ورزش دات آنلاین- «برای دروازه بان بودن باید کمی دیوانه بود! » شاید شما هم این جمله را شنیده باشید. دروازه بان‌ها ترجیح می‌دهند از کلمه «خاص» یا «متفاوت» به جای «دیوانه» استفاده کنند. مردی که تمام مدت در داخل باکس ۱۸ قدم به بازی خیره می‌شود و نامش وقتی تکرار می‌شود که بتواند تیم را با یک حرکت خارق العاده از شکست نجات دهد. ممکن است ۹۰ دقیقه انتظار بکشد اما هیچ توپی به سمتش شلیک نشود تا «خودی» نشان بدهد. برای همین برخی مثل «رنه هیگوئیتا» دروازه بان مشهور کلمبیایی ترجیح می‌داد با حرکت «عقرب» به توپ ضربه بزند یا با دریبل زدن مهاجمان حریف برای خود شهرت کسب کند. کسانی مثل «خورخه کامپوس» کوتاه قامت لباس‌های عجیب با رنگ‌های قرمز و سبز و زرد تند می‌پوشند، برخی ضربه کاشته و پنالتی می‌زنند و… آنها دوست دارند دیده شوند، متفاوت باشند و نام‌شان مثل مهاجم‌هایی که با گل زدن محبوب هواداران می‌شوند، به تالار افتخارات راه پیدا کنند.

در این میان شاید یک دروازه بان در دهه گذشته با رفتاری شگفت انگیز همه را غافلگیر کرد. شماره یک تیم ملی آرژانتین «کارلوس روا»! مردی که پیشنهاد وسوسه انگیز منچستر یونایتد را تنها به یک دلیل رد کرد: جهان در سال ۲۰۰۰ به پایان می‌رسد!

او یک ستاره متفاوت در تاریخ فوتبال است. دروازه بانی که همیشه کتاب مقدس را با خودش حمل می‌کرد، در کشوری که خوشگذرانی و شادخواری و باده نوشی از بخش‌های غیرقابل انفکاک فرهنگ آن به شمار می‌رود، او طرفدار منع استعمال مشروبات الکی بود، برنامه غذایی متقاوتی داشت وآنقدر در گیاهخواری افراط می‌کرد که به او لقب «کاهو» داده بودند. در جام جهانی ۱۹۹۸ و در میان ستاره‌های آبی و سفیدپوشان او با قد ۱۹۱ سانتی متری و موهای کمی آشفته و بلند دوشادوش خاویز زانتی،  خاویر سیمیونه و خوان سباستین وارون می‌ایستاد. تورنمتی که باعث شد او یکشبه به یکی از محبوب‌ترین ستاره‌های تاریخ فوتبال آرژانتین تبدیل شد.  در مرحله یک هشتم نهایی آن رقابت‌ها شاید زیباترین رقابت بین آرژانتین و انگلیس در سنت اتین به نمایش گذاشته شد، جایی که در دیداری زیبا با رد و بدل شدن چهار گل، درخشش کم نظیر مایکل اوون جوان و خلق اصطلاح « چه می‌کنه» توسط عادل فردوسی پور  بعد از گلزنی ستاره جوان لیورپول، اخراج پر حرف و حدیث دیوید بکهام، بازی در نهایت به تساوی و سپس به وقت اضافه و ضربات پنالتی کشیده شد. ثانیه‌هایی که قلب میلیون‌ها نفر در سینه می‌تپید یک نفر آرام و مطمئن درون دروازه ایستاده بود. «کارلوس روآ» ضربه آخر پنالتی که توسط «دیوید بتی» نواخته شده بود را مهار کرد و آرژانتین باز هم در جام جهانی رقیب دیرینه‌اش را مغلوب کرد. خودش در مورد آن شب رویایی می‌گوید: « بعد از آن بازی لقب متخصص گرفتن ضربات پنالتی را به من دادند، اما این را قبول ندارم».

روآ آن روزها در عضویت تیم ماریورکای اسپانیا بود، درخشش در جام جهانی چشم آلکس فرگوسن را خیره کرد و به او پیشنهاد کرد به اولدترافورد برود، جایی که می‌توانست جانشین شایسته‌ای برای اشمایکل بزرگ باشد. اما او به یکباره اعلام بازنشستگی کرد و اعلام  جهان در سال ۲۰۰۰ به پایان می‌رسد و ترجیح می‌دهد کنار خانواده‌اش به انتظار این اتفاق بزرگ بنشیند.  روا باورهای دینی‌اش را پنهان نمی‌کرد. او می‌گفت: در جهان، جنگ، گرسنگی، طاعون، فقر زیاد و  سیل وجود دارد. من می‌توانم به شما اطمینان بدهم که آن دسته از افرادی که یک ارتباط معنوی قوی با خدا ندارند دچار مشکل می‌شوند. "

اما ایده پایان دنیا یا آرماگدون چه بود؟ 

آرماگدون‏ به «کوه مجیدو »(Magiddo) اطلاق می‌شود که در ۹۰ کیلومتری اورشلیم و ۳۱ کیلومتری جنوب غربی شهر کنونی حیفا واقع است. در اعتقادات مسیحی به پایان جهان آرماگدون گفته می‌شود که با کشته شدن ضد مسیح و پیامبر دروغین و با به زنجیر کشیده شدن شیطان خاتمه می‌یابد. با توجه به اعتقاد مسیحیان و یهودیان و بر اساس پیش بینی‌ها سال ۲۰۰۰ سال ظهور مسیح و نبرد آرماگدون و آخرالزمان بود. اتفاقی که دروازه بان آرژانتینی چنان به آن باور داشت که در اوج کفش‌هایش را آویخت و به روستای دنجی در آرژانتین رفت!

