ورزش دات آنلاین- فرانسه، زادگاه ناپلئون، سرزمین انقلاب‌. کشوری که پل سزان بزرگ را با نقاشی‌های رئالیسم بی‌نظیرش پرورش داد. شارل دو‌ مونتسکیو و الکسی دو توکویل، دو تن از بزرگ‌ترین نظریه‌پردازان سیاسی تاریخ هم اهل فرانسه بودند.

ژان پل سارتر فرانسوی، با دیدگاه اگزیستانسیالیسم خود ادبیات جهان را زیر و رو کرد. آلبر کامو و ساموئل بکت هم از دیگر مفاخر ادبیات فرانسه هستند.

اما حالا، سارتر و کامو و‌ مونتسکیو تنها افرادی نیستند که مایه افتخار فرانسوی‌ها باشند؛ امروزه مردم فرانسه به هنرمندی‌های زیدان در میدان افتخار می‌کنند؛ به عطش گلزنی بنزما می‌بالند و سرعت امباپه به وجد می‌آوردشان.

اما پیش از این، بد نیست نگاهی داشته باشیم به ریشه نام فرانسه. واژه فرانسه برگرفته شده از واژه لاتین به معنای کشور فرانک‌ها است. البته درباره ریشه واژه فرانک نیز دیدگاه‌های گوناگونی وجود دارد. یکی از این نگرش‌ها اشاره به این دارد که واژه فرانک از کلمه frankon برگرفته شده‌است. نگره دیگری نیز به این موضوع اشاره می‌کند که فرانک در زبان باستانی ژرمنی به معنای آزاد است. واژه‌ای مخالف برده و برده‌داری. بر پایه گفته‌های یک تاریخ‌شناس اهل جمهوری چک، نام فرانسه برگرفته شده از Franci  یا Francio  یکی از پادشاهان کهن ژرمن است که قلمرو اش تا استراسبورگ گسترش یافته بود. ژولیوس سزار نیز از نام Francio برای نام بردن از این سرزمین در یادداشت‌های خود استفاده می‌کرده ‌است.

تیم ملی فوتبال فرانسه در سال 1904 به عنوان عضو رسمی فیفا شناخته شد. اولین بازی رسمی و بین الملی خود را در تاریخ 1 می 1904 مقابل تیم ملی بلژیک برگزار کرد که با تساوی 3-3 به پایان رسید.

در سال 1919 تیم ملی فرانسه خود را به فدراسیون فوتبال فرانسه تبدیل کرد. تیم ملی فرانسه توانست به عنوان ششمین تیم ملی که در خاک خود قهرمان جام جهانی شده نام خود را ثبت کند.

تیم ملی فوتبال فرانسه به همراه تیم ملی مکزیک اولین بازی جام جهانی را انجام دادند ، که این بازی با نتیجه 4-1 به سود فرانسه به پایان رسید .تیم ملی فرانسه در گروه A این مسابقات به همراه تیم های شیلی ، آرژانتین و مکزیک قرار گرفت و پس از پیروزی در مقابل مکزیک، در مقابل تیم های آرژانتین و شیلی تن به شکست داد و از رقابت‌ها حذف شد.

فرانسوی‌ها تاثیر بسیاری در دنیای فوتبال داشتند. اگر هلندی‌ها توتال فوتبال را آفریدند، اگر برزیلی‌ها خالق دریبل‌ها باشند و ایتالیایی‌ها را با ساختار دفاعی مستحکم به یاد بیاوریم؛ فرانسوی‌ها را بایستی به عنوان کسانی که جلوه رسمی به فوتبال بخشیدند معرفی کنیم.

آن‌ها تاثیر زیادی در شکل‌گیری فرم امروزی فیفا و یوفا داشتند. فرانسوی‌ها چمپیونزلیگ را به وجود آوردند؛ تورنمنتی که امروزه بسیاری از فوتبال‌دوستان عاشق آن هستند.

با همه این‌ها، تیم ملی فرانسه تا جام جهانی ۱۹۹۸ هیچ‌گاه نتوانست جام زرین جهانی را مال خود کند. آن‌ها بسیار برای فوتبال تلاش کردند، اما تا سال‌ها در تورنومنت‌های فوتبالی تنها حسرت نصیب‌شان شد. مدت‌ها درخشش تیم‌هایی همچون برزیل، آرژانتین، ایتالیا و آلمان را تماشا کردند تا بالاخره نوبت به خودشان برسد.

زین‌الدین زیدان آغازگر عصر طلایی فوتبال فرانسه بود. او یک تنه خروس‌ها را در جام جهانی ۱۹۹۸ رهبری کرد و ستاره بی‌ چون و چرای فرانسوی‌ها در مسیر قهرمانی جهان بود. هرچند که ستارگانی همچون مارسل دسایی، پتریک ویرا، تیری آنری و البته دیدیه دشان، در این مسیر همراه زیدان بودند.

فرانسه و زیدان، دو سال بعد به مقام قهرمانی یورو 2000 هم رسیدند. اما تاثیر زیدان بر روی تیم ملی فرانسه در جام جهانی 2002 عیان شد. جایی که در نبود او فرانسوی‌ها در همان مرحله گروهی حذف شدند تا مدافع عنوان قهرمانی، خیلی سریع از رقابت‌ها کنار رود. او در جام جهانی 2006 هم توانست خروس‌ها را تا دیدار نهایی جلو ببرد و در نهایت، به شکلی هالیوودی از فوتبال خداحافظی کرد. با ضربه سری که به سینه ماتراتزی وارد کرد، از زمین اخراج شد تا یکی از ماندگارترین اخراج‌های تاریخ جام جهانی خلق شود.

پس از زیدان، فرانسوی‌ها تا 12 سال نتوانستند به توفیق خاصی دست یابند؛ تا با دوباره با همانی به قهرمانی برسند که دفعه قبلی جام را برایشان بالای سر برده بود، یعنی دیدیه دشان. کاپیتان فرانسه در جام جهانی 98، حالا سرمربی خروس‌ها شده بود و با نسل جدیدی از تیم ملی فرانسه دوباره جام جهانی را به دست بیاورد. اما نسل طلایی فرانسه به این سادگی‌ها دست بردار نبود و سال 2022، یک بار دیگر به فینال جام جهانی راه یافت. اما این بار زور پسران دشان به آرژانتین و مسی نرسید.

پیش از این‌ها، ستارگانی همچون میشل پلاتینی و ژوسه فونتن هم در پیراهن تیم ملی فرانسه خوش درخشیدند اما هیچ‌گاه در جام جهانی نتوانستند به توفیقی دست پیدا کنند. هرچند پلاتینی یک مرتبه موفق شد به قهرمانی یورو دست یابد.

به هر حال، فرانسه در این سال‌ها توانسته خودش را به عنوان یک مدعی بلامنازع معرفی کند. از سال 1998 تا به حال، آن‌ها 4 مرتبه به دیدار پایانی جام جهانی رسیدند که 2 بار هم به قهرمانی رسیدند. فرانسوی‌ها حالا به جز ادبیات، عطر و شیرینی، در دنیا به یک چیز دیگر هم شناخته می‌شوند؛ فوتبال.

 انتهای پیام/