یادداشتی برای سر بابی چارلتون که روز گذشته و در سن ۸۶ سالگی درگذشت.
ورزش دات آنلاین- در روزی که قرار بود بازی‌های جذاب هفته نهم لیگ برتر انگلیس نقل اول محافل فوتبالی بریتانیا باشد، خبر ناگوار درگذشت یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال جهان، همه چیز را تحت تأثیر خود قرار داد.
سر بابی چارلتون، تنها یک ماشین گلزنی برای منچستریونایتد و تیم ملی فوتبال انگلیس نبود؛ بلکه قهرمان نسلی از مردم انگلیس بود که در سال‌های پس از جنگ و مشکلات آن، با فوتبال زندگی کردند و آخر هر هفته، زندگی‌شان با جادوی ستارگانی همچون چارلتون شیرین می‌شد. چارلتون را می‌توان آخرین بازمانده یک فرهنگ خاص دانست. فرهنگی مختص روش منچستریونایتد؛ مبتنی بر تسلیم نشدن، تا لحظه آخر جنگدن و بلند شدن پس از زمین خوردن. اسطوره‌ای که سال ۱۹۵۸ و در ۲۱ سالگی، از سانحه دلخراش سقوط هواپیمای تیم منچستریونایتد موسوم به «پسران بازبی» جان سالم به در برد و ۱۰ سال بعد با بازبی و رفقا، یونایتد را به اولین قهرمانی اروپا رساند. چارلتون از آخرین بازمانده‌های نسلی از فوتبالیست‌های انگلیسی بود که برای یک بار هم که شده، طعم بردن را تجربه کرده بودند. نسلی که قهرمان جهان بود و برای یک بار به دنیا نشان داد انگلیسی‌ها صاحب این بازی هستند. چارلتون نه به خوشتیپی بکهام بود و نه به مشهوری رونالدو و مسی، اما حرف‌هایش را با همان ظاهر همیشه پخته و خاص در زمین بازی می‌زد. زمینی که باعث شد چارلتون الهام‌بخش نسل‌های بسیاری از هواداران، بازیکنان و مربیان در فوتبال انگلیس و به ویژه در فرهنگ باشگاه منچستریونایتد باشد.
«من این‌جا زندگی خودم را مدیون بابی چارلتون هستم؛ او همواره به من باور داشته است. جدا از اینکه او بهترین بازیکن و اسطوره تاریخ این باشگاه است؛ شناختن او یک افتخار بزرگ برای من محسوب می‌شود. »
سرالکس فرگوسن، سال ۲۰۱۶
برای اینکه بدانیم چرا سر بابی چارلتون می‌تواند بزرگ‌ترین اسطوره تاریخ منچستریونایتد باشد، باید به همان سال ۱۹۵۸ و سانحه تلخی که برای منچستریونایتد رخ داد برگردیم. بازیکنان جوانی که سر مت بازبی، سرمربی بزرگ شیاطین سرخ تربیت کرده بود در اوج شهرت و اعتبار قرار داشتند و یونایتد برای رسیدن به قهرمانی در جام باشگاه‌های اروپا می‌جنگید. فرهنگ اعتماد به بازیکنان جوان و تکیه کردن به بازیکنان پرورش یافته در خود باشگاه، به دست سر مت بازبی جا افتاد و خود سر بابی چارلتون، یکی از آن پسران بازبی بود. روز کابوس‌وار ۶ فوریه ۱۹۵۸ فرا رسید و پسران بازبی پس از برتری مقابل ستاره سرخ بلگراد و رسیدن به نیمه‌نهایی جام باشگاه‌های اروپا، عازم فرودگاه منچستر بودند. شرایط وحشتناک جوی اما خواب دیگری برای رویاهای دار و دسته جوان پیرمرد اسکاتلندی دیده بود. به دلیل شرایط جوی و نقص فنی، هواپیمای تیم منچستریونایتد در شهر مونیخ سقوط کرد و ۲۰ نفر از ۴۴ مسافر هواپیمای جهنمی بلگراد در همان لحظه کشته شدند؛ از جمله هفت نفر از بازیکنان تیم منچستریونایتد. پس از رسیدن مجروحان به بیمارستان و با گذشت چند هفته، تعداد مجروحان به ۲۳ نفر رسید و یکی از بازیکنان کشته شده در بیمارستان، دانکن ادواردز جوان اول تیم منچستریونایتد و پدیده بی‌بدیل فوتبال انگلیس بود. کسی که تا ۲۱ سالگی، ۱۵۱ بازی برای منچستریونایتد انجام داده بود و در ۱۸ بازی ملی نیز پیراهن تیم ملی انگلیس را بر تن کرده بود. خوشبختانه، سر بابی چارلتون در کنار ۸ بازیکن دیگر از منچستریونایتد و معمار نسل طلایی قرمزپوشان یعنی سر مت بازبی، از این حادثه هولناک نجات یافتند. چارلتون از روز سقوط هواپیما، به عنوان تلخ‌ترین روز زندگی خود یاد می‌کرد و نمی‌خواست هیچگاه آن خاطره را به یاد بیاورد. چارلتون تعریف می‌کند که پس از سقوط هواپیما، برای ۱۰ دقیقه بیهوش بوده و پس از آن خود و دروازه‌بان تیم را زنده دیده و بیش‌تر از همه خوش‌شانس بوده زیرا آسیب خاصی هم به او وارد نشده بود.
