مدال نگرفته بودم به معنای این نبود که من ضعیف بودم بلکه به یان خاطر بود که امکاناتی نداشتیم. رقیب من در بازی‌ها رکورد جهان را زده بود اما این رکوردشکنی به این معنا نیست که رضا نمی‌تواند این کار را انجام دهد؛ رضا امکانات شکستن رکورد را ندارد. قبلا که رکورد جهان را زدم شرایط فرق می‌کرد و من مدت‌ها در چین تمرین و از امکانات آن‌ها استفاده می‌کردم. دائم در حال مسابقه دادن و برگزاری اردو بودم. کرونا امد و چین هم مسابقه بزرگ برگزار نکرد و وقفه بزرگی ایجاد شد. من تمرین می‌کردم اما امکانات به روز نشد. در رشته ما حرف از صدم‌های ثانیه است و شرایط خوب نبود. ما مسابقه می‌رفتیم اما موفق نمی‌شدیم و فکر می‌کردند تمام شدیم. مسئولان آن طور که باید به ما اهمیت ندادند. ما خودمان گیره خریدیم و فدراسیون هم سنسور آورد. اگر همین‌ها هم نبود در بازی‌ها می‌باختیم.

او در پاسخ به این سوال که چرا پاداش پای سکوی همه مدال آوران جز او پرداخت شده است گفت:  نمی‌دانم چرا پاداش پای سکوی من را ندادند و فقط امروز و فردا می‌کنند. پیگیری می‌کنم که چه زمانی پرداخت می‌کنند و می‌گویند زنگ می‌زنیم!

مردم نبودند از ایران می‌رفتم

او درباره مصاحبه خود بعد از کسب طلای بازی‌های آسیایی و با بیان اینکه مقابل هزینه‌ای که از بیت المال برای او شده احساس مسئولیت می‌کند گفت: وقتی من می‌گویم به خاطر مردم به مسابقات می‌روم به این معناست که دلیل دومی ندارم. شاید مردم اصلا رشته من را هم نشناسند اما هیچ وقت نخواستم کاری کنم که از مردم جدا شوم. اگر مردم نبودند شاید از ایران می‌رفتم و میلیاردر می‌شدم. واقعا همه چیز برای مردم است؛ من خودم هم مردم هستم؛ پدر من مردم است؛ همه ما مردم هستیم. اگر برای کسی مدال بیاوری حتما یک جای کار می‌لنگد. من با پول بیت المال اعزام می‌شوم و همین حداقل‌ها در اختیارم است و غیر از مردم هم نباید چیزی برایم مهم باشد. من فقط برای خوشحالی مردم کار می‌کنم اصلا نمی‌خواهم جایگاهی داشته باشم، مردم برای من کافی هستند. همین که باعث شوم به سرزمین‌مان افتخار کنیم بس است. می‌خواهم به هرچیزی که می‌رسم با شرافت باشد اما بدون شرافت راه من نیست. ما را از این دنیا همین بس…

امکانات مهم‌ترین عامل ناکامی در کسب مدال تیمی 

علیپور درباره خطایی که باعث حذف ایران از بخش تیمی شد گفت: دو روز قبل از شروع مسابقه‌ام از وادا آمدند و تست دوپینگ خون گرفتند آن هم زمانی که من وزن کم می‌کردم. بعد از قهرمانی و کسب مدال طلا هم باز از من تست خون گرفتند. روز مسابقه تیمی چشمانم سیاهی می‌رفت و چون نفر نداشتیم نتوانستیم جایگزین کنیم. ما برنامه ریزی‌هایی برای مسابقه داشتیم و همه چیز دست به دست هم داد تا آن اتفاق رخ دهد. همه ما تلاش کردیم و با وجود هستگی که داشتیم می‌خواستم موفق باشیم. رضای روز قبل ندارم و با یک اشتباه کوچک مدال از دست رفت.  ما امکانات تمرین تیمی  در ایران نداشتیم قطعا اگر بود و می‌توانستیم شرایط مسابقه را در تمرین داشته باشیم شرایط فرق می‌کرد. تمرین برای این است که ورزشکار قبل از مسابقه یک سری شرایط را پیش بینی کند. من آدمی نیستم که تقصیراتش را گردن نگیرد اما فقط ۴۰ درصد باعث اتفاق من بودم و بقیه‌اش به خاطر نبود امکانات بود.

