ورزش دات آنلاین-سید محمد ناظم‌الشریعه سرمربی سابق تیم ملی که چند ماه است سکان هدایت تیم ملی کویت را با کادر ایرانی در دست گرفته، توانسته تغییرات لازم را ایجاد کرده و ترکیب تیمش را جوان کرده است؛ او که که در حال حاظر همراه با این تیم در رقابت‌های جام عرب کاپ حضور دارد در مرحله نیمه نهایی این رقابت‌ها به مصاف الجزایر رفت و توانست این تیم را با نتیجه ۳ بر ۲ شکست دهد و به فینال این رقابت‌ها صعودکند. صعود ملی پوشان کویت به فینال این رقابت‌ها  برای اولین بار است که اتفاق می‌افتد.

به همین بهانه خبرنگار ورزش دات آنلاین با این مربی موفق گفت و گویی انجام داده که در ادامه آن را می‌خوانید:

-ابتدا فینالیست شدن شما را تبریک می‌گویم، از کار کردن با تیم کویت و سطح کیفی این مسابقات برای ما بگویید.  

هفتمین دوره تورنمنت عرب کاپ بود که برگزار شد و این مسابقات برای کشورهای عربی بسیار حائز اهمیت است، چرا که علاوه بر کشورهای عربی حاضر در آسیا، چند تیم خوب آفریقایی از جمله مراکش، مصر و دیگر کشورهای آفریقایی که اعتبار زیادی در فوتسال دارند هم در این مسابقات شرکت می‌کنند. مسابقات از سطح بسیار خوبی برخوردار بود و سال‌به‌سال در حال پیشرفت است. ضمن اینکه سال گذشته هم با تیم ملی عراق توانستیم به جمع ۴ تیم برتر این تورنمنت راه پیدا کنم و امسال هم موفق شدیم به فینال مسابقات برسیم. از همه همکاران عزیزی که من را در تیم ملی کویت همراهی کردند و از بنده حمایت کردند از جمله آقایان پتروس، شاندوزی، خان احمدی و مربیان داخلی کادرمان تشکر می‌کنم.  

هدف ما در فوتسال کویت تغییر نسلی است که می‌خواهیم انجام بدهیم و تاکنون حدود ۶۰ درصد این پروژه را پیش بردیم؛ ما روند آماده‌سازی خود  را ۴۰ روز قبل از مسابقات آغاز کردیم و فرصتی کمی برای این مسابقات داشتیم به‌علاوه که هدف اصلی ما در کشور کویت هم همین تغییر نسل بود. این تیم بازیکنان بزرگی داشت اما طبیعتاً سن آنها بالا رفته بود و به مرز ۳۵ و یا ۳۶ سالگی رسیده بودند. ما باید از نقطه صفر کارمان را آغاز می‌کردیم و با عنایت خداوند در این امر موفق بودیم اما کار اصلی ما بعد از عرب کاپ شروع خواهد شد.

-شما تجربه کار کردن با تیم ملی عراق ر ا هم دارید و در دوره قبلی با عراقی راهی عرب کاپ شدید، چه اتفاقی رخ داد که تصمیم گرفتید از تیم ملی عراق جدا شوید؟  

در تیم ملی عراق هم یک استراتژی آماده‌سازی کرده بودیم و این تیم هم تقریباً شرایط مشابه‌ای با کویت داشت؛ ما در این کشور هم با برنامه‌ریزی درست قصد ارتقا فوتسال را داشتیم. ما برای لیگ این کشور برنامه‌ریزی اصولی  را ترتیب دادیم؛ به‌علاوه که فرایند تغییر نسل هم در دستور کار ما بود و به‌خصوص در اردوی‌های آخر که همراه تیم ملی عراق بودم، بازیکنان ۱۷-۱۸ ساله جانشین بازیکنان ۴۰ ساله شده بودند و نتایج بسیار خوبی هم کسب شد تا همه متوجه شوند با بازیکنان جوان هم می‌توان نتایج خوبی گرفت اما این کشور قرار بود سرمایه‌گذاری در رشته فوتسال انجام دهد و ما را حمایت کند که این حمایت‌ها از سمت مسوولان ورزش عراق صورت نگرفت و من هم در آخرین دیدارها به مدیران این کشور گوشزد کرده بودم که این اقدامات بسیار مهم و حائز اهمیت است؛ مگر می‌توان چند اردوی خارج از کشور برگزار کرد؟ ضمن اینکه مربی تا حدی می‌تواند روی عملکرد فنی بازیکن تأثیرگذار باشد و باقی مسائل به پشتیبانی و امکانات وابسته است، معلوم است بازیکنی که در سالن غیراستاندارد تمرین کند زودتر مصدوم می‌شود. من میلی به تغییر در کشور عراق ندیدم و تصمیم گرفتم بعد از یک سال حضور در این کشور از تیم ملی فوتسال عراق جدا شوم.

