جام جهانی باشگاهها از جمله تورنمتهایی است که تیمهای اروپایی علاقه چندانی به حضور در آن ندارند؛ اما هم پاداش 5 میلیون دلاری تیم قهرمان، اغواکننده است و هم از دستور فیفا نمی توان سرپیچی کرد!
ورزش دات آنلاین- قبل از شروع مسابقات یک دیدار پلی آف بین نماینده اقیانوسیه و میزبان بازیها برگزار می‌شود. پس از آن دو بازی مرحله یک چهارم نهایی برگزار می‌شود. برنده پلی آف، نماینده آفریقا، نماینده آمریکای مرکزی و آسیا در این مرحله حضور دارند. به این ترتیب دو تیم برنده به نیمه نهایی می‌رسند و در حالی که کمتر از یک هفته از مرحله پلی آف نگذشته، دو نماینده اروپا و آمریکای جنوبی اولین مسابقه خود را برگزار می‌کنند. در تمام ادوار فرمول برگزاری مسابقات به همین شکل است.
متفاوت‌ترین دوره مسابقات
اولین دوره این مسابقات در سال ۲۰۰۰ برگزار شد. سپ بلاتر رییس فیفا که خیلی تلاش داشت تورنمنت‌های جدیدی در برنامه فیفا قرار دهد، بانی برگزاری اولین دوره این مسابقات در سال ۲۰۰۰ بود. این مسابقات از پنجم تا چهاردهم ژانویه برگزار شد و اروپایی‌ها با بی‌میلی در آن حضور یافتند. به خصوص منچستریونایتد قهرمان ۱۹۹۹ اروپا که مجبور بود در اوج فشردگی لیگ برتر انگلیس، راهی برزیل شود. یونایتدی‌ها حتی پیراهن‌های مناسبی برای این مسابقات تهیه نکرده بودند تا جایی که در برزیل ناچار شدند آستین‌های پیراهن خود را به شکلی بی‌سلیقه و هول هولکی کوتاه کنند.
اولین گل، نخستین قهرمان
نیکلا آنلکای فرانسوی در روز ۵ ژانویه ۲۰۰۰ نخستین گل این تورنمنت را وارد دروازه النصر کرد. این گل محصول دفع توپ مدافع تیم عربستانی بود که به پای آنلکا خورد و زمینه ساز برد (۳-۱) قهرمان ۱۹۹۸ اروپا شد. در پایان مرحله گروهی کورینتیانس و واسکو دوگاما برزیل صدر نشین گروههای خود شدند و راهی دیدار فینال؛ خبری هم از نیمه نهایی نبود. دو تیم نکاکسا مکزیک و رئال مادرید دیدار رده بندی را برگزار کردند که پس از تساوی یک بر یک در وقت‌های قانونی، با نتیجه ۳ بر۴ در ضربات پنالتی به سود نماینده مکزیک خاتمه یافت. سرنوشت دیدار فینال هم در ضربات پنالتی مشخص شد و دو نماینده برزیل با تساوی بدون گل به کار خود خاتمه دادند تا کورینتیانس با برتری ۴ بر ۳ در ضربات پنالتی اولین قهرمان مسابقات لقب گیرد.
آغاز مجدد پس از ۵ سال وقفه
پس از برگزاری اولین دوره، مسابقات تا پنج سال برگزار نشد. در سال ۲۰۰۵ یک بار دیگر فیفا به برگزاری مجدد مسابقات اندیشید. این بار ۶ تیم به نمایندگی از ۶ کنفدراسیون در مسابقات شرکت کردند. در اولین بازی در مرحله یک چهارم نهایی الاتحاد عربستان یک بر صفرالاهلی را شکست داد و ساپریسا تایلند یک بر صفر مقابل اف. ث. سیدنی استرالیا به پیروزی دست یابد. دو تیم بازنده مسابقه‌ای بی‌اهمیت برای کسب عنوان پنجمی باشگاههای جهان را برگزار کردند و دو برنده راهی مرحله نیمه نهایی شدند. مسابقاتی که با اضافه شدن لیورپول و سائوپائولو نمایندگان اروپا و آمریکای جنوبی برگزار شد. در این مسابقات لیورپول با ۳ گل ساپریسا را شکست داد و سائوپائولو ۳ بر ۲ الاتحاد را از پیش رو برداشت. الاتحاد راهی دیدار رده بندی شد و با شکست ۳ بر ۲ مقابل نماینده تایلند چهارم شد. سائوپائولو هم با یک گل مقابل لیورپول پیروز شد و قهرمانی رقابتها را از آن خود کرد. در کم اهمیت‌ترین مسابقه تورنمنت هم الاهلی مصر موفق شد ۲ بر یک نماینده استرالیا را شکست دهد. انتخاب روجریو سنی دروازه بان سائوپائو با توجه به قهرمانی این تیم مساله شگفت انگیزی نبود. 