سالن اختصاصی که بعد از ۸ سال تکمیل نشده است! 

علیپور با انتقاد از اینکه حدود ۸ سال پیش به او قول پایان ساخت سالن اختصاصی را داده‌اند گفت: ۷-۸ سال پیش که من رکورد جهان را شکستم به من گفتند سالن اختصاصی در قزوین در حال آماده شدن است اما هنوز تمام نشده است! آن زمان می‌گفتند سه ماه دیگر تکمیل می‌شود اما ما هنوز چیزی ندیدیم.

نمی‌دانم بورسیه من چه شد! 

سنگنورد ایران درباره هزینه‌های این رشته نیز گفت: هزینه‌های این رشته خیلی بالا است. فقط پول کفش ما حدود ۸ میلیون است که آن هم دو هفته‌ای پاره می‌شود. پودر منیزیم نزدیک به یک میلیون تومان است. اگر زمان مسابقه باشد ماهی حداقل ۳۰-۴۰ میلیون تومان هزینه چند قلم است. به من بورس المپیک هم تعلق گرفت اما همان هم به دستم نرسید. به شکلی به ما پرداخت می‌کنند که اصلا نمی‌فهمیم چقدر و چطور خرج شد.

او درباره حضور خانوادگی در سنگنوردی گفت: پسر دایی من محسن شفیعی سنگنورد بود و من را به سمت این رشته برد. من هم مهدی را آوردم و میلاد هم خودش به این سمت آمد.

مدال برای مردم بازی دل به پول نیست

قهرمان سنگنوردی جهان با بیان اینکه بدون مربی و امکانات خاصی به طلای بازی‌ها رسیده است گفت: من تنها قهرمانی هستم که مربی نداشته و تنها تمرین کرده است. کمتر قهرمانی بوده که عرش و فرش را تجربه کرده باشد و من هردوی این‌ها را زندگی کردم. رکورد جهان را زدم، قهرمانی بازی‌های آسیایی جاکارتا شدم؛ دو هفته بعد قهمران جهان شدم و بعد از آن نتایجی به دست آمد که فهمیدم بهترین کار این است که بدانی برای چه کسی مدال می‌آوری. اگر برای مسئولان مدال بیاوری فقط وسیله هستی اما اگر برای مردم باشد بازی دل به دل است؛ نه دل به پول.  

من چه کردم که فراموش نشوم؟! 

او در ادامه صحبت‌های خود تاکید کرد که هیچ گاه توقعی از مردم نداشته، گفت: مردم اصلا رضا علیپور را نمی‌شناسند و آن‌ها هم که می‌شناسند شاید در آینده اصلا یادشان هم نمانم اما این توقع زیادی است که من بخواهم مردم من را در خاطرشان داشته باشند. به قدری مشغله زیادی است، همین که زندگی خودشان را می‌چرخانند قهرمان هستند. اینکه من توقع داشته باشم فراموش نشوم درست نیست؛ اصلا چه کردم که قرار باشد فراموش نشوم؟! فراموش شدن زیباست.

بعد از موفقیت زیاد خوشحالی نمی‌کنم

او با بیان اینکه تمریناتش را بلافاصله بعد از مدال آوری در هانگژو آغاز کرده است گفت: من فردای بعد از مدال آوری از ۶ صبح تمریناتم را شروع کردم و تا بدنم بداند کار تمام نشده است؛ به ذهنم بفهمانم هنوز کار دارم. بعد از باخت قهرمانی جهان تمرین کردم و حالا هم بعد از پیروزی تمرین می‌کنم. درس گرفتم که بعد از موفقیت زیاد خوشحالی نکنم چرا که بعد از آن شکست می‌آید.

«دمت گرم» مردم از سرمان هم زیاد است

علیپور در پایان گفت: آرزو می‌کنم مردم سرزمینم همیشه خوشحال باشند و هیچ کسی شرمنده خانواده‌اش نباشد. واقعا شرایط سخت است و همه ما این شرایط را داریم. امیدوارم وضعیت مردم خوب شود و شادی و امید و خنده دوباره بازگردد. مردم خیلی نازنین هستند  و همین که به ما می‌گویند دمت گرم از سرمان هم زیاد است.

انتهای پیام/