داستان‌های سازمان خصوصی سازی و دو باشگاه معروف پایتخت همچنان ادامه دارد.
ورزش دات آنلاین- مناظره حسین قربانزاده و علی فتح الله زاده از آن چیزهایی نیست که خیلی زود از خاطر آدم برود. از خاطر ما هم اگر روزی رفت، خود آقای خصوصی ساز سال‌ها از این قهرمانی بازی بزرگ برای نوه‌هایش تعریف می‌کند و همین طور که از خوشحالی خون به صورتش می‌دود، در نقش یک سوپرمن با کت و شلوار و برگه‌هایی که در آن پر است از گزارش سال مالی و درآمد و هزینه و… جنگ تمام عیاری را توصیف می‌کند که سرآخر خود پیروز میدان است. اما بازنده این نبرد کیست؟ فتح الله زاده یا دو باشگاه پرطرفدار تهرانی؟
چه شد که حالا به هشتاد درصد آدم‌هایی که در خیابان قدم می‌زنند اگر عکس قربانزاده را نشان دهی می‌شناسند؟ کدام رییس سازمان خصوصی سازی تا به حال توانسته بود چنان شهرتی کسب کند که حتی از بالادستی خودش که وزیر اقتصاد است هم مشهورتر باشد؟ چند درصد از شما حالا اگر وزیر اقتصاد، صمت، آموزش و پرورش، نفت و هر وزیری غیر از سجادی را در خیابان ببینید می‌شناسید؟ قربانزاده اما چنان برای خودش فالوور جمع کرده و مثل بلاگرها هر روز از روزمرگی‌ها و شکایت از این و آن استوری می‌گذارد که اگر شبی آن دایره دور عکسش قرمز نشود، همه نگرانش می‌شویم!
روزی که قربانزاده در برنامه فوتبال برتر نشست و با اسنادی در دست، مدیرعامل محبوب آبی پوشان را از چشم تمام هوادارانش انداخت، مثل کسی که آن طرف الاکلنگی رو به روی مدیرعامل نشسته باشد، طوری برای همه به آسمان رفت که حالا پایین آوردنش را یاری مرد کهن نیاز است. او کسی بود که همه چیز را می‌گفت و از افشاگری ابایی نداشت. در روزگاری که هیچکس حقیقت را نمی‌گوید، قربانزاده جلوی میلیون‌ها مخاطب تلویزیونی توانست ثابت کند رابین هود است و حق مظلوم را از ظالم باز می‌ستاند. غافل از اینکه جنگل شروود را تنها تهران و محدوده سرخابی‌اش در نظر گرفته بود!
از همان روز کذایی برای فتح الله زاده و احتمالا شیرین‌ترین خاطره زندگی قربانزاده تا به حال، سلبریتی بودن چنان به دهان رابین هود که دست بر قضا رییس سازمان خصوصی سازی هم هست و هزاران کار دیگر هم در آن سازمان برای انجام دادن دارد مزه کرده که دیگر نمی‌شود قاشق احقاق حق را از دستش گرفت! آقای قربانزاده! شما کی به کارهای دیگرتان می‌رسید؟
فضای فوتبال با صنعت‌ها تفاوت دارد. نمی‌شود همان طور که فاکتورها و مبالغ هزینه شده و بودجه اخذ شده در مثلا صنعت مس یا فولاد یا پتروشیمی را چک می‌کنیم، با باشگاه‌ها برخورد کنیم. قربانزاده می‌داند اگر مدیرعامل باشگاه باشد و مبلغی را به منظور دیگری نگه دارد و بازیکنانش اعتصاب کنند باید چه کند؟ می‌داند اگر پیش از یک بازی مهم، مجبور باشد در اوج نداری چند درصد از قرارداد بازیکنان و کادر فنی تیم را بدهد تا انگیزه برد داشته باشند راه حلش چیست؟ تازه اگر انگیزه گرفتند و بردند، پاداش برد را چه کسی خواهد داد؟
بورس پوشالی!
ابتدای شهریور ماه سال ۱۴۰۰ ده درصد سهام استقلال و پرسپولیس با هدف کسب درآمد از فروش سهام این دو باشگاه در سامانه بورس اوراق بهادار قرار گرفت. از زمان عرضه سهام سرخابی‌ها در بورس، طبق آخرین اخبار، ارزش استقلال ۴۲ درصد و پرسپولیس، ۳۱ درصد افت داشت. در زمان عرضه، ارزش ۱۰۰درصد سهام باشگاه پرسپولیس ۳هزار و ۲۱۰میلیارد تومان و باشگاه استقلال ۲هزارو ۷۸۰میلیارد تومان تعیین شد که این قیمت‌گذاری با انتقاد کارشناسان مواجه شد و کارشناسان بازار سرمایه بر این باور بودند قیمت سهام این دو باشگاه بسیارگران ارزشگذاری شده است. برای اینکه شدت نزول این دو سهام را در طول سه ماه بعد از عرضه متوجه شویم، باید به این نکته توجه کرد که این میزان نزول با میزان افت شاخص بورس در طول ۲٫۵ سال برابری می‌کرد.