-به عنوان یک مربی حاضر در قاره آسیا، سطح کیفی فوتسال ایران را چگونه ارزیابی می‌کنید؟  

شرایط کشور ما در رشته فوتسال بسیار ایده‌آل است و این ورزش به‌عنوان یک استعداد ذاتی در وجود ایرانی‌ها نهادینه شده اما خوب به‌درستی از این استعداد بهره‌برداری نمی‌شود. باید در نظر داشته باشیم حرکت کشورهای آسیایی به سمت رشته فوتسال است چرا که به دلیل مسائل ژنتیکی و محدودیت‌های جغرافیایی و جمعیتی، برخی کشورها نمی‌توانند فوتبالیست‌های خوبی داشته باشند اما در فوتسال شرایط متفاوت است؛ باتوجه‌به هزینه‌های بالای رشته فوتبال و اینکه رشته فوتسال هم به‌نوعی فوتبال کوچک شده است و محدودیت‌های کمتری در این رشته نهادینه شده و با امکانات بسیار کمتر نسبت به رشته فوتبال می‌توان در این ورزش موفق شد، میل به فوتسال در آسیا افزایش داشته است و ما به‌عنوان قطب اول فوتسال آسیا باید متوجه داشته باشیم.

رقبای ما در حال پیشرفت هستند و کشور ما با لحاظ کردن پتانسیل بالا باید به این موضوع توجه کند که فوتسال در قاره آسیا در حال حرکت است و اگر به این موضوع توجه نکنیم از این کشورها جا خواهیم ماند. در سالیان اخیر کشورهایی مثل ویتنام، ازبکستان، قرقیزستان، عراق، کویت و دیگر کشورها در فوتسال پیشرفت چشمگیری داشتند و ما به عنوان قطب اول فوتسال آسیا اگر می‌خواهیم همچنان در سطح این قاره و جهان عملکرد خوبی داشته باشیم، باید در حرکت و رشد هم سرآمد تمام کشورهای آسیایی باشیم.

-جدایی شما از تیم ملی هم بسیار عجیب بود، با توجه به اینکه تیم ملی فوتسال که تحت هدایت شما نتایج درخشانی را کسب می‌کند به یکباره از تیم ملی کنار گذاشته می‌شوید، خود شما علت این جدایی را چه موضوعی می‌دانید؟  

لطف خدا شامل حال من شد و حدود ۷ سال در تیم ملی فوتسال ایران به‌عنوان سرمربی مشغول کار بودم و نتایج ما هم‌نشان دهنده رشد کیفی فوتسال در ایران بود اما متأسفانه در ایران همه دنبال مسائل و اتفاقات دیگر هستند، این تصمیم از سوی فدراسیون وقت گرفته شده و دنبال دلیل برای آن نبودم، واقعا گفتن ندارد که هیئت‌رئیسه‌ای که روز قبل حمایت از من حمایت می‌کنند و فردایش اتفاقات دیگری رقم می‌زند! درهرصورت این موضوع به فدراسیون فوتبال برمی‌گردد.

من قطعاً از برکناری خود ناراحت نیستم و خیر و صلاح در این بوده که مسیر من از تیم ملی فوتسال جدا شود اما اتفاق ناراحت‌کننده برای من این بود که هیچ‌کدام از مسئولین جرئت نکرد حتی با من یک تماس بگیرد و بگویند دیگر مربی تیم ملی فوتسال نیستم! نه رئیس فدراسیون نه رئیس کمیته فوتسال نه سرپرست تیم  هیچ‌کس حتی یک پیام به من نداد که من از سمت خود برکنار شده‌ام و این برای من بسیار تلخ است.  

نتایج من کاملاً گویای مسائل بود و من به‌عنوان سربازی کشورم بدون هیچ چشم داشتی برای نام ایران فعالیت کردم و نتایج خوبی را هم خدا رو شکر کسب کردیم.   در این راه من تحت هر شرایطی کار کردم و با همه چیز ساختم چرا که برای دل خودم کار می‌کردم، خیلی حرف‌ها شنیدم خیلی‌ها می‌گفتند او پول می‌گیرد و ازاین‌دست شایعات را مطرح می‌کردند و می‌گفتند او در حق تیم ملی اجحاف می‌کند چرا که برای حق این تیم و بودجه مالی فوتسال جنگنده ظاهر نمی‌شوم! اما من مطمئنم بودم که مسیری که انتخاب کردم درست است اما آخرعاقبت من این بود که حتی یک نامه هم برای برکناری از تیم ملی به من ندادند.

-و این به نوعی بی‌احترامی به مربی بزرگی مثل شما محسوب می‌شد…

من در طول زندگی خود هرگز به کسی بی‌احترامی نکردم، من از روز اول پیدایش فوتسال ایران در سال ۷۴ عضو این جامعه بودم و تمام سطوح مختلف از مدیریت گرفته تا مربیگری را در این رشته انجام وظیفه کردم و هیچ‌وقت هیچ ادعایی هم ندارم و همیشه گفتم کوچک‌ترین فرد این جامعه هستم اما  بی‌احترامی زشت است!

هرکس هر تصمیمی می‌گیرد باید جرئت اجرای آن هم داشته باشد، من شخصاً یک روز تصمیم گرفتم سرمربی تیم ملی فوتسال شوم و جرئت پذیرش این ریسک را داشتم اما هیچ‌کس جرئت نداشت تصمیم برکناری را به من اطلاع بدهد و نباید به شخصیت افراد توهین شود؛ همه این افراد را به خدا واگذار می‌کنم و فراموش نکنیم این دنیا بسیار کوچک است و برای هرکس بد بخواهی، بد به سرت می‌آید. در نهایت تیم ملی ایران هم متعلق به مردم است و امیدوارم تصمیماتی خوبی در زمینه فوتسال گرفته شود و شاهد ارتقای سطح فوتسال ایران باشیم.

انتهای پیام/