ورزش دات آنلاین- پاسخ شما می تواند هرچه باشد. اما برای متیو مک‌ گراث سن و سال، تنها یک عدد بود و بالارفتن سن، هرگز روی او تاثیر منفی نگذاشت. مک گراث در 25 دسامبر 1885 در نناگ واقع در ایرلند متولد شد. ایرلند، سرزمینی که مردمانش سالها برای آزادی جنگیدند.

عبور از اقیانوس ها

از قرن دهم میلادی که مردم ایرلند، اشغالگران را از سرزمین خود بیرون کردند، مدتها در آرزوی رسیدن به آزادی بودند. اما سرزمین آنها که فاصله ای اندک با بریتانیا داشت، همواره مورد نظر پادشاهان بریتانیا بود. ستمی که ایرلندی ها در راه آزادی کشیدند سبب شد که بسیاری از آنها تصمیم به ترک سرزمین خود گرفته، در قرن های مختلف راهی کشورهای تازه شکل گرفته مثل استرالیا و آمریکا شوند. سرنوشت مک گراث هم مثل بسیاری از هموطنان خود رقم خورد.

پلیس 112 کیلویی

متیو همچون بسیاری از ستارگان تاریخ ورزش ایرلند و بسیاری از مردمان عادی هموطنش، برای زندگی بهتر به آمریکا سفر کرد. او در کشور جدید خود در اداره پلیس استخدام شد و در کنار کار، به دوومیدانی روی آورد. متیو که قامتی ۱۸۲ سانتیمتری و وزنی ۱۱۲ کیلویی داشت، به سرعت تبدیل به پرتابگری بزرگ شد.

نهنگ های ایرلندی

مک گراث یکی از ورزشکاران تنومند و قدرتمند ایرلندی بود که در سرزمین جدید خود در رشته های پرتابی دوومیدانی می درخشید. او به دلیل اندام درشت خود، در دوران درخشش و قهرمانی به نهنگ ایرلندی شهرت یافت؛ لقبی که به چند ایرلندی دیگر نیز داده شد؛ مارتین شریدان، جان فلاناگان و پَت مک دانِلد از جمله نهنگ های ایرلندی بودند.

اولین المپیک، اولین مدال

هرچند مک گراث به سرعت استعداد خود را در پرتاب چکش نشان داد، با این حال وی در پرتاب چکش تا ۲۷ سالگی به موفقیتی دست نیافت. قبل از المپیک لندن (۱۹۰۸) و در شرایطی که او در رده‌بندی بهترین پرتابگران چکش در سراسر دنیا، در مکان هفتم قرار داشت. او توانست رکورد پرتاب چکش جهان را به صورت غیررسمی بشکند. با این حال در المپیک، وی در رقابتی سنگین با دیگر پلیس ایرلندی‌الاصل آمریکایی جان فلاناگان به مدال نقره قناعت کرد و رقیب وی برای سومین بار پیاپی قهرمان پرتاب چکش شد.

بهترین رکورد زندگی مک گراث

پس از آن، دوران درخشش مک‌گراث آغاز شد و وی برای دومین بار رکورد جهان را ترقی داد. این بار در سال ۱۹۱۱ و در روز ۲۹ اکتبر با پرتاب 57.10 متر که بهترین پرتاب زندگی وی بود، یک شاهکار را در سلتیک پارک نیویورک  به جای نهاد. 

کار بزرگ متیو در استکهلم

یک سال بعد نوبت به المپیک استکهلم رسید و عبور از اقیانوس اطلس با کشتی های غول پیکر برای حضور در کشور سوئد و ورزشگاه بنفش رنگ دوومیدانی بازیهای المپیک؛ ورزشگاهی که دو برج بزرگ به شکل قلعه های قرون وسطی در آن دیده می شد. او مقتدرانه در المپیک قهرمان شد. آن هم در شرایطی که ضعیف‌ترین پرتاب مک‌گراث 4.5 متر از بهترین پرتاب سایر شرکت‌کنندگان بیشتر بود. 

رکوردی متعلق به 36 سال بعد!

