ورزش دات آنلاین- یاپ دی خروت خبرنگار تلگراف درباره شکل گیری توتال فوتبال و نقش تیم آژاکس در این سبک فوتبال چنین نظراتی را دارد: « دوران آزادی روح بود و آژاکس آن روزها تیمی بود با روحیه آزاد؛ اما شبیه گروههای خوب موسیقی راک مثل بیتلز و استونز آن دوران که دارای نظم و ترتیب برای ساخت موزیک خوب بودند. آنها هم برای یک بازی خوب فوتبال، قاعده داشتند. آنها متخصص المان‌های ساده بازی بودند؛ همانند زدن توپ، قبول توپ و موقعیت بازی. این همان استعدادی بود که داشتند. »

رودی کرول ملی پوش هلند طی سالهای ۱۹۶۹ تا ۱۹۸۳ هم در ارتباط با تاثیر آژاکس در تیم ملی هلند معتقد است: « آژاکس در فوتبال و بعدا در تیم ملی، انقلابی ایجاد کرد. همه از کاری که ما انجام می‌دادیم خوششان می‌آمد. فلسفه متفاوتی در آن تیم وجود داشت، ما می‌توانستیم دفاع کنیم. خیلی سخت بازی کنیم و همچنین از تکنیک خوبی هم برخوردار بودیم که همه اینها را مدیون رینوس میشل مربی تیم هستیم. »

ویم رایزبرگن ملی پوش هلند در جامهای جهانی ۱۹۷۴و ۱۹۷۸ درباره روش توتال فوتبال رینوس میشل مربی تیم ملی هلند در جام ۱۹۷۴ می‌گوید: « ما طرفدار سبک مورد نظر میشل بودیم. او مربی بسیار سختگیری بود. بسیار سختگیر اما از طرف دیگر، اگر فرصتی برای عرضه خود پیدا می‌کرد، اولین نفری بود که به تفریحات می‌پرداخت. در آغاز کار، تمرینات سختی داشتیم و اگر هریک از ما دیر می‌رسیدیم، او مجبورمان می‌کرد که تمام تمرین را از ابتدا انجام دهیم و آن تمرین‌ها را مجددا تکرار کنیم. »

کرول هم می‌افزاید: میشل یک مرد بامزه بود اما در کارش بسیار سختگر. اینجا هدف یک چیز بود؛ موفقیت تیم با روشی که او فکر می‌کرد. او برای رسیدن به هدف هر کاری انجام می‌داد و بسیار سرسخت بود.

هرچند همگان علت اصلی درخشش هلند در آن سال را درخشش آژاکس در رده باشگاهی می‌دانند اما نباید ستارگان دیگر تیم بزرگ هلند را نادیده گرفت. آژاکش رقیب بزرگ فاینورد بود و با این حال هر دو، روی تیم ملی تاثیرگذار بودند. قهرمانی کاپ اروپا، لیگ اروپا و دو قهرمانی لیگ هلند در ابتدای دهه هفتاد از عناوین این تیم بود. آنها هفت بازیکن برای تیم ملی در جام جهانی داشتند. آژاکس یوهان کرویف را داشت و در نقطه مقابل فاینورد ویلم فن هانگم را به هلند داده بود.  

جانی رپ ملی پوش هلند از ۱۹۷۳ تا ۱۹۸۱ درباره کاپیتان هلند در آن بازیها معتقد است: یوهان کرویف غول فوتبال بود. نه فقط به عنوان یک بازیکن؛ او  کاپیتان بود. مثل یک رهبر درون میدان. او تنها کسی بود که واقعا می‌توانست این کار را انجام دهد. البته که همه ما بازیکنان خوبی بودیم اما یوهان مهمترین عضو تیم بود.

رایزبرگن هم درباره ستاره فاینورد خاطرنشان می‌کند: « ویلم فان هانگم یک افسانه فوتبال است. او بهترین پای چپی را که تا حالا دیده‌ام را داشت. نابغه بود، نه به خاطر سرعتش، زیرا سریع‌ترین نبود. بلکه به خاطر سرعت تصمیم گیری‌اش. او از نظر تکنیکی عالی بود و می‌توانست کل بازی را بخواند. وقتی همه خصوصیات در کنار یکدیگر جمع می‌شد، تو یکی از بهترین بازیکنان جهان می‌شدی. »

اتفاق فوق العاده دیگری که برای هلند افتاد، حضور کسی بود که نه برای آژاکس و نه برای فاینورد توپ نزده بود. راب رانسن برینک ۲۲ ساله هلند را برای بازی در آندرلخت ترک کرد و در این تیم بلژیکی نامی برای خود دست و پا کرد. او عنوان سریع‌ترین گلزن گوش چپ را از آن خود کرد. به گفته رایزبرگن:  

« رنسن برینک، کرویف  لیگ بلژیک بود. هرگز کسی را شبیه به او ندیدم. بلژیکی‌ها او را به خاطر نوع دویدن‌هایش، و این که غیر ممکن‌ها را انجام می‌داد، مرد ماری صدا می‌کردند. رنسن برینک پای چپ شگفت انگیزی داشت. او بازیکنی درجه یک بود. »