نزول قیمت سهام این دو باشگاه فقط به متضرر شدن سهامداران منجر نشد، بلکه طبق آمارهای موجود به‌دلیل افت قیمت سهام باشگاه‌ها، ارزش کل این دو باشگاه نیز به شدت افت کرد.
پس از آن، بحث مالکیت مشترک مطرح شد و قرار بر این شد به منظور حل این مشکل، ۵۱ درصد از سهام باشگاه‌ها واگذار شود تا مشکل مالکیت آن‌ها برطرف شود. بهمن سال گذشته بود که شروط واگذاری توسط سازمان خصوصی سازی اعلام شد که با استقبال مواجه نشد و مشخص شد که سرخابی‌ها با این شرایط و این قیمت‌های گزاف خریدار ندارند. چند روز قبل اما سرپرست سازمان خصوصی سازی، حسین امیررحیمی گفت: «فرایند واگذاری سهام ۵۱ درصدی باشگاه استقلال و پرسپولیس درحال طی شدن است و احتمالا در خردادماه به نتیجه برسد. البته قرار است شرایط واگذاری نسبت به دفعه قبل تسهیل شود. برای مثال قیمت‌ها نیز کاهش خواهد یافت. »
بعد از این همه اتفاق و متضرر شدن مردم از خرید سهام این دو باشگاه، چند سوال مطرح است. اول این که پول این سهام فروخته شده کجا رفت؟ دو اینکه کاری که یک بار و دو بار به نتیجه نرسیده، الزام باز هم انجام دادنش چیست؟ هرچقدر هم شرایط واگذاری تسهیل شود و تغییر کند، تجربه نشان داده این دو باشگاه با این قیمت‌ها خریدار ندارند!
قهرمانِ تهران دوست!
رییس سازمان خصوصی سازی که این روزها به چهره محبوب مردم تبدیل شده، نه فوتبال می‌داند و نه مدیریت! چرا حالا هر تصمیمی که قرار است گرفته شود باید با قربانزاده مشورت کرد؟ مهدی تاج به عنوان رییس فدراسیون فوتبال که دیروز مهمان برنامه ورزشگاه بود، مدام تاکید می‌کرد در جلسه‌ای با قربانزاده مسایلی را مطرح کرده است و حتی پیشنهاد واگذاری سرخابی‌های پایتخت به سایپا و ایرانخودرو را هم با او در میان گذاشته! این دایه مهربان‌تر از مادر تا الان کجا بود که اجازه ندهد استقلال از آسیا حذف شود و پرسپولیس هم در معرض حذف قرار گیرد؟ مگر همه باشگاه‌ها استقلال و پرسپولیسند آقای قربانزاده؟ در لیگ برتر و حتی لیگ‌های دسته پایین‌تر ما، هیچ تیم دیگری برای دلسوزی وجود ندارد؟ سپاهان، فولاد، گل گهر و بسیاری تیم‌های دیگر هم بودجه‌های چندصد میلیاردی داشتند و هیچ کس سرکی به رسیدها و گزارش‌های مالی‌شان نمی‌کشد!
سودای شهرت چنان به دهان قربانزاده مزه کرد که دیگر به هیچ عنوان بی‌خیال این داستان نخواهد شد و نمی‌داند مسیری که می‌رود به ترکستان است. کاش اگر قرار است قدم مثبتی در راه فوتبال ایران برداریم، تخصصش را هم داشته باشیم. بنگاه‌های صنعتی با باشگاه‌های فوتبال متفاوتند. یک سری چیزها را نمی‌توان با یک دیده نگریست. این همه مخالفت با تمام تصمیمات وزارت ورزش و لجاجت همه جانبه با این نهاد، نه تنها کاری را پیش نمی‌برد بلکه دودستگی ایجاد کرده و حالا هرکس می‌خواهد ساز خودش را بزند! برای بهبود بخشیدن وضعیت باشگاه‌ها هم شکایت از مدیران سابق و اسبق عملا اتلاف وقت است. قربانزاده که طی یک حرکت مسوولانه شب قبل احساس کرده بود باید به فالوورهایش که «مدام از او می‌پرسند شکایت‌ها چه شد» پاسخ دهد، اعلام کرد از فتح الله زاده و آجرلو شکایت کرده و منتظر احضار این دو مسوول سابق به دادگاه قضایی است. رابین هود ما باید بداند این کارها نه به آجرلو نه فتح الله زاده و نه هیچکس دیگری بلکه فقط به باشگاه و بازیکنان و هوادارانش ضربه خواهد زد.
انتهای پیام/