ورزش دات آنلاین- مسئولان کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش به خوبی می‌داند که اوضاع دوومیدانی ایران در سال‌های اخیر به نسبت قبل نازل‌تر شده و تقریبا می‌توان گفت این رشته با فقر ستاره رو به رو شده است.

تقریبا می‌توان گفت هیچ دوومیدانی کار ایرانی در حال حاضر حرفی برای گفتن در میادین جهانی ندارد و حتی نزدیک به آن هم نیستند.

با وجود مدال‌هایی که در سال‌های اخیر در آسیا و بازی‌های آسیایی کسب شده اما هیچ کدام از نظر رکوردی قابل ملاحظه نبوده است.

در چنین شرایطی تمام دوومیدانی کاران حرف از سهمیه المپیک می‌زنند و به شکلی از سهمیه المپیک سخن می‌گویند که گویا با گرفتن ورودی می‌خواهند راهی پاریس شود.

اما نکته قابل توجه در ادعاهای دوومیدانی کاران این است که منظور آن‌ها از سهمیه المپیک کسب ورودی از از طریق رنکینگ است!

حضور در المپیک از این طریق را نمی‌توان بی‌ارزش دانست اما آن طور که ملی پوشان هم خودنمایی می‌کنند و می‌گویند ما سهمیه المپیک را تقریبا کسب کردیم و مسئولان باید حمایت کنند اینگونه نیست!

این کسب سهمیه اگر قطعی شود به این خاطر نیست که آن‌ها توانسته‌اند رکوردهایشان را در سطح المپیک بالا ببرند و حتی با شروع مسابقات فضای باز در سراسر جهان این امکان وجود دارد که آن‌ها در رنکینگ سقوط کنند.

متاسفانه دوومیدانی ایران به سطحی رسیده که به جای پیشرفت رکوردها تمام افتخار ملی پوشان به رنکینگ است و از نظر رکوردی حتی با تیم‌های معمولی آسیا هم توان رقابت وجود ندارد.
انتهای پیام/