ورزش دات آنلاین- تیم ملی فوتسال کشورمان در شانزدهمین دوره از رقابت‌های جام ملت‌های آسیا که امسال در کشور کویت برگزار می‌شد، تا پیش از حضور در جدال فینال و تقابل کلاسیک با تیم ملی ژاپن نمایش‌های بسیار درخشانی داشت اما در پایان بازی نهایی با نتیجه ۳ بر ۲ مقابل سامورایی‌های آبی‌پوش شکست را پذیرفت و برای دومین بار به عنوان نایب‌قهرمانی قاره کهن دست یافت.

بازی‌های شاگردان وحید شمسایی در مرحله گروهی و دور حذفی مسابقات جام ملت‌های آسیا – ۲۰۲۲ از عزم جزم سالنی‌بازهای جوان ایرانی برای کسب سیزدهمین عنوان قهرمانی در قاره کهن حکایت داشت اما انگار این نحسی این عدد ۱۳، نیامده گریبان تیم ملی را گرفت و شمسایی در نخستین تجربه سرمربی‌گری ملی‌اش در تاریخ جام ملت‌های آسیا برای ایران چاره‌ای به جز پذیرش شکست مقابل رقیب سنتی‌اش را نداشت.

تیم ملی فوتسال ژاپن که حالا چهارمین عنوان قهرمانی جام ملت‌های آسیا را به ویترین فدراسیون فوتبال خود اضافه کرده، تاکنون ۵ بار هم نایب‌قهرمان این تورنمنت معتبر و قدیمی شده که همه این شکست‌های منجر به کسب جام نقره‌ای و ایستادن بر سکوی دوم به دست تیم ملی فوتسال کشورمان رقم خورده؛ بنابراین سامورایی‌ها با این قهرمانی، انتقام آخرین شکست در سال ۲۰۱۸ و سایر باخت‌ها را گرفته‌اند.

بدون تردید در شکست تیم ملی فوتسال مقابل رقیب کلاسیک خود در این فینال دراماتیک، علت‌ها و دلایل بسیاری نهفته‌اند. عواملی اعم از بی‌تجربگی بسیاری از بازیکنان ایرانی، بدشانسی و عدم استفاده به‌موقع از موقعیت‌ها، آنالیز دقیق رقیب از وضعیت تیم ملی ایران و استفاده از پادتاکتیک‌های مؤثر و در کنار آن، درخشش عجیب و بی‌حدوحصر دروازه‌بان تیم ژاپن که او را در پایان تورنمنت به عنوان بهترین گلر رقابت‌ها رساند.

نمی‌توان این نکته را همین ابتدا درنظر نگرفت که این تورنمنت، نخستین تجربه سرمربی‌گری وحید شمسایی بر نیمکت تیم ملی فوتسال ایران بوده و اکنون شاید زمان مناسبی برای حمله به کادرفنی نیست. اگر چه قطعاً به وزن کادرفنی و دستیاران شمسایی نقدهایی جدی وارد است اما اسطوره فوتسال ایران هنوز در ابتدای راه قرار دارد و طبق قوانین طبیعی هم شکست یک مربی تازه‌کار مقابل یک مربی زبده چندان اتفاق عجیبی نیست.

در ادامه هم نباید از این نکته غافل ماند که همین سرمربی جوان و کم‌تجربه توانسته با تحمل هزینه‌های معنوی گزاف، دست به ریسکی بزرگ با تغییراتی انقلاب‌گونه در تیم ملی فوتسال بزند و جوان‌هایی را به مهم‌ترین و معتبرترین تورنمنت فوتسالی قاره اعزام کند که سال‌ها پشت خط اسم و رسم ستاره‌های سابق تیم ملی مانده بودند و مجالی به جز رقابت‌های لیگ برتری برای نشان دادن خودشان به مربیان پیدا نمی‌کردند.