رکورد او ۲۴ سال در المپیک دست‌نخورده باقی ماند. این رکورد به قدری از زمان خود جلوتر بود که متیو می‌توانست با آن به مدال نقره المپیک ۱۹۴۸ دست یابد! 

جنگ جهانی، مانعی بزرگ برای کسب مدال

مک گراث بعد از آن هم آمادگی خود را حفظ کرد. با توجه به رکوردهای او بعید به نظر می رسید که کسی بتواند مدال طلا را در دوره بعد المپیک از او بگیرد؛ المپیکی که قرار بود در برلین آلمان برگزار شود. اما دو سال قبل از المپیک، جنگ جهانی آغاز شد و برخلاف انتظار همگان، این جنگ تا المپیک به پایان نرسید. سرانجام چاره ای نبود که اعلام شود مسابقات برگزار نخواهد شد. به این ترتیب شانس بزرگ مک گراث و بسیاری از ورزشکاران دیگر برای کسب مدال المپیک از دست رفت.

مصدومیت بدهنگام

پس از تعطیلی المپیک ۱۹۱۶ به علت جنگ جهانی، نهنگ ایرلندی درحالی در المپیک ۱۹۲۰ شرکت کرد که به نظر می‌رسید مدال طلا یا به او می‌رسد یا به پت‌ریان . اما متیو در اوج بدشانسی دچار مصدومیت زانو شد و تنها توانست دو بار چکش را پرتاب کند. با وجود آن، در پایان بازی‌ها به مقام پنجم المپیک دست یافت. 

کسب مدال المپیک در 49 سالگی

در سال ۱۹۲۴ المپیک پاریس محل دیگری بود برای درخشش مک‌گراث که حالا ۴۵ ساله بود. او با این سن و سال مدال نقره المپیک را کسب کرد تا پیرترین ورزشکار مدال‌آور آمریکا در المپیک لقب گیرد. شاید کمتر کسی حاضر بود پس از این افتخار باز هم به تمرین ادامه دهد. اما متیو همچنان در کنار فعالیت های خود در پلیس، به تمرین ادامه می داد. او قصد داشت رکوردی که متعلق به خودش بود را دست نیافتنی تر کند. رکورد درخشش در المپیک در 49 سالگی!

تلاش برای حضور در المپیک آمستردام

 مک‌گراث برای حضور در المپیک آمستردام نیز آمادگی داشت اما از تیم‌ملی خط خورد و این امر موجب اعتراض عمومی شد. با تمام این احوال به هلند سفر کرد و حتی تعهد کرد که کل مخارج را خودش برعهده خواهد گرفت. ولی سرانجام به شکل شگفت‌انگیزی از حضور وی در المپیک ممانعت به عمل آمد تا شانس بزرگ او برای کسب مدال از دست برود.

یکی از 10 پرتابگر بزرگ

 او یک سال بعد از المپیک 1928و در شرایطی که تا آن زمان هفت قهرمانی در مسابقات آماتوری آمریکا و هفت قهرمانی در پرتاب وزنه ۵۶ پوندی کسب کرده بود، از دنیای پرتاب چکش خداحافظی کرد. درحالی که تا پنجاه سالگی، نامش در بین ۱۰ پرتابگر برتر چکش در سراسر دنیا به چشم می‌خورد. 

مجسمه ای از سه ورزشکار

متیو که حتی سابقة شرکت در تیم طناب‌کشی آمریکا در المپیک را هم داشت. در ۲۹ ژانویه ۱۹۴۱ درگذشت اما ایرلندی‌ها نام این قهرمان با استقامت را فراموش نکردند و در سپتامبر 2002، تندیسی از وی و دو قهرمان دیگر ایرلندی ساختند. دو قهرمان دیگر، باب تیسدل دونده مانع و جانی هایس دونده ماراتن ایرلندی الاصل بودند. این مجسمه ها اکنون در تیپراری واقع در نناگ محل تولد متیو وجود دارد. تندیسی به پاس استقامت و پایداری در ورزش.

 انتهای پیام/