میزبانی در انحصار آسیایی‌ها
از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۸ ژاپن در تمامی ادوار میزبان رقابتها بود و اختصاص دادن یک سهمیه بیشتر به این کشور از سال ۲۰۰۷ پاداشی بود برای میزبانی این تورنمنت. به این ترتیب در سال ۲۰۰۷ آسیا دو نماینده داشت. اوراوا ردز نماینده ژاپن که قهرمان آسیا شده بود و سپاهان ایران نایب قهرمان آسیا که به صورت اتوماتیک پس از نماینده ژاپن راهی مسابقات شده بود. در ادوار بعدی مسابقات هم ژاپنی‌ها همواره آماده میزبانی بودند. پس از برگزاری مسابقات ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ در امارات، باز هم دو دوره رقابتها در ژاپن برگزار شد و آن گاه نوبت به دو میزبانی مراکش رسید. پس از آن در سال ۲۰۱۵ مجددا میزبانی به ژاپن بازگشت. کشور امارات در سالهای ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ مجددا میزبانی این رقابتها را برعهده گرفت و قطر هم میزبان مسابقات ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ شد. عربستان در سال ۲۰۲۳ دیگر کشور آسیایی است که به جمع میزبانان این تورنمنت اضافه شده است.
در انحصار اروپا و آمریکای جنوبی
سطح تیمهای اروپایی و آمریکای جنوبی آن قدر از نمایندگان سایر قاره‌ها بالاتر است که تقریبا تمامی فینالها بین نمایندگان این کنفدراسیون‌ها برگزار شود. تاکنون در ۱۵ دوره مسابقات ۱۱ قهرمانی از آن اروپایی‌ها شده و ۴ قهرمانی هم به آمریکای جنوبی رسیده است. فینالها هم عمدتا بین نمایندگان دو کنفدراسیون برگزار شده است. زیرا احتمال برگزاری مسابقه دو تیم در نیمه نهایی وجود ندارد. طی تمام ادوار تنها چهار تیم سنت شکنی کرده‌اند. در سال ۲۰۱۰ مازمبه از جمهوری دمکراتیک کنگو فینالیست شد که البته در فینال به سادگی با نتیجه ۳ بر صفر مقابل اینتر ایتالیا شکست خورد. سه سال بعد راجا کازابلانکا مراکش هم فینالیست شد اما این تیم هم با وجود میزبانی در برابر بایرن ناکام ماند و ۲ بر صفر شکست خورد. در سال ۲۰۱۶ کاشیمای ژاپن هم اولین نماینده آسیا بود که فینالیست شد و در وقت اضافی سرانجام مقابل رئال تن به شکست داد. کاشیما در سال ۲۰۱۸ هم به جمع چهار تیم برتر رسید اما عنوانی بهتر از چهارمی کسب نکرد. این بار تیم العین امارات بود که فینالیست شد اما از رئال (۴-۱) باخت. الهلال هم آخرین فینالیست آسیایی رقابتها بود که البته برابر رئال مادرید (۵-۳) شکست خورد.
بازیکنی با رکوردی منحصر به فرد
در میان بازیکنان حاضر در جام جهانی باشگاهها تونی کروس آلمانی در سال ۲۰۱۳ با بایرن قهرمان مسابقات شد. وی یک سال بعد بازیکن رئال مادرید بود و با این تیم نیز قهرمان شد تا در طول دو سال پیاپی با دو تیم مختلف قهرمان رقابتها شود. کروس بعد از آن هم موفق شد سه بار دیگر با رئال این عنوان را از آن خود سازد و به این ترتیب تنها بازیکن تاریخ این مسابقات است که ۵ بار پیاپی برنده این عنوان شده است.
انتهای پیام/