ورزش دات آنلاین- چرایی ناکامی فوتبال زنان همیشه یکی از مباحث قابل طرح در جامعه ورزش است البته مشروط بر اینکه مطرح شود. اینکه خروجی چنین بحث‌هایی چیست را همه می‌دانیم. جواب صریح و «مسوولان‌نسپند» هیچ است. نیازی هم نیست که به دنبال دلیل و توجیه خاصی بود. فوتبال زنان در بین رشته‌های ورزشی فعال در ورزش کشور کمترین جایگاه را دارد. نه دلسوزی به دنبال برطرف کردن ضعف‌ها و دردهاست، نه مسوولی برای خودنمایی هم که شده مشتاق است تا از کانال فوتبال زنان برای خود «کردیت»ی بخرد. پایه‌گذاری این رشته در ایران از همان ابتدا و بعد از سالها سکوت و سکون درست و بنیادی پی‌ریزی نشد. از همان زمان که بازی‌های هیجانی فوتسال با بازیکنانی که عطش دنبال توپ دویدن در سالن حجاب را داشتند، نه قانونی به درستی مدون شد نه وقتی که مجوز فوتبال به دست زنان رسید که می‌توانند روی چمن آرزوهایشان را دنبال کنند، فوتبال در جایگاه آخرین اولویت مدیران وقت ورزش گنجانده شد. امروز هم که فیفا برابری جنسیتی را سرلوحه «مانیفست» خود قرار داده باز هم مثل دیگر قوانین فیفا، فوتبال زنان خیلی در ایران درست و حسابی اجرا نمی‌شود. چون ما خیلی حرف گوش کن فیفا نیستیم.

بعد از حذف از رقابت‌های انتخابی المپیک، برگزاری دو دیدار تدارکاتی آن هم بعد از ناکامی تیم ملی فوتبال زنان چیزی غیر از نوشدارو بعد از مرگ سهراب است؟ تیمی که باید با حداقل تدارکات و آماده‌سازی به مصاف حریفان خود می‌رفت با برگزاری یک اردو در تهران و بازی تدارکاتی با تیم‌های جوانان و خاتون بم پا به میدانی گذاشت که حریفانش تا بن دندان مسلح بودند. اما نگاه کنید ببنید چه خمیرمایه‌ای در این تیم وجود دارد. در یک نگاه کلی و جمع‌بندی نهایی تیم ملی فوتبال زنان با توجه به اهمیتی که به این تیم داده شد و هزینه‌ای که فدراسیون برای آن کرد، حتی فراتر از انتظار ظاهر شد. باخت آبرومندانه مقابل استرالیا، تساوی با چین تایپه و باخت با یک گل مقابل فیلیپین نشان می‌دهد پتانسیلی که همیشه از آن به عنوان سند افتخار در فوتبال یاد می‌کنیم، در فوتبال زنان هم وجود دارد. قبل از آغاز مسابقات انتخابی المپیک پاریس، تصور بر این بود که ایران زنگ تفریح این گروه است و باید منتظر فاجعه بود. اما زنان فوتبالیست نشان دادند دانش بازیگری‌شان در دفاع کردن پیشرفت قابل ملاحظه‌ای داشته و می‌توان به آینده امیدوار بود. به شرط آنکه آینده‌ای وجود داشته باشد. اینکه فدراسیون فوتبال بعد از مسابقات انتخابی، دو دیدار دوستانه برای این تیم در نظر گرفته است نه افکار عمومی را قانع می‌کند نه زمان مناسبی برای آماده‌سازی زنان فوتبالیست است. مگر اینکه فدراسیون با حفظ شالکه تیم و برگزاری مسابقات مختلف درصدد باشد که تیم خوبی را بدون در نظر گرفتن نتایجی که در شروع راه به دست آورده برای میادین مهم بین‌المللی آماده کند. فوتبال زنان با رویکردی که در فوتبال مردان وجود دارد زمین تا آسمان متفاوت است. در فوتبال مردان علاقمندان منتظر نتایج آنی و موفقیت‌های لحظه‌ای هستند و برای نرسیدن به این خواسته زمین و زمان را به هم می‌دوزند ولی فوتبال زنان مهجور و دور از چشم رسانه‌ها و علاقمندان، کُند و البته که خیلی آهسته و پیوسته مسیر ناهموار خود را ادامه می‌دهد به این امید که آینده از آنِ آنها باشد. 

انتهای پیام/