ورزش دات آنلاین- مسابقات دوهای سرعت از جمله رقابتهایی است که معمولاً سالهای اوج قهرمانان آن بسیار کم‌تر از سایر رقابت‌های ورزشی است. دلیل این امر نیز اهمیت صدم‌های ثانیه در دوهای سرعت می‌باشد. امری که با گذشت زمان و بالارفتن سن قهرمان دو، به شدّت تأثیرگذار شده و به تدریج سیرنزولی می‌گیرد.  

آغاز حرفه به تشویق مادر

با تمام این احوال ورزشکارانی بوده‌اند که این قاعده را شکسته‌اند. از جمله این قهرمانان مرلنه اوتی می‌باشد. دونده‌ای که در دهم می‌۱۹۶۰ در کولد اسپیرینگ جامائیکا متولّد شد و دو و میدانی را با تشویق مادر خود آغاز کرد. دوران طولانی حضور اوتی در المپیک از ۲۰ سالگی آغاز شد. او در المپیک مسکو با تیم ۱۰۰×۴ متر امدادی جامائیکا عنوان ششم المپیک را به خود اختصاص داد. امّا شاهکار بزرگ وی در دوی ۲۰۰ متر انجام شد. جایی که با کسب یک مدال برنز به اولین زن دونده در تاریخ جامائیکا بدل گشت که موفق به کسب یک مدال المپیک شده است. اوتی این نتیجه را در مسابقات جهانی ۱۹۸۳ نیز تکرار کرد. با این تفاوت که در دوی ۱۰۰ متر نیز عنوان چهارم را به خود اختصاص داد و با تیم ۱۰۰×۴ متر جامائیکا برنده مدال نقره شد.

مصدومیت قبل از المپیک سئول

 به نظر می‌رسید که جامائیکا بخت فراوانی برای کسب طلای المپیک دارا خواهد بود. امّا در المپیک لس‌آنجلس (۱۹۸۴) تیم امدادی این کشور عنوانی بهتر از هشتمی به خود اختصاص نداد. مرلنه اولین دونده این تیم بود که کار را به خوبی آغاز کرد. امّا سایر هم‌تیمی‌هایش نتوانستند همچون او با اقتدار پیش بروند. در دوی ۱۰۰ متر و ۲۰۰ متر دو مدال در انتظار مرلنه بود. دو برنز دیگر! مدال‌هایی که یک بار دیگر در مسابقات جهانی ۱۹۸۷ نیز به دست آمد. او درهمان سال یک نقره نیز از مسابقات جهانی داخل سالن کسب کرد و آماده شرکت درالمپیک سئول (۱۹۸۸) شد. امّا مصدومیت شانس  کسب مدال را از او گرفت.

بهترین سال ورزشی مرلنه

او در سئول عنوان چهارم دوی ۲۰۰ متر را به خود اختصاص داد. امّا در نیمه‌نهایی ۱۰۰ متر حذف شد. علاوه بر آن اعضای تیم جامائیکا در فینال از رد و بدل کردن چوب امدادی ناتوان بودند و بدین ترتیب تیم جامائیکا عنوانی کسب نکرد. سال ۱۹۹۱ بهترین سال زندگی ورزشی اوتی بود. او در مسابقات سالنی جهانی یک طلا و یک نقره کسب کرد. علاوه بر آن در رقابت‌های قهرمانی جهان برنز ۱۰۰ متر و ۲۰۰ متر را به خود اختصاص داد. امّا او و تیم جامائیکا این بار درخشان‌تر از همیشه ظاهرشدند و مدال طلای دوی ۴۰۰ متر امدادی را تصاحب کردند.

یک لغزش نابهنگام

بار دیگر آنها به المپیک چشم دوختند. آیا این بار طلسم مدال طلا برای جاماییکا شکسته می‌شد؟ امّا نه!  آنها باز هم در المپیک ناکام ماندند؛  نه این که رقبا برتر باشند بلکه یک لغزش چوب کافی بود تا جامائیکا در رنکینگ جایی نداشته باشد مرلنه در ۱۰۰ متر هم عنوانی بهتر از پنجم کسب نکرد. امّا در ۲۰۰ متر باز هم برنزگرفت! عجیب این بود که دونده جامائیکایی باز هم در زمان برگزاری مسابقات جهانی به اوج رسید در سال ۱۹۹۳ او برنده طلای ۲۰۰ متر، نقره ۱۰۰ متر و برنز بخش تیمی شد.

طلای جهانی در ۳۵ سالگی

 دو سال بعد او ۳۵ ساله شده بود امّا بهتر از همیشه نتیجه گرفت؛ یک طلا در ۲۰۰ متر و دو نقره در دوی ۱۰۰ متر و ۴۰۰ متر امدادی مدالهای او از مسابقات جهانی و یک طلا از مسابقات سالنی فصل رؤیایی را برای وی رقم زد. حالا دیگر او می‌خواست با کسب یک طلاً کلکسیون خود از رقابت‌های المپیک را کامل سازد. او این بار تا آستانه کسب طلا پیش رفت زمان اوتی و گیل دورز آمریکایی در دوی ۱۰۰ متر ۱۰٫۹۴ثانیه بود. امّا عکس دستگاه فتوفینیش موجب قهرمانی نماینده ایالات متحده شد! اوتی در ۲۰۰ متر هم نقره گرفت و با تیم جامائیکا پس از آمریکا و باهاما مدال برنز را به خود اختصاص داد.

دویدن برای اسلوونی

 یک سال بعد نوبت به کسب برنزی دیگر از دوی ۲۰۰ متر در مسابقات جهانی بود. امّا هنوز کار قهرمان جامائیکایی تمام نشده بود. او در چهل‌سالگی برای ششمین بار در المپیک شرکت کرد و در دوی ۱۰۰ متر چهارم شد. او با تیم جامائیکا پس از باهاما، برنده مدال نقره ۱۰۰×۴ متر شد و گنجینه افتخارات المپیکی خود را پررونق‌تر از قبل ساخت. مرلنه که ۱۵ بار به عنوان ورزشکار سال کشورش برگزیده شده بود، در سال ۲۰۰۲ به اسلوونی رفت. کشوری که محل زندگی مربی‌اش بود و اوتی نیز از آن پس برای این کشور مسابقه داد. المپیک ۲۰۰۴ آخرین المپیک زندگی اوتی بود. او در ۴۴ سالگی نیز تا نیمه نهایی مسابقات سرعت صعود کرد…

رکورددار حضور در المپیک

او سرانجام در حالی از مسابقات حرفه‌ای کنار گرفت که همراه با بیرژیت فیشر قایقران آلمانی و کریستین پالم شمیربازی سوئدی رکوردار حضور در المپیک در بخش زنان شده بود وی علاوه بر ۳ طلا، ۲ نقره و ۱ برنز از مسابقات سالنی، برنده ۳ طلا، ۴ نقره و ۷ برنز از مسابقات جهانی دو میدانی نیز شده بود و رکورد ۱۴ مدال را برجای نهاده بود. امّا رسیدن به ۲ نقره و ۵ برنز المپیک و ناکامی در کسب مدال طلای المپیک سبب شد که لقب ملکه بدون تاج به وی داده شود!

 انتهای پیام/