چنین فاجعه بزرگی می‌توانست منجر به نیست و نابود شدن باشگاه منچستریونایتد و نام آن بین تیم‌های بزرگ فوتبال انگلیس برای همیشه باشد اما بازبی و پسران، راهی جز تسلیم شدن را در پیش گرفتند. راهی مبتنی بر جنگیدن، تمرین، صبر، ممارست و ساختن. روشی که در سال‌های دهه ۶۰ میلادی، هویت و فرهنگ باشگاه منچستریونایتد را ساخت. هویتی تیمی که وجود شکست خوردن و به زمین افتادن، هر بار با امید و تلاش بیش‌تری به دنبال کسب موفقیت و بازیابی روزهای خوش گذشته است. چارلتون و بازبی همواره سعی می‌کردند از ماجرای سقوط هواپیما در مونیخ فاصله بگیرند و آن را به خاطر نیاورند؛ با این حال همه می‌دانند که موتور محرک منچستریونایتد مخوف دهه شصت با مثلث چارلتون-لاو-بست، ادامه دادن راهی بود که پسران فقید بازبی در سال‌های پایانی دهه ۵۰ آغاز کرده بودند. چارلتون در مرکز تیم تاریخی سر مت بازبی قرار گرفت و مسیر ناتمام بازبی، با ساق‌های جادویی او تکمیل شد. یونایتد که پیش از سانحه هوایی مونیخ در فصل ۵۶/۵۷ به قهرمانی لیگ رسیده بود، این دستاورد را در فصول ۶۴/۶۵ و ۶۶/۶۷ نیز تکرار کرد؛ به قهرمانی جام حذفی در سال ۱۹۶۳ رسید و در سال ۱۹۶۸، تبدیل به اولین تیم انگلیسی شد که جام قهرمانی اروپا را بالای سر می‌برد.
«هیچ فوتبالیست مشهورتر از او وجود نداشته است. او نزدیک‌ترین آدم به یک فرد کامل به عنوان یک بازیکن و انسان بود. »
سر مت بازبی درباره بابی چارلتون
انگلیس-مکزیک؛ ۱۶ جولای ۱۹۶۶
میزبان جام را با تساوی بدون گل مقابل اروگوئه در یک بازی سرد، ناراحت‌کننده و سخت آغاز کرده است. نگرانی‌هایی بابت رفتارهای غیر ورزشی برخی تیم‌ها در انگلیس وجود دارد و ممکن است جام جهانی ۶۶ انگلیس تبدیل به یکی از جام‌های جهانی نه چندان خوب در تاریخ فوتبال بشود. کار مقابل مکزیک سرسخت گره خورده و هواداران انگلیسی در ورزشگاه ومبلی منتظر یک جرقه برای آغاز نمایش تیمشان در مسیر قهرمانی جهان هستند. این جاست که بابی چارلتون به عنوان بازیگر نقش اول، مقابل دوربین‌ها ظاهر می‌شود. توپ را از نیمه زمین خودی می‌گیرد، با اعتماد به نفس مثال زدنی و تکنیک بالا حرکت می‌دهد و پس از یک رقص دیدنی در نیمه زمین مکزیک، ضربه‌اش را به قعر دروازه مکزیک می‌فرستد. ومبلی منفجر می‌شود، انگلیس اولین گلش در جام را زده و حال به جز بریتانیایی‌ها، کل دنیا هم می‌دانند که چارلتون نه یک گلزن بزرگ، که یک مهاجم قهار است. مهاجمی که در سخت‌ترین زمان‌ها، با گل‌های دیدنی خود همه چیز را تغییر می‌دهد. این گل، سرآغازی بر روزهای رویایی فوتبال انگلیس در جام ۶۶ می‌شود؛ انگلیس با دو گل مقابل مکزیک به پیروزی می‌رسد و حال نگاه مردم دنیا به شاگردان سر الف رمزیست.
