ورزش دات آنلاین-اگر همه چیز سرجایش بود و کرونا مثل ساعقه خانه خراب کن وسط زندگی همه انسان‌های کره خاکی ویرانگری به پا نمی‌کرد، بازی‌های آسیایی هم نوزدهمین دوره خودش را در همان سال ۲۰۲۲ پشت سر می‌گذاشت و محمود خسروی وفا از زمان ریاستش با اولین تورنمت مهم فقط المپیک پاریس ۲۰۲۴ را پیش رو داشت. اما تعویق یک ساله بازی‌های آسیایی سبب شد تا خسروی وفا با کاروانی از قبل بسته شده به فکر ورود ایده‌ای جدید و قابل دفاع در تاریخ اعزام‌های ورزشی ایران باشد.

اما این ایده نه درست شکل گرفت و نه در واقع اجرا شد. هانگژو بیشتر ورزشکارانی از ایران دید که کمی بودند نه کیفی! برای تجربه آمدند و فرسنگ‌ها از سکو فاصله داشتند.

البته در این ایده قابل دفاع رییس کمیته المپیک نیز جای بحث زیاد است چرا که فسلفه این بازی‌ها توسعه ورزش است نه مدال آوری مثل المپیک ضمن اینکه رشته‌هایی هستند بخصوص در ورزش زنان که تنها فرصت ابراز توانایی‌ها و میدان دیدن‌شان این بازی‌ها است.

نتایجی در هانگژو کسب شد که جامانده‌های تهران چه بسا بهتر از آن می‌توانستند در تاریخ این بازی‌ها ثبت کنند و زنان ورزشکار در حسرت تک موقعیت‌های این چنینی نمانند.

ایراد کاروان شهید حججی این بود که نه کیفی شد و نه کمی چیزی سرگردان و میانه حال بین دو حالت باقی ماند که به یمن جور کشی مدال‌های کشتی از ضعیف‌ترین نتیجه تاریخ ایران در امان ماند. اینکه کاروان نه کیفی بود و نه کمی با وضعیتی بین دو حالت دقیقا چیزی است که در جابه جایی روسا رخ داد. نتایج این بازی‌ها نه آنچنان به نام رضا صالحی امیری رییس سابق کمیته است و نه به کام محمود خسروی وفا.

در بین این سرگردانی‌ها اما همان طور که گفتیم کیفی نبودن کاروان با خروجی که داشت محرز شد. نه از لحاظ خبری و نه فنی ورزش هیچ کدام کیفی گرایی به نمایش گذاشته نشد.

از بیش از ۲۷۰ نفر اعزام سه چهار رشته تیمی فقط یک طلا کسب شد و در مقایس‌های کوچک‌تر مثلا در تیراندازی از ۱۷ نفر یک برنز بیرون درآمد. هفت طلا کمتر از دوره گذشته خودش به تنهایی برای بی‌معنا کردن کیفی بودن این کاروان کافی بود.

حضور رییس هیات تا افراد بی‌ریط در کادر سرپرستی و تیم‌ها نیز علامت تعجب بزرگ پای لغت و شعار کیفی کاروان بود. بیشترین انتقادها هم بعد از کادر سرپرستی و توریست‌هایش به دوومیدانی بازمی گشت که ورزشکار مربی نداشت اما رییس هیات حی و حاضر بر مسابقات از نزدیک حضور داشت.

در جای دیگر پسر رییس فدراسیون مربی شد که صلاحیت حضورش باید کارشناسی شود.

پیش‌تر از این‌ها ترکیب رژه کاروان و افراد اضافی مثل منشی دفتر و تایپیست دفتر نیز جای سوال دارد!

در نهایت از هر طرف که به این کاروان نگاه می‌کنیم معنی کیفی گرایی نه تنها درک نمی‌شد بلکه ذهن‌مان درگیر افراد اضافی علاوه بر حضور بی‌کیفیت‌ها هم می‌شد! از قهرمانان المپیک و جهانی که حتی به سکو یا طلا نرسیدند تا توریست‌های ورزشی که ادعای شگفتی سازی هم داشتند.

به نظر می‌رسد برای المپیک پاریس کمیته ملی المپیک باید حرف و عملش را یکی‌تر کند تا شعارهایش قابل باور باشد.