ورزش دات آنلاین- چه کسی دلش می‌خواد سرمربی منچستر یونایتد شود؟  

سوالی که در طول ۵-۱۰ سال گذشته زیاد از خودم پرسیده‌ام. تا آن‌جایی که پیداست، سرمربی‌گری یک باشگاه برجسته، بسیار دشوار است. بسیاری می‌گویند که پاداش‌های مالی خوب و گنجینهٔ ارزش‌مندی که برای حضور در نهادی مانند یونایتد وجود دارد، بیش از همه استرس آن را جبران می‌کند. اما آیا واقعا ارزشش را دارد؟

اریک تن هاخ تقریبا یک سال و نیم است که روی صندلی داغ سرمربی‌ها نشسته است. همه موافق بودند که فصل ۲۲/۲۳ برای سرمربی هلندی موفقیت‌آمیز بود. طبیعتا انتظارات برای فصل ۲۳/۲۴ شاید بالاتر از حد انتظار بود و سال اول او امیدوارکننده نبود. اگر به ماه نوامبر بیاییم، تقریبا همگی بر این باورند که یونایتد در جایی که انتظارش را داشت نیست.

این بحث بین کاربران فضای مجازی و در میان رسانه‌ها، به طرز عجیبی خشن بوده است.

غارت کردن/سرزنش کردن، تفریح مورد علاقهٔ اکثر هواداران یونایتد در رسانه‌های اجتماعی‌ست. و بسیاری از روزنامه‌نگاران نه تنها با گزارش‌دهی، بلکه با تبلیغ ناهماهنگی در باشگاه، به ساختن حرفهٔ سالمی از اریک تن هاخ ادامه می‌دهند. همان‌طور که همهٔ ما می‌دانیم، هیچ باشگاه‌ای بیشتر از منچستر یونایتد به برقراری روابط و هماهنگی اهمیت نمی‌دهد.

نه این‌که بگویم نباید از باشگاه انتقاد کرد و هواداران را ناامید نکرد. منچستر یونایتد هم در داخل و هم در خارج از زمین به شکست‌های باورنکردنی خود ادامه می‌دهد. در این جمله، کلمهٔ کلیدی «ادامه» است. علی‌رغم شکست ریشه‌دار در دههٔ گذشته، به نظر می‌رسد که بخش‌های بزرگی از جمعیت هواداران هم‌چنان تیم فعلی یونایتد را با تکرارهای جام‌های گذشته مقاسیه می‌کنند. کشمکش برای تمایز بین «میراث» منچستر یونایتد و منچستر یونایتد امروزی گیج‌کننده‌ست.

تن هاخ هم مرتکب اشتباهاتی شده، مخصوصا در ۲ ماه اخیر. هر سرمربی‌ای که بخواهد مشکلات بی‌شمار یونایتد را در اولدترافورد حل کند، حتما اشتباه می‌کند. شروع ضعیف امسال شاهد افزایش فشار روی او بود، اما یادمان باشد که فصل اول او تقریبا به همین اندازه فاجعه‌بار شروع شد. پیشرفت در آن زمان قابل ستایش بود، و نشانه‌هایی از اتفاق مشابه‌ای در این زمان هم وجود دارد. هر چقدر هم که غیر قابل درک به نظر برسد، یونایتد در حال حاضر تیم سامان‌یافتهٔ لیگ از نظر امتیاز کسب شده در ۵ بازی اخیر است. برد یک‌شنبهٔ آن‌ها برابر اورتون به این معنی‌ست که یونایتد ۱ امتیاز از همان مرحلهٔ سال گذشته جلوتر است، ۶ امتیاز با آرسنال صدرنشین فاصله دارد، ۵ امتیاز با فاتحان سه‌گانه، و تنها ۲ امتیاز با عزیزان رسانه‌ای لندن - تاتنهام - که همگی فصل خوبی را امسال رقم زده‌اند. هیچ کس نمی‌تواند وانمود کند که عملکرد یونایتد در اصل چیزی جز گیج‌کننده بوده است. با توجه به تعداد عجیب و غریب مشکلاتی که برای تیم تن هاخ رخ پیش آمده، انتظار هر نوع پیشرفتی با یک طراحی عظیم، مسخره‌ست. پیشرفت آن‌ها صبورانه و انعطاف‌پذیر بوده، در طول دوره‌ای همراه با بدبختی وحشتناک، باشگاه را در فاصله نزدیکی از ۴ تیم برتر نگه داشته است.

