ورزش دات آنلاین – پرسپولیس برای فصل جدید فوتبال ایران و آسیا، اسپانسر و حامی مالی اصلی خود را مشخص نکرده است. مدیرعامل این باشگاه مدت‌ها است با این موضوع دست و پنجه نرم می‌کند و به درستی مشخص نیست اعضای اقتصادی هیئت مدیره شرکت با رزومه‌های بلند و بالا و پرطمطراق و ارتباطات فراوانی که دارند اصلا در این زمینه نقش فعال و موثری را ایفا می‌کنند یا نه؟ آیا اصولا آن ها در این زمینه برای خود مسوولیت جدی قایل هستند؟ به طور کلی در فضای اخبار پرسپولیس در رسانه‌ها و در شبکه‌های اجتماعی در این عرصه مطالبه‌گری خاصی از سوی هواداران این باشگاه نیز دیده نمی‌شود. البته در دنیای مدرن فوتبال، انتظار هم نمی‌رود که هوادار نگران اسپانسر باشگاه هم باشد ولی خوب این جا فوتبال ایران است و شبیه هیچ جا هم نیست. 

به هر حال تلاش‌های پرسپولیس برای توافق با اسپانسر هنوز به سرانجام نرسیده است. رضا درویش سال 1401 این شانس را داشت که با برداشت مبلغ قابل توجهی از درآمد ناشی از فروش سهام، همچنین اخذ مبلغ قابل توجهی وام به اعتبار مابقی پول باقی مانده از محل فروش سهام و در کنار آن  اخذ وام ارزی به اعتبار پولی که از محل درآمدهای آسیایی دارد، ماه عسل مدیریتی را تجربه کند اما همین به اصطلاح ماه عسل با دشواری‌های عجیب و غریب برای او و باشگاه گذشت چون هزینه‌های جاری و تعهدات برجای مانده از گذشته فراتر از ورودی مالی بود. پرسپولیس حالا باید فصل پیش رو را بدون این قبیل ورودی‌های مالی سپری کند که حتی تصور آن نیز می‌تواند ترسناک باشد.

در چنین فضایی هر قدر زمان بگذرد پرسپولیس حکایت فروشنده‌ای را پیدا می‌کند که باید بیمار رو به موت خود را به اتاق عمل ببرد و به این ترتیب پول لازم‌تر خواهد شد و امکان این که کالای خود را با قیمت و ارزش واقعی‌تر بفروشد کمتر می‌شود. مشابه این وضعیت در سال‌های گذشته به کرّات برای پرسپولیس و استقلال اتفاق افتاده است و آن ها گاهی تن به توافق‌ها و قراردادهایی داده‌اند که بعضی از آن ها با هیچ منطق مالی و اقتصادی، قابل پذیرش نبوده است. نمونه‌ای از این مورد را در دوره مدیرعاملی محمد حسن انصاریفرد و قرارداد اول با شرکت آتیه داده پرداز شاهد بودیم. در واقع پرسپولیس سال بدون درآمد مالی را خیلی قبل‌تر و شدیدتر از استقلال تجربه کرد. نیاز مالی همراه با تنگنای زمانی شدید باشگاه در کنار بی انصافی بعضی کارچاق‌کن‌ها، در آن فصل لطمات جدی به پرسپولیس وارد کرد.

گفته می‌شود؛ همین تجارب ناموفق در همکاری با گارگزارها باعث شد این اواخر نیز هیئت مدیره باشگاه با موضوع حضور کارگزار و پیشنهاد مدیرعامل مخالفت کند. کارگزارهایی که در ابتدا حرف‌های قشنگی درباره قابلیت‌های خارق العاده درآمدزایی با برندهای پرسپولیس و استقلال می‌زنند ولی در میدان عمل، شرایط به شکل دیگری می‌شود. 

در بخش اسپانسری البته با توجه به وضعیت کنونی اقتصاد فوتبال ایران و بسته بودن بازار ایران، گزینه‌های زیادی برای تامین مالی باشگاه‌ها وجود ندارد. از این رو بخش اعظم فعالیت معطوف به حضور دو اپراتور اصلی تلفن همراه در کشور شده است.

ارزش مالی همکاری با ایرانسل در بخش تبلیغات روی پیراهن برای  پرسپولیس در فصل گذشته حدود 130 میلیارد تومان آورده داشت. شروع این همکاری در تابستان سال گذشته برای مقطعی بود که نرخ برابری ریال برابر هر دلار آمریکا، حدود 29 هزار تومان بود. در واقع ارزش ارزی این همکاری، حدود چهار و نیم میلیون دلار بود. اگر پرسپولیس بخواهد معادل همین رقم را برای فصل جدید دریافت کند ایرانسل باید دست‌کم قراردادی 220 میلیاردی را بپذیرد. امام می‌دانیم چنین نیست و قواعد حاکم بر این بازار غیر رقابتی با این ضرب و تقسیم‌ها متفاوت است. پرسپولیس نسبت به سال قبل در همین زمان، یک تیم قهرمان است. آن هم قهرمانی سه گانه. هر کس اسپانسر باشد همین شروع فصل، یک جام می‌گیرد. پرسپولیس همچنین آسیایی شده است و با وجود همه این ها باید ارزش درآمد اسپانسری آن افزون شود. از این منظر اگر پیشنهاد باشگاه و رضا درویش، 200 میلیارد تومان باشد اصلا رقم غیر منصفانه‌ای نیست ولی حداقل شایعات حکایت از آن دارد که ایرانسل بودجه تبلیغاتی  خود را برای این منظور کافی نمی‌داند.

با این شرایط باید دید، سرنوشت کار پرسپولیس در این بخش چه خواهد شد در حالی که بعضی باشگاه‌ها واقعا درکی از این میزان نگرانی‌های باشگاه‌هایی مثل پرسپولیس و استقلال ندارند و بودجه‌های تضمین شده‌ای را در اختیار خود می‌بینند.

انتهای پیام/