ورزش دات آنلاین- فاطمه مریخ، یک مریخی است. ستاره ای که آنقدر فوق العاده بوده که همه اعتقاد دارند از مریخ آمده! یک سوپراستار نوظهور در هندبال زنان که در همین ابتدای راه چشم ها را خیره کرده. مریخ هنوز به 17 سال نرسیده اما آنقدر درخشان و شگفت انگیز ظاهر شده که نگاه های جهانی به سمت اوست.

مریخ با به ثمر رساندن ۶۷ گل در ۱۰ بازی در مسابقات نوجوانان و جوانان قهرمانی جهان یک شاهکار شخصی را خلق کرد. شاهکاری که او می خواهد آن را تا رده بزرگسالان و رقابتهای قهرمانی جهان ادامه دهد.

ورزش دات آنلاین به مناسبت فرا رسیدن نوروز ۱۴۰۲ به سراغ این ستاره جوان رفته و با او گفتگو کرده است.

*چطور وارد این رشته شدید؟

در مدرسه تفریحی بازی می کردم. ۱۲ ساله که بودم، یک مربی به نام خانم یوسفی نسب به بهبهان آمدند و کسانی که قبلا هندبال بازی می کردند را جمع کرد و برایمان هدف گذاری کرد. سخت ما را تمرین می داد و حتی گاهی یکی یکی دنبال بچه ها می رفت و از خانه به محل تمرین می برد. شیدا فلاحی کاپیتان تیم ملی را سر تمرین آورد و همین باعث شد که همه بچه ها هدفمند کار کنند. به لیگ دو و بعد هم لیگ یک رفتیم و وضعیت طوری بود که هیچکس به ما کمک نمی کرد. مربی و خود ما از جیب هزینه می کردیم. خانم یوسفی نسب مرا به تیم شهرکرد معرفی کرد و از شهرکرد بود که من برای تیم ملی جوانان انتخاب شدم. خیلی از این مسیر را به این مربی مدیونم. اگر من به شهرکرد معرفی نمی‌شدم، هیچوقت کسی نمی‌فهمید که در بهبهان بازیکن مستعدی وجود دارد.  

*۱۴۰۱ چطور گذشت؟

هندبالی خوب اما زندگی عادی افتضاح بود. شروع سال ۱۴۰۱ خیلی خوبیود. عنوان قهرمانی نوجوانان آسیا را به دست آوردیم. بعد از آن مسابقات جهانی اسلوونی بود که در بازی با تونس، من عنوان بهترین بازیکن را کسب کردم. بعد از آن به مسابقات مقدونیه رفتیم که دوبار در بازی با سنگال و یک بار هم در دیدار با رومانی توانستم بهترین بازیکن شوم. آذرماه ۱۴۰۱ هم مسابقات آسیایی بزرگسالان را شرکت کردم که بازهم در بازی با ازبکستان و هند، بهترین بازیکن شدم. همچنین سهمیه جهانی را هم به دست آوردیم.  

*بهترین و بدترین خاطره شما از سالی که گذشت چیست؟

هر دوره خیلی خوب بود. اما بهترین اتفاقی که برایم افتاد ۱۶ مرداد ۱۴۰۱ بود که توانستم در دیدار با رومانی و در روز تولدم بهترین بازیکن شوم. این بهترین کادوی تولدی بود که خدا می توانست به من دهد. بدترین خاطره هم مسابقات اسلوونی بود که نتوانستیم از ۱۶ تیم بالا رویم و حذف شدیم.  

*هندبال کشورمان چه چیزی کم دارد؟

نه تنها بانوان، بلکه هندبال آقایان هم کم توجهی می بیند. از لباس ها گرفته تا امکانات دیگر. خود من برای مسابقات آسیایی کفش نداشتم. سال اولی که وارد تیم ملی شدم کاپیتان تیم ملی برایم کفش می‌خرید. اگر شیدا فلاحی برای من کتانی نمی‌خرید چطور می توانستم به مسابقات اعزام شوم؟ حتی لباس تمرین هم تهیه نمی کنند. ما در مسابقات آسیایی لباس تمرین نداشتیم. الان هم که چهار پنج روز است اردو برگژار شده و در حال تمرینیم، لباس مسابقات جهانی را می پوشیم و تمرین می کنیم. خیلی ها هستند که پول کفش ندارند. لباس هم وظیفه فدراسیون است که تهیه نمی کند. اردوی ما قرار بود از چهارم تا دهم در تهران برگزار شود، اما به دلایلی که به ما نگفتند، که بازهم فکر می‌کنم مسائل مالی در آن دخیل بود، در شاهرود برگزار شد. یک اردو هم نمی توانند برگزار کنند. مشکل از فدراسیون نیست و به اقتصاد کشور برمیگردد. دلار و یورو سر به فلک کشیده. چرا کتانی ها الان ۹ میلیون است؟ چون یورو گران شده. چرا فدراسیون نمی تواند برای ما لباس تمرین تهیه کند؟ چون دلار گران شده. ما هم به فدراسیون حق می دهیم اما بازیکنیم و به یک سری چیزها نیاز داریم. هربار می گویند مقام بیاورید تا به شما رسیدگی کنیم. دیگر چقدر مقام بیاوریم؟ فدراسیون هم وقتی می خواهد هزینه کند فرق بسیاری بین آقایان و بانوان می گذارد. برای مسابقات جهانی آقایان که از تلویزیون پخش می شد اینهمه برای لباس هایشان هزینه کرد اما ما که اعزام شدیم، شورتک هایمان آنقدر بلند بود که روی زانوبندهایمان را می گرفت و فدراسیون جهانی ایراد گرفت و فکر می کرد که ما زانوبند نبستیم. در واقع به جای شورتک هندبال، شورتک بسکتبال به ما داده بودند. باید به بانوان هم به همان اندازه رسیدگی شود.  

انتهای پیام/