ورزش دات آنلاین-تیم ملی ایران در روزی که حداقل میبایست چند گل دیگر می‌خورد، با چاشنی شانس و البته عملکرد فردی مهاجمانش برابر اردن به برتری ۳ بر ۱ رسید.  

در ترکیب تیم ملی در این بازی خط دفاع و هافبک‌های دفاعی بازی به شدت ضعیف را به نمایش گذاشتند، عدم هماهنگی مدافعان میانی تیم ملی به همراه عدم آمادگی و اشتباهات متعدد شجاع خلیل زاده و البته ضعف فنی احسان حاج صفی در تمامی نبردهای دفاعی سبب شد تیم ملی تا آستانه تساوی هم برابر تیم اردن پیش برود.  

در واقع هربار توپ به پشت حاج صفی ارسال شد،  تمام دفاع به هم می‌ریخت، اتفاقی که در دوران اسکوچیچ و بهتر بگویم دو سال پیش با توجه به شرایط بدنی بهتر شجاع، کمتر رخ می‌داد.

حاج صفی در سمت چپ خط دفاعی در نبردهای تن به تن شرکت نمی‌کرد تا تمامی هافبک‌های متمایل به چپ مجبور باشند به عقب بیایند و اشتباهات حاج صفی را جمع کنند! احسان که در حملات هم شرکت نمی‌کرد در پرس، توپگیری و یارگیری هم ضعیف بود و در صحنه پنالتی نیز محبی مجبور به دفاع شد و پنالتی داد.  

حال سوال اصلی این است که چرا احسان حاج صفی در تیم ملی همیشه فیکس است؟

کادرفنی تیم ملی ایران در حالی با شعار فوتبال تهاجمی و جوان‌گرایی به روی کار آمد اما تنها در هر اردو یکی دو بازیکن جوان دعوت می‌شوند اما عملاً فرصت بازی به آن‌ها نمی‌رسد؛ در شرایطی که میلاد زکی پور در پست دفاع چپ آماده و سرحال است، ابوالفضل جلالی در جام جهانی پدیده تیم ملی ما بود و بازیکنان جوان دیگری در لیگ برتر ما کیفیت بسیار بالاتری را از خود نشان می‌دهند اما قلعه‌نویی به حضور ثابت کاپیتان ضعیف تیمش اصرار دارد.

به نظر می‌رسد این اتفاق می‌تواند در راستای شکسته شدن رکورد جواد نکونام باشد؛ نکونام با حضور در ۱۴۹ بازی ملی، رکورددار بیش‌ترین بازی ملی در تیم ملی فوتبال ایران است و احسان حاج صفی با ۱۳۱ حضور در تعقیب نکونام برای رسیدن به این رکورد است.

امیر قلعه نویی عملکرد ضعیفی داشت، سرمربی‌ای که کادرفنی خود را شلوغ بسته است و فقط به لطف مهاجمان لژیونر در چنین بازیهای آسانی پیروز می‌شود.

در نهایت در روزی تیم ملی در خط حمله فقط به لژیونرها بازی داد ایران برابر اردن معمولی با از دست دادن دو ضدحمله خطرناک، یک تک به تک مسلم برای گلزنی و از دست دادن یک پنالتی به برتری رسید.

انتهای پیام/