بازنشستگی یکباره شماره یک آرژانتین همه را شوکه کرد. روآ در یک منطقه روستایی به عبادات مخصوص کشیشان پرداخت و تمام وقت‌اش را صرف کلیسا، عبادت و مناسک ویژه انتظار پایان دنیا می‌کرد.

به هر حال نمی‌توانم بگویم که تصمیم اشتباه و بدی بود، چرا که بعد از آن به چیزهای دست یافتم و واقعیات زیادی در برابر دیده‌گانم روشن شد».

او شناختن دوستان واقعی، بودن در کنار خانواده و درک معنای آرامش واقعی را از دلایلی می‌شمارد که باعث می‌شود از تصمیم سال ۲۰۰۰ پشیمان نشود. روآ چالش‌های متفاوتی را تجربه کرده است که هرکدام از آنها می‌تواند یکنفر را از پای در بیاورد. روآ در یک سفر به همراه تیمش به آفریقا گرفتار بیماری مالاریا شد.

بلایی که چندین ماه او را از میادین دور نگهداشت و داروهای ویژه‌ای از برزیل برای درمانش وارد شد. او به قول خودش ده عمل جراحی را از سرگذرانده است و در حالیکه گمان می‌کرد بدشانسی‌هایش تمام شده است به یکباره اعلام شد که گرفتار سرطان شده است!

بعد از آنکه سال ۲۰۰۰ بی‌هیچ حادثه بزرگی برای کره زمین خاتمه یافت روآ دوباره به فوتبال بازگشت. جایی که هیجان و شور و اشتیاق تماشاگران او را انتظار می‌کشیدند. اما سرطان…

روآ گرچه بازگشت پیروزمندانه‌ای داشت و دوباره درون دروازه خوش درخشید اما همچنان از باورهای خاص خودش دست نکشید. او هیچوقت شنبه‌ها درون دروازه قرار نمی‌گرفت و باور داشت این یک روز در هفته به عبادت اختصاص دارد نه فوتبال!

گفتگو با کارلوس روآی محبوب

حال بعد از سالها نام او در کنار دو بازیکن ایرانی دیده می‌شود. او توانست به عنوان مربی دروازه‌بانان آاک در جشن قهرمانی این تیم همراه با احسان حاج‌صفی و میلاد محمدی حضور داشته باشد. اکنون به همین دلیل به گفتگو با او پرداختیم.

-نظرت راجع به شرایط دو بازیکن ایرانی تیمتان چیست؟ 

احسان و میلاد بسیار بازیکنان باهوشی هستند. اینکه احسان کاپیتان تیم ملی کشورتان هست قطعا باعث می‌شود ایران در سطح متفاوت‌تری قرار بگیرد. در تیم ما کاپیتان نیست اما روحیه رهبری و جنگندگی او باعث می‌شود تا جزو بازیکنان کاریزماتیکی باشد که با آنها کار کرده‌ام. میلاد در زمان‌های نیازمان بهترین کیفیت را به نمایش گذاشته ولی مصدومیت قدیمی میلاد باعث شد تا کیفیتی که از او در گذشته دیده بودیم فراموش شود. امیدوارم او خودش نیز مصدومیتش را فراموش کند!

از او درباره شرایط آاک آتن سوال کردیم و پاسخ داد: قهرمانی ما در یونان باعث می‌شود تا حرف دیگری نزنم اما از حالا تمام ذهنیت خود را معطوف به دفاع از قهرمانی می‌کنیم.

وی ادامه داد: من از ۲۰۱۱ همراه با آلمیدا (سرمربی آرژانتینی آاک) هستم. با او به مکزیک رفتم و همیشه یکی از بهترین دوستان من بوده. زمانی که با یکدیگر به یونان آمدیم، اولویتی جز قهرمانی مطرح شده بود ولی بازیکنان ما بهترین اقدام را انجام دادند.

-به نظر می‌رسد فصل ۲۰۲۲/۲۳ برای آرژانتینی‌ها است و مارادونا الان لبخند می‌زند…

خودم به این موضوع فکر کرده بودم و زمانی که با دوستان قدیمی‌ام در تیم ملی آرژانتین صحبت می‌کردم متوجه شدم، هر جا که یک آرژانتینی وجود دارد قهرمان شده. شاید بگویید بارسا و ناپولی که آرژانتینی ندارند ولی واقعیت این است که ما در آرژانتین اطمینان داریم که مارادونا در قلب مردم است و هیچکس از مارادونا بدش نمی‌آید، این موضوع برای من در سراسر دنیا احساس می‌شود. ما همه‌مان دیگو را دوست داریم.

او اضافه کرد: زمانی که در دسامبر قهرمان جهان شدیم، تصمیم گرفتم با چند نفر تماس بگیرم. با والتر (ساموئل کمک سرمربی اسکالونی و بازیکن سابق رئال مادرید و اینتر)، ردوندو، خوان ورون، سیمئونه و خوان پابلو سورین صحبت می‌کردم و هیچکس راجع به قهرمانی تیم حرف نمی‌زد، یا مسی یا مارادونا!

انتهای پیام/