ورزش دات آنلاین- در ابتدای دهه 50 میلادی، افزایش تیمهای خواهان شرکت در جام حذفی انگلیس به حدی رسید که اتحادیه فوانین جدیدی را برای حضور تیمها در نظر گرفت. مهمترین این قوانین همان شرایط داشتن زمین مسابقه و پرداختن حق شرکت در مسابقات بود که به شکل جدیدی اجرا می‌شد. سخت‌گیری های اتحادیه سبب شد که تعداد تیم‌های شرکت‌کننده در جام از فصل 52 ـ 51   به میزان ده درصد کاسته شده و تعداد مسابقات نیز به 593  برسد. هرچند که این کاهش کمی موجب کاهش کیفی جام حذفی انگلستان نشد تا جایی که هنوز پس از گذشت بیش از نیم قرن، از فینال دوم می 1953  به عنوان دراماتیک‌ترین نبرد در تاریخ فینال‌های جام حذفی انگلستان یاد می‌شود. شاید تقدیر این بود که سال 1953  به عنوان سالی به یادماندنی در تاریخ جزیره جاودانه شود. تاجگذاری ملکه انگلستان که سبب شد بسیاری از خانواده ها برای تاج گذاری ملکه الیزابت دوم تلویزیون خریداری یا اجاره کنند و فینال جام حذفی را هم از همین تلویزیون ها تماشا کنند،  مسابقه ویژه تیم‌های کریکت استرالیا و انگلستان، اولین دوره مسابقات سالانه اسب‌های سه ساله انگلستان در دربی، فتح قلّه اورست توسط سرادموند هیلاری و شکسته شدن سد چهار دقیقه در دوی یک مایل توسط راجر بَنیستر همه و همه در این سال رخ داد و فوتبال نیز از اتفاقات به یادماندنی بی‌نصیب نماند. 

بلکپولی‌‌ها در آرزوی کسب جام بودند. دو نبرد قبلی آنها در سال‌های 1948 و 1951  با شکست روبه‌رو شده بود و این آخرین فرصت برای نسل طلایی بلکپول بود. تنها 75 ثانیه از آغاز مسابقه گذشته بود که هولدن از جناح راست توپ را برای لوفتهاوس فرستاد و سانتر محکم هولدن با ضربه دقیق و متفکرانه بازیکن ملّی‌پوش انگلستان روبه‌رو شد تا بولتون به سوی جام خیز بردارد. 

پس از آن نوبت به بلکپول رسید که حملات خود را آغاز کند؛ استانلی مورتنسون در حرکتی انفجاری از بین باراس و بال عبور کرد و توپ را از سنگربان بولتون عبور داد. دقیقه 35  شده بود و همه چیز مساوی. امّا شادی بلکپول دوام نداشت. در دقیقه 41 لانگتون از سمت راست زمین پاس زیرکانه‌ای به دهانه دروازه‌ بلکپول داد. مویر به هواپیر و قبل از فارم دروازه‌بان بلکپول به توپ ضربه زد بولتون نیمه اول را با حساب (2 ـ 1) به سود خود خاتمه دهد. 

ده دقیقه از نیمه دوم گذشته بود که بل بال چپ بولتون صاحب بختی ایده‌آل برای گلزنی شد. او در دهانه دروازه توپ ارسال شده را وارد دروازه کرد تا نتیجه (3 ـ 1) شود. 

امّا برخورد او با هولدن سبب مصدومیت وی شد و زننده گل از مسابقه خارج شد. هنوز خبری از قانون تعویض در رقابت‌‌ها نبود و بولتون مجبور بود که ده نفره از گل‌های خود دفاع کند. حالا بولتون بیش از گذشته در لاک دفاعی فرو رفته بود. این تیم تنها 22   دقیقه با قهرمانی فاصله داشت. امّا ناگهان استانلی جادوگر دریبل دست به کاری شگرف زد. استانلی از کناره زمین به سمت مرکز حرکت می‌کرد و کسی توان مقابله با وی را نداشت. ماتیوس یک سانتر بلند به دهانه دروازه حریف فرستاد. هانسون به توپ چنگ زد ولی نتوانست به طور کامل آن را دفع کند و توپ به روی زمین افتاد تا مورتنسون نتیجه را (3 ـ 2) کند. نبرد سخت‌تر از قبل شده بود امّا به نظر می‌آمد که دلاوران بولتون توان مقاومت در برابر تقدیر را ندارند. 

در آخرین لحظات یک ضربه خطا در گوشه محوطه جریمه برای بلکپول به دست آمد. مورتنسون پشت ضربه قرار گرفت و ضربه‌ای کات‌دار را به سمت دروازه حریف فرستاد. لحظه‌ای بعد توپ درون دروازه آرام گرفت. همه چیز مساوی شده بود. شاید در وقت اضافی قهرمان مشخص می شد و شاید در دیداری تکراری. اما نظر ماتیوس چیز دیگری بود. تنها یک دقیقه از گل سوم بلکپول گذشته بود که توپ به او رسید و او باز هم بنکز را پشت سر گذاشت. باراس هم به سمت ماتیوس رفت ولی از پس وی برنیامد. چند متر حرکت کرد و یک پاس مورب به نزدیکی دروازه‌ فرستاد. این بار دیگر هدف او استانلی مورتنسون نبود بلکه این بیل پری بود که دقیقا پشت مورتنسون صاحب توپ شد و با یک شوت محکم دروازه بولتون را باز کرد. 

بلکپول، تیمی که تا دقیقه 89 از حریف عقب بود، حالا (4 ـ 3) پیش افتاده بود، نتیجه ای که بعد از سال 1890 پرگل ترین فینال جام حذفی به شمار می آمد. استانلی ماتیوس در دادن پاس گل هت‌تریک کرده بود و مورتنسون هم تنها بازیکن تاریخ فینالهای ومبلی بود که در فینال سه گل به ثمر می رساند. پیش از او تنها دو بازیکن در فینالهای 1890 و 1894 هت تریک کرده بودند که در آن دوران ومبلی ساخته نشده بود. 

اسکوربورد ورزشگاه لحظه‌ای نتیجه (4ـ 4) را نشان داد اما این اشتباه به سرعت تصحیح شد و در همین لحظات هر دو استانلی روی شانه‌های دیگر بازیکنان بلکپول قرار گرفتند. پرگل‌ترین فینال تاریخ جام حذفی و مهیج‌ترین فینال تاریخ بازی‌ها این گونه به پایان رسید. 

به هر حال این پایان کار ماتیوس نبود. سه سال بعد او به عنوان بهترین بازیکن اروپا برگزیده شد و تا 50 سالگی به بازی در سطح اول فوتبال ادامه داد!

فینال جام حذفی هم به لطف این مسابقه چنان جایگاهی پیدا کرد که پس از آن به صورت کامل از رادیو و تلویزیون پخش شد. در فوریه 2010،  کفش هایی که ماتیوس در این مسابقه پوشیده بود، طی یک حراجی در بونهامز در چستر به قیمت 38400 پوند به یک خریدار فروخته شد؛ در نوامبر 2014 هم مدال قهرمانی ماتیوس هم به مبلغ قیمت 220 هزار پوند به فروش رسید. چهار سال بعد هم نوبت به فروش توپ مسابقه فینال رسید که قیمت فروش آن در حراجی 5250  پوند شد.

 انتهای پیام/