ورزش دات آنلاین- علیرضا منصوریان بعد از پیروزی یک بر صفر مقابل ملوان انزلی در نشست خبری اظهار داشت: بازی بسیار خوب و سنگین و با کیفیتی بود. سعی می‌کنیم در خانه با پلن A  بازی کنیم. بخصوص اینکه در خوزستان مردم علاقه به فوتبال هجومی دارند. خیلی کم دیدیم که دروازه بان ما در موقعیت خطرناک قرار بگیرد. تیم مازیار زارع هم تیم خوبی است و شناخت خوبی از این تیم داشتیم و در این بازی روی تاکتیک‌مان اصرار کردیم.

آقاسی و چند بازیکن موقعیت گلزنی داشتند. حق‌مان بود به گل برسیم. با احترام به حریف نگاه می‌کنیم و اگر بازی حریف شکل می‌گرفت خطرناک می‌شد. ویدئو چک در فوتبال نیست و تشخیص اینکه توپ به دست بازیکن خورده و اینکه دست بازیکن باز بوده یا بسته خیلی سخت است. خودم را جای داور می‌گذارم و واقعا خیلی سخت است. نمی‌گویم چون بردیم داور خوب بود بلکه دو سه آوانتاژ با کلاس داد. داور خیلی خوب بود و چشمش نزنیم و از عملکردش راضی بودیم. او خیلی خوب داوری کرد. روی آن ضربه پنالتی  هم سرعت توپ بالا بود. خدا را شکر توانستیم در اولین حضورم ۳ امتیاز به اندوخته‌های تیم اضافه کنیم. ۹ فینال سخت داریم تا پلکانی صعود کنیم.

منصوریان در مورد وضعیت تیم ملوان و مازیار زارع گفت: من زمانی که دستیار کی‌روش و افشین قطبی بودم مازیار زارع بازیکن تیم ملی بود. او آدم صادقی است و خوب را می‌گوید خوب است و بد را می‌گوید بد. او از جنس خود ملوان است. مازیار زارع، پژمان نوری، محمد حبیبی از جنس خود ملوان هستند. برای‌شان آرزوی موفقیت می‌کنم.  

تنها کاری که کردیم بحث روحی و روانی بود. فولاد نیاز به جراحی روحی و روانی دارد. دو دستور تاکتیکی داشتیم اینکه بخش بالای تیم یعنی یک سوم حمله روی خلاقیت بازیکنان باشد. بازیکنان با آرامش با آسودگی خاطر بازی کنند. این بازیکنان روز خوب داشته و روز بد هم داشته‌اند. می‌خواهیم اعتماد به نفس به تیم برگردد. از مهاجم خارجی هم که به زمین آمد خیلی راضی هستم. او هنوز بازیکنان را به اسم نمی‌شناسد و از نظر خارجی‌ها هم فیس همه ما ایرانی‌ها را یک شکل می‌بینند. تورس هم خیلی خوب بود. او اصلاً یک مدل دیگری فوتبال بازی می‌کند.

بازیکنان خوبی داریم. بازوبند کاپیتانی یک تکه پارچه است اما وقتی روی بازوی  ایوب والی می‌آید نیروی مضاعفی می‌آید. من توجهی به حواشی نداشتم و تمرکزم روی تیم و بازی بود.  

منصوریان در پاسخ به سؤالی در مورد اینکه کلیپی از شما دست به دست می‌شود که بحث قومیتی کرده بودید و بهتر است یک بار برای همیشه در این مورد توضیح بدهید، عنوان کرد: ما عشیره عرب داریم و ایران کشور ۷۲ ملت است. کشوری است که مردمانش خون می‌دهند، اما خاک نمی‌دهند، خون دادیم تا خاک ندهیم. آن چیزی که از من دست به دست می‌شود منظورم من با عرب ایرانی یا عرب عراقی نبود منظور من رژیم بعثی بود. اگر به عقب فلش بک بزنیم می‌دانید که من در آبادان هم مربیگری کرده‌ام وهم در جاهای دیگر خوزستان هم بوده‌ام. بعد از یکی دو ماه بچه‌ها را مجبور کردم که به من عربی یاد بدهند. اگر در تیم نفت آبادان می‌ماندم اکنون عربی خوب حرف می‌زدم. البته در حد محاوره یاد گرفته‌ام. عید قربان پارسال آبادانی‌ها به من دشداشه هدیه دادند. یک دشداشه طوسی به من دادند و یک چفیه، یک دشداشه سفید هم به من دادند که خیلی گران است. یک دشداشه یقه هفت هم به من داده‌اند که مال خانه است. من دشداشه لاجوردی ندیده بودم، اما یک دشداشه لاجوری هم به من داده‌اند که به خاطر استقلال بود. عید قربان آن را پوشیدم. من به خانه‌ها در آبادان رفته‌ام. اهل لبیک گفته‌ام، با آنها صحبت کرده‌ام. در خیابان‌های آبادان دشداشه می‌پوشیدم.  

وقتی من سر خاک شهدا در آبادان و اهواز می‌روم سر خاک همه شهدا می‌روم. ما شهید عرب، شهید لر و همه مدل داریم. این برادران که در روی سکوها حرف‌ها را زدند برادر کوچک من هستند. نمی‌خواهم بخش منفی‌اش را ببینم و بگویم با برنامه بوده؛ اما اینها هم برادران کوچک من هستند. همه اینها که من نگاه کردم سن‌شان هم کم بود.  

انتهای پیام/