رنسن برینک توتال فوتبال هلند را چنین توضیح می‌دهد:

«فوتبالی که ما در سال ۱۹۷۴ بازی کردیم، نوعی بازی بود که مردم قبل از آن ندیده بودند. روشی که همیشه به صورت طبیعی در جریان بود. مطابق تاکتیک ما، اگر دفاع چپ ما می‌خواست به سمت جلو رفته و حمله کند، آن وقت من باید دفاع می‌کردم. به این ترتیب پست‌های بازیکنان حذف شدند. آنجا یک فوتبال پرشور و پر از حرکت وجود داشت. »

هلند در جام جهانی ۱۹۷۴ تیمهای اروگوئه، بلغارستان، آرژانتین و آلمان شرقی را شکست داد و در دیدار ماقبل فینال مقابل مدافع عنوان قهرمانی- برزیل- قرار گرفت. کرویف درباره این مسابقه توضیح می‌دهد:

بازی با برزیل، رقابتی بسیار جدی بود. همه میخکوب شده بودند. هر کسی هر کاری را که باید انجام داد. ما تنها با برزیل مسابقه ندادیم بلکه در برابر آنها بهترین فوتبال ممکن را ارائه کردیم. نتیجه هر چیزی می‌توانست باشد، اما مساله این‌ها نبود. ما مسابقه را به شکلی انجام داده بودیم که همه دنیا تماشا و تحسینش کردند. شما می‌توانستید چهره برزیلی‌ها را ببینید که چطور برتری ما را پذیرفته بودند.  

رایزبرگن اضافه می‌کند: برد (۲-۰) مقابل برزیل، دستاورد بزرگی بود. برزیل در سال ۱۹۷۰ قهرمان جهان شده بود و کشور کوچکی مثل ما با برزیل بازی کرد و این تیم را شکست داد.

به این ترتیب هلند راهی فینال شد و در برابر آلمان غربی میزبان هم شانس بیشتری برای برتری احساس می‌کرد. هلند بازی را آغاز کرد و بلافاصله یک حرکت خارق العاده و بی‌نظیر شروع شد. توپ به طرز بی‌پروایی در اطراف زمین حرکت داده می‌شد. در یک لحظه توپ توسط کرویف مهار شد. پشت سر او، تنها یانگ بلود دروازه بان بود. هیچ کدام از بازیکنان آلمان حتی توپ را لمس نکردند تا زمانی که کرویف با یک خطا نقش بر زمین شد. پنالتی گرفته شد و یوهان نیسکنس زننده ضربه شد. یک نمایش خارق العاده از توتال فوتبال و انفجاری‌ترین شروع در تاریخ فینال‌های جام جهانی.

اما مسابقه به شکلی که مورد نظر هلند بود، پیش نرفت. به گفته کرویف:  

همان طور که می‌دانید آلمان همیشه سخت‌ترین تیم بوده است. زیرا همیشه از ابتدا تا انتها مقاومت می‌کردند. ما خیلی خوب می‌دانستیم، می‌دانستیم که خوب بازی می‌کنیم و اصلا هم نترسیده بودیم  فکر می‌کنم یکی از عواملی که باعث از دست دادن فینال شد، این بود که با اعتماد به نفس زیادی بازی می‌کردیم. وقتی نتوانی همزمان بازی خوبی انجام دهی، این دلیلی می‌شود برای بازنده بودن. همه دنیا می‌گفتند که ما بازی را از دست دادیم. چون وقتی آنها داشتند مسابقه را نگاه می‌کردند، حس می‌کردند که ما به جای زدن گل دوم، بیشتر به دنبال بازی دادن آلمان‌ها بودیم.  

جانی رپ هم درباره بازگشت ژرمن‌ها و شکست (۲-۱) هلند در فینال می‌افزاید: بازی خیلی خوبی را در مسابقات جام جهانی از خودمان به نمایش گذاشتیم. واقعا فکر می‌کردیم که می‌توانیم در فینال هم برنده شویم. چه کسی می‌دانست که امکان دارد چیزی اشتباه پیش برود؟ شاید ما اشتباه کردیم که از قبل فکر می‌کردیم به راحتی می‌توانیم آلمان‌ها را شکست دهیم. شاید خیلی به خودمان اطمینان داشتیم. ما شانس‌های زیادی را از دست دادیم. اما خب… جزئیات در آنجا دیگر اهمیتی نداشتند.  

رپ در خاتمه می‌گوید: در بازگشت به هلند، ابتدا به آمستردام رفتیم. واقعا فراموش نشدنی است. مردم باعث شدند که ما نتیجه نهایی را فراموش کنیم. در آنجا فهمیدیم که چه شور و هیجانی را در کشور بیدار کرده‌ایم.  

رنسن برینگ هم با این جملات به صحبتهای خود خاتمه می‌دهد: در آن مسابقات برای اولین بار بود که تمام مردم کشور، مسابقات فوتبال را تماشا می‌کردند و البته فینال را. خب این باعث شرمندگی است که ما آن بازی را از دست دادیم. اما شور و شوق عمومی بسیار زیاد بود.

انتهای پیام/