مشکلات مصدومیت یونایتد فراتر از حد درک است. سنگینی بسیار زیاد بازی‌هایی که در سال گذشته انجام شد، حتی قبل از پایان فصل قبل، به وضوح تأثیرات خود را بر روی این تیم با شالودهٔ آسیب‌پذیر بود. به دنبال آن، با توقف محدود در تابستان و پیش فصل دیگری که کیلومترها در قاره‌های دوردست طی می‌کردیم، واقعا احمقانه بود. با وجود ورود مونت، هویلوند، اونانا و آمرابات، تیم یونایتد از نظر کیفیت محدود و از نظر سنی نامتعادل باقی ماند. هر دوی این ریسک‌ها تقریبا از اولین بازی فصل به شکلی آشکار تحقق یافته‌اند. حتی با آخرین اسکواد خود در برابر اورتون، با مصدومیت‌هایی که ظاهرا در حال رفع شدن هستند، یونایتد بازیکنانی مثل کریستین اریکسن، اماد دیالو، لیساندرو مارتینز، تایرل مالاسیا، جانی اوانز، میسون مونت، کازمیرو، راسموس هویلوند، آنتونی و جیدون سانچو را در اختیار نداشت. البته دو بازیکن آخری خود را به خاطر مسائلی که مربوط به مصدومیت نبودند حذف کردند. ناگفته نماند که افتضاح به بار آمده توسط گرین‌وود، علی‌رغم پیامدهای اخلاقی‌اش، تن هاخ را از استعدادی فوق‌العاده و سرنوشت‌ساز محروم کرده است. پویایی و فرم تیم به طور طبیعی با تغییر مداوم کارکنان آسیب دیده است. نشانه‌های کمی از «بی‌اختیاری» دیده می‌شود دارد که تن هاخ اغلب از آن‌ها صحبت می‌کند. به نظر می‌رسد که طرح درازمدت فوتبال در حال حاضر در اولویت‌های پایین‌تر قرار گرفته است.

بدبیاری‌ها عجیب و غریب در فرم بازیکن‌ها هم ضربهٔ سنگینی را به همراه داشته است. مارکوس رشفورد و کازمیرو دو بازیکن کلیدی یونایتد در فصل گذشته افت بسیار شدیدی داشته‌اند. بسته به جایی که رشفورد در آن قرار می‌گیرید، او یا به وضعیت متوسط خود بارگشته یا به طور موقت از اوج کلاس جهانی پایین آمده است. بازیکن دیگری که تن هاخ امیدوار بود که بتواند به او تکیه کند، کازمیرو بود. یک موفقیت بی‌تردید در فصل گذشته، عملکرد او قبل از مصدومیت در این فصل کاملا عجیب بود - از نظر دفاعی، او تبدیل به یک بازیکن اصلی می‌شد، اما در مقطعی گل‌زن یونایتد بود. شایعات پیشنهاد عربستان فرصتی‌ست که یونایتد باید در مورد آن تحقیق کند، به خصوص با توجه به پتانسیلی که کوبی مینو از خود نشان می‌دهد. ممکن است ناعادلانه باشد که فقط از این دو بازیکن صحبت کنیم، چون دیگران هم برای فریب دادن چاپلوسی کرده‌اند، اما افت سطح این دو بازیکنی که اشاره داشتیم، بیشتر از دیگران به یونایتد ضربه زده است.

بهانه پشت بهانه. بهانه یک نفر دلیل فرد دیگری‌ست، و کاملا معتبر است که به این واقعیت اشاره کنیم که از دست دادن بازیکنان به دلیل آسیب‌دیدگی، عملکرد تیم را مختل می‌کند. منچستر سیتی با تمام فوق ستاره‌هایش، ۳ بازی از ۴ بازی را باخت در حالی که رودری غایب بود. اسپرز از ۱۰ شکست ناپذیری به ۳ باخت متوالی رسیده است. کیران تریپیر از نیوکاسل با شکست هواداران خود در بورنموث در تلاش بود تا از عملکرد رو به افول اخیر خود دفاع کند. در مقایسه با یونایتد، در رسانه‌ها با هر سه باشگاه بسیار با ملیمت رفتار شده است.

با کم‌رنگ شدن مصدومیت‌ها (که با سرعتی خیلی کمی جلو می‌رود)، روزنه‌های امید آرام آرام خودشان را نشان می‌دهند. اسکوادی نه چندان ثابت، اما هم‌چنان ناهماهنگ در حال ظهور است. احیای هری مگوایر و تا حدی اسکات مک‌تامینی باعث دل‌گرمی بوده است. لیساندرو مارتینز، مسلما مهم‌ترین بازیکن تن هاخ، بار دیگر شروع به تمرین می‌کند. بازی دادن دوباره به لوک شاو در گودیسون پارک مشکل‌ساز نبود. ارون وان-بیساکا در خط دفاعی تهاجم مورد نیازی را ارائه کرده است. هویلوند علی‌رغم تغذیهٔ نه چندان درست توسط هافبک‌ها، امید زیادی از خود نشان داده است. گارناچو یک فوق ستارهٔ در حال ساخت است. پنجرهٔ نقل و انتقالات ژانویه با هجوم احتمالی پول نقد از جیم راتکلیف ممکن است زمینه را برای بهبود تیم فراهم کند. و هیجان‌انگیزترین موضوع، کوبی مینوی ۱۸ ساله از مصدومیت پیش‌فصل برگشته و در اولین بازی خود در لیگ برتر سروری کرد و مانند یک کهنه‌کار باتجربه در این روند بازی کرد.

کسی نمی‌داند یونایتد تا پایان فصل چه می‌کند. در بازی‌های آتی ممکن است یک یا دو مورد دیگر از بهبودی را به ما نشان دهند. اما دانستن این‌که یونایتد در چنین دورهٔ پرآشوبی شایستگی خود را حفظ کرده، نویدبخش خوبی است. یک بهبود نسبتا کوچک در عملکرد یونایتد، می‌تواند به‌زودی آن‌ها را در بین لیگ قهرمانان برگرداند. دنبال کردن یونایتد همیشه نفس‌گیر بوده است. با همهٔ این حرف‌ها، آن‌ها تیمی پر از اضطراب و درماندگی خواهند ماند.

انتهای پیام/