«او یک بازیکن دارای استعداد ذاتی بود؛ او یکی از بهترین بازیکنان در تاریخ با توانایی شوت زدن با هر دو پاست. »
سر جف هرست؛ دیگر ستاره انگلیس در جام جهانی ۱۹۶۶
انگلیس-پرتغال؛ ۲۶ جولای ۱۹۶۶
زمان انگلیسی‌ها فرا رسید؛ یک برد آن‌ها را برای اولین بار به فینال جام جهانی فوتبال می‌رساند. پس از حذف پله، همه منتظر برنده جدال چارلتون-اوزبیو بودند و بار دیگر چارلتون نشان داد چرا یک فوتبالیست می‌تواند لایق کسب نشان شوالیه باشد. قبل از آنکه چارلتون در دیدار فینال مشهور جام ۶۶ که با هت‌تریک جف هرست همراه شد فرانز بکن‌باوئر را محو بازی خود کند، دو گل تماشایی سر بابی چارلتون مقابل یاران اوزبیو، انگلیسی‌ها را به فینال جام جهانی ۱۹۶۶ فرستاد. با خود فکر کنید که تا امروز، هیچکدام از بازیکنان مطرح تاریخ فوتبال انگلیس نتوانستند چنین دستاوردی را برای تیم ملی فوتبال این کشور رقم بزنند. زدن دو گل در نیمه‌نهایی و رساندن انگلیسی‌ها به فینال جام جهانی، آن هم در ومبلی؛ اصلا چرا چارلتون را بزرگ‌ترین اسطوره فوتبال انگلیس ندانیم؟
«بابی چارلتون به خاطر خلاقیت خود مشهور است؛ او در تمام ۹۰ دقیقه بازی فعال بود. او ریه‌های یک اسب را داشت! »
فرانز بکن‌باوئر؛ درباره تقابل با چارلتون در فینال جام جهانی ۱۹۶۶
منچستریونایتد-بنفیکا؛ ۲۹ می۱۹۶۸
با رسیدن به قهرمانی جهان و عنوان برترین بازیکن جام جهانی و توپ طلای ۱۹۶۶، دیگر افتخار بزرگی برای چارلتون نمانده بود که به آن نرسد، جز بزرگ‌ترین افتخار باشگاهی در فوتبال اروپا. بار دیگر ومبلی میزبان یکی از شب‌های خاطره‌انگیز زندگی چارلتون بود و درست پس از یک دهه، ثمره جنگیدن برای زنده نگه داشتن نام منچستریونایتد و پسران بازبی، با قهرمانی اروپا شکل می‌گرفت. در روزی که نسل قدیمی‌تر هواداران منچستریونایتد در انگلیس هرگز فراموش نمی‌کنند، تیم آبی‌پوش سر مت بازبی در روزهای اوج مثلث طلایی خود، به مصاف بنفیکا رفت تا برای اولین بار، جام قهرمانی فوتبال باشگاهی اروپا به یک تیم از انگلیس برسد. دو گلی که چارلتون در شب بازی یک طرفه و پیروزی ۴ بر ۱ یونایتد مقابل بنفیکا به ثمر رساند، نمونه کاملی از یک بازیکن بزرگ و فوق‌العاده در لحظات سخت را نشان می‌دهد. پس از ۱۰ سال، بازمانده بزرگ نسل بازبی، در فینال جام باشگاه‌های اروپا درخشید و این منچستریونایتد بود که بر بام فوتبال اروپا ایستاد؛ با تشکر از آقای سر بابی چارلتون!
«همانطور که همه ما می‌دانیم، چارلتون کل زمین را پوشش می‌داد. او چپ بازی می‌کرد، راست بازی می‌کرد، وسط بازی می‌کرد، از دویدن دست برنمی‌داشت، قدرت فوق‌العاده‌ای در شوتزنی داشت و گل‌های فوق‌العاده بسیاری به ثمر رساند. من خاطرات خوش بیش‌تری در دوران فوتبالی خود از خاطرات تلخ داشتم اما خاطرات بد من جایی شکل گرفتند که باید از چارلتون عبور می‌کردم. من او را بخشیدم و با یکدیگر دوست هستیم؛ او یک انگلیسی جنتلمن واقعیست! »
اوزبیوی فقید؛ در خصوص رابطه‌اش با سر بابی چارلتون
با مرور این کارنامه درخشان و الهام‌بخش، آیا نمی‌توان گفت که چارلتون حداقل یکی از پنج بازیکن تاریخ فوتبال انگلیس بوده؟ پرافتخارترین باشگاه لیگ انگلیس به شخصیت و جنگندگی او مدیون است و تیم ملی این کشور نیز با درخشش چارلتون به تنها افتخار بزرگ بین‌المللی خود رسیده. چارلتون در سال ۱۹۶۶ تبدیل به اولین انگلیسی برنده جایزه توپ طلا شد و در اولین افتخارات جهانی فوتبال انگلیس، نام وی بالاتر از همه به چشم می‌خورد. فرانز بکن‌باوئر، گرد مولر، پائولو روسی، زین‌الدین زیدان، ریوالدو، رونالدینیو، کاکا و لیونل مسی. این هشت بازیکن اسطوره‌ای که به علاوه چارلتون تعدادشان به انگشتان دو دست هم نمی‌رسد، تنها ستارگان تاریخ فوتبال جهان هستند که برنده توپ طلا، لیگ قهرمانان اروپا و جام جهانی شده‌اند و چارلتون تنها نماینده آنگلوساکسون‌ها در این جمع است. همین موضوع شاید برای شناخت از اهمیت شخصیت او در تاریخ فوتبال انگلیس و باشگاه منچستریونایتد کافی باشد. شخصیتی که آخرین بازمانده از هواپیمای پسران بازبی، آخرین بازمانده‌ای که عصر شنبه ۲۱ اکتبر ۲۰۲۳، میراثش برای نسل‌های مختلف از هواداران فوتبال در انگلیس و سراسر جهان را ترک کرد.
انتهای پیام/