ورزش دات آنلاین- از گذشته دورتر همیشه ورزشکاران تیم ملی در رشته‌های مختلف نسبت به سطح درآمد فوتبالیست‌ها موضع منفی داشته و گاها به صورت مقطعی به این موضوع معترض هم می‌شدند ولی مصاحبه حسین کنعانی‌زادگان و اشاره به وارد کردن خودروی ۱۰۰ میلیاردی به عنوان پاداش حضور در جام‌جهانی، مثل جرقه‌ای بود که انبار باروتِ خشم قهرمان پرآوازه رشته‌های مختلف را منفجر کرد.

 ابتدا کشتی‌گیران عنوان داری مثل امیرحسین زارع، یونس امامی و امیرمحمد یزدانی سردمدار این اعتراضات شدند و سپس قهرمانان به نام کاراته مانند گنج‌زاده و مهدی زاده به وجود تبعیض و بی عدالتی در ورزش ایران معترض شدند و در نهایت قهرمانان ووشو، قایقرانی و ... لب به شکوه گشوند.

در این میان تندترین انتقادات را امیرمحمد یزدانی نایب قهرمان کشتی جهان بیان کرد که با واکنش بعضی پیشکسوتان پرسپولیس هم مواجه شد. ابتدا جواد کاظمیان در دفاع از بازیکن پرسپولیس به یزدانی حمله کرد و در ادامه پای افرادی چون پیام صادقیان هم به ماجرا کشیده شد. حتی یحیی گل‌محمدی در دفاع از شاگردش در کنفرانس خبری یکی از بازی‌های سرخ‌پوشان، انتقادات تندی به زبان آورد. در ادامه دعوایی لفظی در اینستاگرام بین یزدانی و کاظمیان شکل گرفت و شاهد بی حرمتی هایی از سمت هر دو طرف ماجرا بودیم که با واکنش بازیکنانی چون زبیر نیک‌نفس مواجه شد.

آیا در این میان ظلمی به ورزشکاران سایر رشته‌ها شده است یا اینکه فوتبالیست‌ها مستحق دریافت پاداش های بیشتری نسبت به سایر ورزشکاران هستند؟ در ورزش حرفه‌ای هر رشته‌ای که توان جذب مخاطب بیشتری داشته باشد به صورت اتوماتیک تبلیغات و فضای رسانه‌ای به سمت آن رشته رفته و پول به سمتش سرازیر می‌شود. در دنیا شاهد هستیم که ورزشکاران رشته‌هایی چون تنیس و بوکس حرفه‌ای و یا ورزشکاران لیگ‌هایی چون لیگ حرفه‌ای بسکتبال آمریکا(NBA) و لیگ حرفه‌ای راگبی آمریکا(NFL) به علت جذب مخاطب بیشتر از درآمد هنگفتی نسبت به ورزشکاران سایر رشته‌ها برخوردار هستند. در این میان فوتبال حکایتش با تمام رشته‌ها جداست و این ورزش تقریبا در تمام دنیا پر مخاطب ترین ورزش محسوب می‌شود و کشورهای مختلف بالاترین سطح سرمایه‌گذاری را در این رشته انجام می‌دهند برای نمونه امسال شاهد بودیم که دولت عربستان برای جلب توجه سایر کشورها، میلیاردها دلار برای لیگ فوتبالش سرمایه‌گذاری کرد و پای ستاره‌های بزرگ جهان به این کشور باز شد. از این منظر اگر به ماجرا نگاه کنیم بالا بودن سطح درآمد فوتبالیست‌ها امری نامعقول به نظر نمی‌رسد.

در سطح تیم ملی اوضاع شاید کمی متفاوت باشد. به هر حال تمام ورزشکاران ملی‌پوش برای اعتلای پرچم ایران به میدان می‌روند و ورزشکاری که در سطح المپیک به قهرمانی می‌رسد کار بزرگی را انجام داده که ارزش و بازتاب آن کمتر از صعود تیم ملی به جام جهانی نیست. البته پاداش‌های نقدی ملی‌پوشان فوتبال تفاوت فاحشی با ورزشکاران المپیکی نداشت ولی کار جایی خراب شد که مقامات دولتی در برابر اصرار ملی‌پوشان برای دریافت حواله خودرو تسلیم شدند و مجوز واردات ماشین‌های لوکس را به ملی‌پوشان فوتبال دادند. قضیه از این قرار است که پس از صعود تیم ملی به جام جهانی ۲۰۲۲ قطر، محمد مخبر معاون اول رییس‌جمهوری، محسن منصوری استاندار وقت تهران و سیدحمید سجادی وزیر سابق ورزش و جوانان به همراه سیدرضا صالحی امیری، رییس کمیته ملی المپیک به دیدار ملی‌پوشان رفتند. در این دیدار و بعد از اصرار ملی‌پوشان، مجوز واردات خودرو برای بازیکنان تیم ملی صادر شد.

با توجه به ممنوعیت ماشین‌های خارجی، گرانی خودرو در بازار و رانت بزرگی که در پشت این پاداش نهفته است، صدای اعتراض ورزشکاران سایر رشته‌ها و حتی مردم عادی هم آمد. اصلا چرا باید به بازیکنان تیم ملی مجوز یک کار غیرقانونی را بدهند در حالیکه مردم عادی برای خرید یک خودروی بی کیفیت داخلی در قرعه‌کشی های کارخانه‌های خودروسازی شرکت می‌کنند. در قضیه پاداش ملی‌پوشان فوتبال همین کج سلیقگی ها باعث فضای تنش آلود در ورزش کشور شد و امیدواریم که دیگر شاهد چنین اتفاقاتی در سطح قهرمانان ورزشی نباشیم. به نظر می‌رسد باید کمیته یا نهادی برای تعیین پاداش های ورزشکاران همه رشته‌ها تشکیل شود و با توجه به ارزش و سطح هر تورنمنت و مسابقه‌ای، پاداش های عادلانه و متناسب را تعیین کنند تا دیگر شاهد چنین فضایی در ورزش کشور نباشیم.

در گذشته هم ورزشکاران رشته‌های بسکتبال و والیبال نسبت به تبعیض‌ها معترض بودند طوری‌که ستاره‌های بزرگی مثل حامد حدادی و صمد نیکخواه بهرامی اعلام کردند که درباره هواداری خود از تیم‌های فوتبال هم اظهار نمی‌کنند.

انتهای پیام/