حتما بارها طعم لقمه لذیذ کراکف را چشیده اید اما لذیذ ترین نمونه آن نصیب هندبال ایران شده است!
ورزش دات آنلاین-هندبال ایران سال‌ها در سایه بسکتبال و والیبال برای صعود به رقابتهای جهانی و رسیدن به المپیک مانده بود. وقتی بسکتبال به عنوان اولین رشته گروهی توپ و توری به المپیک رسید یا والیبال رقبا را در جهان انگشت به دهان عملکرد خود به تماشا وا داشته بود، هندبال کیلومترها عقب‌ها در نبرد با آسیایی‌ها
گیر افتاده بود تا اینکه حدود نه سال (۲۰۱۴) پیش قفل جهانی شدن هندبال در بدترین شرایط ممکن شکست. زمانی که فدراسیون با سرپرست اداره می‌شد و ستاره‌های بروت ماجک در آن زمان نتیجه پنج دیدار گروهی خود را واگذار کردند اما برای بیست و یکمی جهان شیلی و عربستان را بردند تا اولین سهم هندبال از جهان رتبه‌ای باشد که در بی‌ثبات‌ترین زمان ممکن بدست آمد.
اما به برکت این حضور جهانی راه استعدادهای ناب هندبال به لژیونری در اروپا باز شد و پر بیراه نیست که بگوییم هندبال پر تعدادترین لژیونرهای اروپایی را در تمام نه سال گذاشته داشت.
تلاش‌های بعدی هندبال برای صعود دوباره به جهان به بن بست خورد تا اینکه نوبت روی کار آمدن معمار جوان هندبال شد، کسی که تحول بزرگی در رسیدن پایه‌های هندبال چه در تیم مردان و چه زنان ایجاد کرد. علیرضا پاکدل از عربستان سوغات دومین صعود جهانی را آورد و حالا این تجربه دوم جهانی شدن به اتفاقی تاریخی تا اینجا ختم شده است. کاری بسکتبال پیشگام صعودهای جهانی انجام نداده و والیبال با ساز و کار پر طمطراق‌تری موفق به انجام آن شده است اما هندبال با صرف هزینه و تبلیغات کمتر در حالی که زخم خورده نبود ستاره‌های لژیونرهایش بود و حتی اردوی بلند مدت خارجی نداشت به قول معروف کاری کرد، کارستان!
بی‌انصافی است که صعود به مرحله دوم رقابتهای جهانی را کاری آسان جلوه بدهیم و بگوییم صعود سه تیم از گروه چهار تیمی چندان هم تعریفی نیست چرا که همان شیلی نیز بعد باخت نه سال پیش ده برابر ایران، هندبالش را ارتقا بخشیده است. برد شاگردان وسلین وویوویچ همان نتیجه‌ای که امضا کننده صعود بود، در نبرد نابرابری بدست آمد که اختلاف یک گل در نتیجه نهایی‌اش نشان دهنده ادعای حریف و سختی کار ما بود.
ماجراجویی هندبالیست‌های ایران حتی در دیدار با مونته نگرو متوقف نشد و نمایش آبرومندانه برابر تیم پر افتخار اروپا عیار هندبال ما را به رخ دنیا کشید.
اما نبرد سوم مرحله گروهی برابر اسپانیا جایی برای یادگیری ایران بود که باید برای نخستین بار در مرحله دوم رقابتهای جهانی با سه رقیب دیگر دست و پنجه نرم کند. کلاس آموزشی در بالاترین سطح دنیا که تا همین جا اگر فقط به صعود هم قانع باشیم باید اعتراف کردکه فرصتی مثل لذت زمان گاز زدن از لقمه کراکف پنیری به ماجراجویان هندبال ایران داده است. قطعا هندبالی‌ها در کنار خاطره سازی فلورانس لهستان یعنی شهر کراکف طعم سنتی ساندویچ‌های کراکفش را فراموش نمی‌کنند! طعمی که یاد آور اولین صعود در رقابتهای جهانی است.
اما این ماجراجویان می توانند هندبال را مانند والیبال به اعتلای نامی قابل احترام در دنیا برسانند و ماموریت نا تمام خود را در بازیهای آسیایی با طلا تمام کنند تا جدی تر از همیشه به المپیک و فتح قله آخر صعودهای بزرگ بیاندیشند…