ورزش دات آنلاین- جانی ویسمولر تارزان عالم سینما در جوانی شناگر بسیار درخشانی بود. این شناگر آمریکایی طبق رای گیری از 250 نویسنده ورزشی در سال 1950 به عنوان بهترین شناگر نیمه اول قرن بیستم انتخاب شد. او برای رسیدن به این عنوان راهی دراز را پیموده بود؛ راهی با رکوردهای دست نیافتنی...

فرار از بیماری به لطف شنا

پیتر یانوش ویسمولر ملقب به جانی ویسمولر در سال 1904 در فریدورف مجارستان به دنیا آمد. خانواده او در سال 1907 به آمریکا مهاجرت کردند و او در جنوب غربی پنسیلوانیا در شهر ویندبر راهی مدرسه شد. جانی کودکی دایما بیمار بود و پزشک معالجش توصیه کرد که برای تقویت جسمش باید به شنا روی اورد. جانی 9 ساله بود که شنا را در استخرهای عمومی شهر و دریاچه میشیگان آغاز کرد و به لطف همین ورزش هم بیماری را پشت سر گذاشت و هم دارای جسمی نیرومند شد. البته جانی تا کلاس هشتم درس خواند و اندکی قبل از مرگ پدر خود از تحصیل دست کشید اما در عالم شنا او شرایطی متفاوت از تحصیل داشت..

آغاز رکوردشکنی های 67 گانه

جانی هر روز در جلسات تمرینی خود 500 یارد شنا می کرد. عددی که امروزه در برابر تمرینات قهرمانان کنونی ناچیز می نماید.   ویسمولر رکوردشکنی را از آگوست 1921 و در 17 سالگی آغاز کرد و در طول زندگی ورزشی خود 67 بار رکوردهای جهانی را در مواد مختلف کرال از 100 یارد گرفته تا 880 یارد بهبود بخشید . یک رکورد جهانی او هم در ماده 150 یارد کرال پشت بود. بی شک باارزش ترین رکورد او حد نصاب 51 ثانیه ای اش در 100 یارد بود که برای 17 سال دست نخورده باقی ماند. بعدها ویسمولر در 36 سالگی و در روزهایی که دیگر شناگر آماتور نبود زمان 48.5 ثانیه را برای این ماده برجای نهاد.

شکستن سد یک دقیقه

وی در سال 1922 نخستین مردی لقب گرفت که 100 متر را در زمانی کمتر از یک دقیقه شنا کرد. ویسمولر با ثبت زمان 58.6 ثانیه به این مهم دست یافت و با در هم کوبیدن رکورد دست نخورده دوک پائوآ کاهاناموکو شهرتی جهانی یافت. او همچنین اولین انسانی بود که 400 متر را در کمتر از 5 دقیقه( زمان 4.57 دقیقه) پیمود. 

شناگری با 5 طلای المپیک

او برنده 5 مدال طلای المپیک شد که سه تای آن در مواد 100، 400 و 800 متر تیمی المپیک 1924 بود. در 100 متر او رکورد 59.00 ثانیه و در 400 متر رکورد 5:04:2 دقیقه را برجای نهاد. ضمن این که علاوه بر سه طلای ذکر شده یک برنز هم در واترپلو با تیم ایالات متحده تصاحب کرد. اما دو طلای دیگر در سال 1928 و در رقابت های 100 متر و امدادی نصیب وی شد. وی با ثبت زمان 58.6 ثانیه از عنوان خود در صدمتر دفاع کرد.

افتخارات ویسمولر در یک نگاه

67 رکورد جهانی، 52 قهرمانی در مسابقات داخلی ایالات متحده، 5 قهرمانی در شنای المپیک، دو قهرمانی در ماراتن شنای شیکاگو، کسب عنوان برترین شناگر نیمه اول قرن بیستم، کسب سه جایزه تالار مشاهیر، برنده مدال افتخار المپیک در بازیهای المپیک مونیخ(1972)، دریافعت جایزه مریت به دلیل جاودانگی در ورزش، دریافت لقب پادشاه بدون شکست شنا در سال 1974 به وسیله کاخ بین المللی ورزش ها، ورود به تالار مشاهیر شهر ویندبر(1979) و ورود به تالار مشاهیر ایالات متحده(1983) افتخارات ورزشی ویسمولر در یک نگاه هستند..

