جان بولان تنها تماشاگر قهرمان در تاریخ مسابقات ورزشی به شمار می رود. حتماً تعجب میکنید که چگونه یک تماشاگر، قهرمان مسابقهای شده است. اما این اتفاق عجیب در گذشتههای دور رخ داده است.
ورزش دات آنلاین- در گذشته برنامهریزی و نظم مسابقات تفاوت فراوانی با امروز داشت و همین بیبرنامگی نام جان بولان را در تاریخ ورزش جاودانه ساخت. جان پیوس بولاند معروف به بولان که متولد 16 سپتامبر 1870 بود، تحصیلات متوسطه خود را در مدرسه کاتولیک( در دوبلین ایرلند) و خطابه( در بیرمنگام) به پایان رساند و آن گاه در سال 1892 با مدرک کارشناسی از دانشگاه لندن فارغ التحصیل شد. در 1896 مدرک کارشناسی خود را در رشته حقوق گرفت و آن گاه لحظه تاریخی زندگی ورزشی او فرا رسید.
بولان در 26 سالگی در دانشگاه آکسفورد انگلستان تحصیل میکرد. اما آنچنان به افسانهها و تاریخ یونان علاقه داشت که وقتی فهمید در سال 1896 مسابقات المپیک در شهر آتن برگزار خواهد شد، به این شهر سفر کرد. تنها هدفش هم این بود که بازیها را از نزدیک تماشا کند. اما با توجه به این که شرکت در مسابقات برای همه آزاد بود، دوست یونانی او تراسیوو آلوس مانائوس ـ که در کمیته برگزاری مسابقات بود ـ نام بولان را وارد برنامه مسابقات تنیس کرد. بولان با وجود آن که حتی کفش ورزشی نداشت، با کفشهای پاشنهبلند چرمی خود در بازیهای تنیس شرکت کرد. او با شکست دادن فریدریش تراون از آلمان در دور اول، اوانجلوس رالیس از یونان در مرحله دوم، کنستانتینوس پاسپاتیس از یونان در نیمه نهایی و دیونیسیوس کاسداگلیس از یونان در فینال، در مسابقات انفرادی قهرمان شد. بولاند سپس با تراون، دونده آلمانی و رقیبی که او را در دور مقدماتی شکست داده بود، در مسابقه دوبل شرکت کرد. آنها در دور اول آریستیدیس و کنستانتینوس آکراتوپولوس از یونان را شکست دادند، در نیمه نهایی با قرعه استراحت روبرو شدند و با برتری مقابل دمتریوس پتروکوکینوس و دی. کاسداگلیس از یونان در فینال به مقام قهرمانی رسیدند. به این ترتیب بولان در قسمت انفرادی و دونفره برنده دو مدال طلا شد. این اولین و آخرین قهرمانی یک تماشاگر در مسابقات ورزشی بود. زمانی که پرچم بریتانیا و پرچم آلمان برای گرامیداشت پیروزی بولاند و تراون بر روی میله پرچم نصب شد، بولاند به مردی که پرچمها را برافراشته بود، گفت که او ایرلندی است. مقامات نیز موافقت کردند که پرچم ایرلند آماده و برافراشته شود.
جان بولان بریتانیایی بعدها یکی از اعضای پارلمان کشورش شد و سخنرانیها و تلاشهای فراوان او برای استقلال کشور ایرلند، نام او را در سیاست نیز جاودانه ساخت. وی در 17 مارس 1958 در 88 سالگی درگذشت.
انتهای پیام/