ورزش دات آنلاین- ما چه تعریفی از هافبک‌های دفاعی در ذهن‌مان داریم؟ یک بازیکن قلدر و فیزیکی که جلوتر از خط دفاعی، وظیفه تخریب بازی حریف را بر عهده دارد و با تکل‎های شجاعانه خود، اجازه نمی‌دهد خطری خط دفاع تیمش را تهدید کند. روی کین در سال‌های گذشته و یا کاسمیرو در دنیای امروز فوتبال، مصداق بارز چنین بازیکن‌هایی هستند.

اما یک نفر، با سبک منحصر به‌فرد خودش، شرح وظایف این پست را دگرگون کرد. کسی که زیر نظر پپ گواردیولا، به دنیای فوتبال معرفی شد و نیازهای بارسای پپ را در آن قسمت از زمین، به نحو احسن برطرف کرد.

سرخیو بوسکتس، بازیکنی که ماهیچه‌های چندان عضلانی در بدنش ندارد و آنطور که دیگر هم‌پستی‌هایش وارد درگیری‌های فیزیکی می‌شوند، نمی‌شود. او با مغزش فوتبال بازی می‌کند؛ خیلی از کارشناسان معتقدند اگر بوسکتس ظهور نمی‌کرد، هرگز دوران طلایی بارسلونا و تیم ملی اسپانیا از راه نمی‌رسید.

او وظیفه انتقال توپ از دفاع به حمله را بر عهده داشت، یک محور حیاتی در اجرای سبک فوتبال مالکانه گواردیولا. آرامش و اعتماد به نفسش در میانه میدان، باعث می‌شد تا تمرکز تیمی افزایش یابد و توپ با دقت کافی به خطوط جلویی منتقل می‌شد.

او مانند دیگر هافبک‌های تدافعی دونده نبود، مثل چیزی که ما از انگولو کانته در خاطر داریم، نبود. او معمولا ایستا بازی می‌کرد و با بازی‌خوانی درست، حرکات بعدی بازیکنان حریف و بازیکنان خودی را پیش‌بینی می‌کرد و بهترین تصمیم را برای ارسال پاس می‌گرفت.

توانایی‌اش در ارسال پاس‌های بلند تحسین‌کننده بود؛ او با یک پاس، منطقه بازی را عوض می‌کرد و بازیکن هم‌تیمی را در فضایی خالی صاحب توپ می‌کرد و همین سربالا بازی کردنش، تاثیر به سزایی در طراحی حملات بارسلونا داشت.

در کارهای دفاعی نیز، علی‌رغم دوندگی کم و عدم شرکت در نبردهای فیزیکی، با تشخیص مسیر عبور توپ، به خوبی مسیر آن را سد می‌کرد و مالکیت توپ را به تیمش هدیه می‌داد.

او یک سبک جدید در بازی هافبک‌های تدافعی به وجود آورد و امروزه هافبک‌هایی در فوتبال اروپا می‌بینیم که از سبک بازی بوسکتس الگو می‌گیرند و تلاش می‌کنند تا شبیه او باشند. بازیکنانی همچون رودری و مارتین زوبیمندی، که بیشترین شباهت را به سبک بازی بوسکتس دارند. با توجه به روند تحول فوتبال، هیچ بعید نیست که در آینده‌ای نزدیک، بازیکنان بیشتری با این سبک و سیاق بازی کنند و آن موقع است که بوسکتس را به عنوان یک مولف در پست هافبک دفاعی می‌شناسیم.

او به قدری در تیم ملی و بارسلونا تاثیرگذار بود که ویسنته دلبوسکه در مورد او گفت: «اگر بازی را تماشا کنید، ممکن است بوسکتس را نبینید، اما اگر به بازی بوسکتس دقت کنید، تمام بازی را می‌بینید. »

او حالا ۳۵ ساله شده و سال‌های آخر دوران فوتبالش را پشت سر می‌گذارد، اما تاثیری که او بر دنیای فوتبال گذاشت، تا مدت‌ها پس از بازنشستگی‌اش نیز قابل مشاهده خواهد بود.  

انتهای پیام/