ورود به سینما و بازی در 36 فیلم

با توجه به منشور المپیک تنها آماتورهای حق شرکت در المپیک را داشتند. به این ترتیب ویسمولر پس از آن که در رقابت های شنای المپیک به هر آنچه می خواست رسید، این رشته را کنار گذاشت و در دهه 30 به سینما روی آورد و در مجموعه فیلمهای تارزان بازی کرد. اولین فیلم خود را در سال 1929 بازی کرد و پس از آن در 36 فیلم دیگر نیز نقش آفرینی کرد که از این میان فیلم تارزان، مرد گوریلی در سال 1932 نخستین نقش آفرینی وی به عنوان تارزان بود. 

تارزان شخصیتی خیالی بود که نویسنده‌ای آمریکایی به نام ادگار رایس باروز او را خلق کرد. در متن اصلی کتاب، تارزان پسر نجیب‌زاده‌ای از انگلیس است که در کودکی در جنگل‌های آفریقا گم شده و به وسیلهٔ بوزینه ای به نام منگانی پرورش یافته است. او که اینک انسانی وحشی است مانند حیوانات غذا می‌خورد و مانند آنها حرف می‌زند و مانند میمون بر روی شاخه زندگی می‌کند. تا اینکه چند محقق او را به دنیای انسان‌ها می‌برند و کم‌کم مانند آن‌ها زندگی می‌کند.

ویسمولر هفتمین بازیگر نقش تارزان

اولین فیلم تارزان، یک فیلم صامت بود و اولین بازیگری که نقش بزرگسالیِ تارزان را بازی کرد، المو لینکلن بود که در ۱۹۱۸ میلادی، در فیلم تارزان، فرزند گوریل‌ها، این نقش را ایفا کرد. با ابداع صدابرداری و صداگذاری و گسترش فیلم‌های ناطق، ساختِ فیلم‌های تارزان نیز مابین دههٔ ۳۰ تا ۶۰ میلادی، شکوفایی بیشتری یافت. ویسمولر در فیلم‌هایش چهره یک وحشی  را به تصویر درآورد که به سختی انگلیسی صحبت می‌کند؛ برخلاف آن اشراف‌زادهٔ بافرهنگی که در رمان ادگار رایس باروز آمده است. ویسمولر مدعی بود که نعرۀ خاصی برای تارزان ابداع کرده که پس از او به عنوان نعره تارزان در خاطره‌ها ماند. البته  این نعره تارزان، از ابداعات صدابردار فیلم جان شیرر بود که با استفاده از جلوه‌های ویژۀ صوتی انجام گرفت. در هر حال بدون هیچ شکی ویسمولر مشهورترین بازیگری است که نقش تارزان را بر عهده گرفت. آخرین بازی او در این نقش به سال 1947 باز می گردد.

دست و پنجه نرم کردن با مرگ

در سال 1974 هر دو پای جانی دچار شکستگی شد. به مرور در سلامتی او اختلال ایجاد شد و در دوران بستری بودن در بیمارستان متوجه شد که با وجود برنامه تمرینی دقیق و شنای روزمره دچار بیماری قلبی شده است. یک سال پس از بازی در آخرین فیلم خود، و در سال 1977 او چند بار سکته کرد در حالی که در صدد بود در فیلمی تلویزیونی بازی کند. او بارها و بارها تا آستانه مرگ پیش رفت و سرانجام در 20 ژانویه 1984 در اثر مشکل ریوی از دنیا رفت. در حالی که چند سالی بود به همراه همسرش در آکاپولکو مکزیک زندگی می کرد. وی را در واله دلالوز به خاک سپردند. هنوز تابوت روی زمین بود و او را به خاک نسپرده بودند که بنا به وصیتش سه بار صدای فریاد تارزان توسط ضبط صوت به صدا درآمد. پس از آن بود تارزان سینما و رکوردشکن المپیک با احترام فراوان به خاک سپرده شد.

انتهای پیام/