شاید مهم‌ترین اقدامی که شمسایی در خلال همین عنوان نایب‌قهرمانی تلخ و ناگوار برای تیم ملی رقم زده، مسئله به حداقل رساندن دودستگی‌ها و چندپارگی‌های باند و باندبازی در فضای اردویی باشد. شخم زدن لیست مدعوین به تیم ملی که با حذف نام‌های دانه درشتی مثل علی‌اصغر حسن‌زاده، مهدی جاوید و حتی محمدرضا سنگ‌سفیدی همراه شد، شوکی به فوتسال ایران وارد ساخت اما این شوک در ادامه اثرات مثبتی را هم در پی داشت.

پس از این اصطلاحاً نُطُق‌کشی توسط شمسایی و اثبات این که او با کسی شوخی ندارد، چنددستگی‌های تیم ملی فوتسال که سابقاً ۲ طیف متقابل را به همراه داشت به حداقل رسید و دیگر مسئله‌ای گریبان تیم ملی را نگرفت. تیم ملی عملاً با این سیاست از مصدوم‌سازی‌های عمدی برخی بازیکنان در تمرینات به سلامت گذشت و روحیه تیمی جای باندبازی و تقابل‌های فردی را گرفت.

تیم ملی فوتسال کشورمان سوای تمام بازی‌های ماقبل پایانی، در جدال فینال هم به گواه بسیاری از کارشناسان اهل فن از رقیب نام‌دار خود از لحاظ فنی برتری مشهودی داشت اما عدم بهره‌گیری مناسب از موقعیت‌های خوب و همین‌طور وا دادن قافیه به بی‌تجربگی بازیکنان در اداره هجومی بازی، در کنار این که ژاپنی‌ها ذهنیت برنده را به خوبی به پیکره تیم خود القا کرده بودند جام را به تیمی به جز ایران رساند.

البته نباید از این نکته هم غافل شد که عدم برگزاری بازی تدارکاتی مناسب برای تیم ملی فوتسال در آستانه رقابت‌های مهم جام ملت‌ها آن هم در شرایطی که بسیاری از رقبا شرایط به مراتب بهتری نسبت به شاگردان وحید شمسایی داشتند، در این نتیجه بی‌تأثیر نبوده. علت این ضعف را هم باید از فدراسیون فوتبال جویا شد که چرا به فوتسال تنها نگاه ابزاری داشته و هرگز تمهیدات لازم را برای این رشته نیایندیشیده.

در حالی که ژاپن تا دیدار نیمه‌نهایی بسیار مرموز بازی می‌کرد و هرگز روند شفاف و مقتدرانه‌ای در جام ملت‌ها نداشت، تیم ملی ایران هر آن‌چه را که داشت تا بازی پایانی رو کرد و شاید همین امر هم باعث شد تا تیم ایران از منظر تاکتیکی مقابل سامورایی‌ها خالی کند و در آن سوی میدان، تیمی که از عربستان باخته بود و بخت بالایی برای حذف از مرحله گروهی داشت، با همان رویه حداقلی به برتری و قهرمانی برسد.

حالا که فدراسیون تصمیم به ادامه هم‌کاری با کادرفنی فعلی گرفته و قطعاً بازیکنان نسل جدید بیش از پیش در اردوهای ملی حضور خواهند داشت، شاید این شسکت خیلی هم بد نشده باشد. این شکست مانند پتکی بر سر همه فرود آمد تا ثابت کند بدون تجربه نمی‌توان به قهرمانی رسید که اگر این اتفاق رخ می‌داد؛ همه ضعف‌ها زیر این قهرمانی پوشانده می‌شدند و در دراز مدت، مشکلات زیادی یقه فوتسال ایران را به سختی می‌گرفت.

از این رو نمی‌توان به صراحت گفت که تیم ملی با این میانگین سنی پائین بازیکنان در کویت نتیجه بدی گرفته یا نایب‌قهرمانی‌اش بی‌ارزش بوده. این تیم بدون تردید تازه در اول راه قرار دارد و به شرط ترمیم نقاط ضعف و حمایت حداکثری، قطعاً نوید نسلی تازه از بازیکنان اسطوره‌ای را برای فوتسال ایران به همراه دارد و افق‌های روشنی را در مسیر خود خواهد داشت.

انتهای پیام/