ورزش دات آنلاین- در تاریخ ۱۶ اسفند سالی که گذشت، فدراسیون والیبال میزبان مسابقه فینال لیگ برتر والیبال کشور بود. جایی که شهداب یزد با برتری سه بر صفر، شاگردان بهروز عطایی را شکست داد و قهرمان این دوره از مسابقات شد.  

یکی از اتفاقات مهم دیدار شهداب یزد مقابل هراز آمل، درخشش ستاره جوان تیم بهروز عطایی، یعنی پوریا حسین خانزاده بود. بازیکنی که در مرحله مقدماتی لیگ برتر و یک چهارم نهایی نیز درخشان ظاهر شده بود اما اوج کارش دیدار برابر پیکان در نیمه نهایی بود که موفق شد با کسب ۱۷ امتیاز بهترین بازیکن زمین لقب بگیرد. پس از اتمام بازی فینال نیز، این بازیکن به عنوان پدیده لیگ برتر والیبال سال ۱۴۰۱ معرفی شد. او پس از اتمام لیگ، توسط بهروز عطایی به تیم ملی نیز دعوت شد.  

بسیاری معتقد هستند که حسین خانزاده یکی از ستاره‌های والیبال ایران در سال‌های آینده خواهد بود و در مسابقات جهانی چیزهای زیادی از این بازیکن خواهیم شنید.

با وجود اینکه پوریا حسین خانزاده، برای تیم آملی به میدان می‍رود، اما اصالتا اهل بابل است. وی در ۱۱ تیرماه ۱۳۸۳ در بابل متولد شده و از کودکی به ورزش والیبال علاقه نشان داده است.  

در طی گفتگویی که با این بازیکن داشتیم، از او پرسیدیم که داستان ورودش به عرصه ورزش والیبال را برای مخاطبان ما بازگو کند. وی این چنین پاسخ داد: خانواده من اهل والیبال هستند. برادرم از کودکی والیبالیست بوده و خود من هم قد بلندی داشتم. به همین خاطر از سمت خانواده ترغیب شدم تا پا به این عرصه بگذارم. از دوران مدرسه و در ۱۲ سالگی در مسابقات استانی و کشوری شرکت کردم. پس از آن هم در تیم نونهالان بابل بازی کردم. اما اولین تیم حرفه‌ای من، جوانان هراز بود.  

از او پرسیدیم حالا که پایان سال ۱۴۰۱ فرا رسیده، حس خود را نسبت به سالی که گذشت توصیف کند. خانزاده گفت:  سال ۱۴۰۱ برای من سال خیلی خوبی بود. در مسابقات باشگاهی و ملی زیادی شرکت کردم و تلاشم بر این بود که در این مسابقات، بتوانم خودم را به خوبی نشان دهم تا پدیده لیگ شوم که این اتفاق هم رخ داد. البته به جز بحث ورزشی و والیبال، سال سختی برای همه مردم بود. مشکلات معیشتی به همه فشار آورد و با اینکه ما مدام در حال مسابقه دادن یا تمرین کردن بودیم، اما از همه چیز خبر داشتیم و این موضوع فشار زیادی روی همه ما می‌گذاشت.  

او در پاسخ به این سوال که از آغاز سال ۱۴۰۲ چه برنامه‌هایی برای خودش در نظر دارد گفت:  اولین برنامه من این است که بتوانم در سطح ملی خوب عمل کنم و به مسابقات بروم. سال اول به خاطر سن کمم کار سختی پیش رو دارم اما امیدوارم که بتوانم از پس این کار برآیم. قرار است در کنار بازیکنان بزرگ و با تجربه‌ای قرار بگیرم و این مسئله هیجان زده‌ام می‌کند. نهایت تلاشم را خواهم کرد اما می‌دانم که مسیر سختی را در پیش دارم. ملی پوشان ما سال هاست در عرصه ملی و باشگاهی فعالیت می‌کنند و تجربه بسیاری دارند. من اما ۱۸ سال دارم. البته شنیده‌ام که بازیکنان بزرگتر همیشه هوای جوانترها را دارند. امیدوارم که هوای مرا هم داشته باشند.  

این پدیده جوان در مورد تجربه‌اش از شاگردی بهروز عطایی، سرمربی تیم ملی والیبال و لبنیات هراز آمل اضافه کرد:  آقای عطایی به سن و سال بازیکنان اهمیتی نمی‌دهد. وقتی ببیند کسی استعداد دارد و با کیفیت بازی می‌کند، به او بها داده و می‌گذارد تا خودش را اثبات کند. تا به حال ستارگان بسیاری را به عرصه والیبال معرفی کرده است. این جمله را همیشه از او به یاد خواهم داشت که نباید به این توجه کنی که بازیکنحریف از تو بزرگتر و با تجربه‌تر است. برو و تلاشت را بکن.  

وی بهترین خاطره‌اش از سال ۱۴۰۱ را اینگونه بیان کرد:  خاطرات خوبی دارم. در آسیا بدون باخت قهرمانی مسابقات والیبال جوانان را کسب کردیم. بعد از آن پدیده لیگ شدم و این برای من خیلی ارزشمند بود. اما بهترین خاطره، دعوت شدن به تیم ملی بود.  

از او در مورد بدترین خاطره‌اش هم پرسیدیم و اینگونه پاسخ داد:  برای قهرمانی در لیگ برتر خیلی تلاش کرده بودیم اما میسر نشد. فکر می‌کنم باخت در فینال و از دست دادن قهرمانی بدترین خاطره‌ام باشد.  

خانزاده در پایان بزرگترین آرزویش را این طور توصیف کرد:  دلم می‌خواهد لژیونر شوم و در لیگ‌های مطرح اروپایی بازی کنم. فکر می‌کنم فعلا این آرزوی من است.  

انتهای پیام/