ورزش دات آنلاین-سعید معروف چه بخواهیم و چه نخواهیم برند والیبال ایران است. چه منتقد او که از نسل طلایی والیبال ایران است به هر دلیل باشیم وچه نباشیم نمی‌توانیم تاثیر حضورش در بازگشت اقبال عمومی والیبال را دست کم بگیریم. اینکه او در قامت سرمربی باشد یا مربی تیم ملی هنوز قطعی نشده اما بازگشتش جدی است. بازیکنی که سرمدار اتفاقات تاریخی والیبال ایران در جهان بود و حالا با قبای مربیگری در بحرانی‌ترین دوران می‌خواهد به دعوت فدراسیون ریسک بزرگی را بپذیرد. در این بین اگر جامعه نرمالی داشتیم در کنار مردم، کارشناسان واهالی والیبال هم متفق القول از این ریسک او استقبال می‌کردند اما برخی با اهداف متفاوت بازگشت معروف به والیبال ایران این بار روی نیمکت فنی را بازی با اسمش یا سوزاندن او تلقی می‌کنند. اگر پیشینه اظهار کنندگان روشن نبود می‌توانستیم عمیق‌تر به این قضیه نگاه کنیم اما اگر سطحی هم به موضوع بپردازیم پای تسویه حساب‌های شخصی، وابستگی‌ها و نقدهایی از روی حب و بغض به میان می‌آید.

اینکه سرمربیگری برای معروف زود است حرف عجیبی نیست و شاید درست هم باشد اما مهم بازگشت او برای شوک به تیم ملی بحران زده است و امکان دارد او برای مربیگری تیم ملی در تهران حضور پیدا کند نه لزوما سرمربیگری اما عده‌ای حتی این را هم نمی‌پذیرند. آنها کلا با نام معروف مشکل دارند و به خیال‌شان اگر او برگردد تیم ملی دچار حواشی بیشتر می‌شود و شاید از بازگشت امیر خوش خبر هم هراس دارند! سناریوهایی که برای معروف و خوش خبر گفته و نوشته می‌شد همچنان باقی است اما هیچ گاه نه ثابت شد و نه تاییدیه رسمی از سوی اعضای آن زمان تیم ملی صورت گرفت.

نسخه درمانی امروز والیبال شاید دیگر مربی بزرگ خارجی نباشد. والیبال به عقیده اهالی فنی به نقطه‌ای رسیده که آشتی مردم را هم برای حل مشکل و معضل روحی خود می‌طلبد. چه کسی بهتر و محبوب‌تر از معروف؟

کامنت‌های مردمی درباره بازگشت معروف از قبیل اینکه اگر او برگردد دوباره والیبال می‌بینم یا دوباره به سالن می‌آیم همان بازتابی است که احتمالا فدراسیون دنبالش است و معروف نیامده شروع شده است. اما اینجا سرزمین خانه نشینی علی دایی‌ها و کریم باقری هاست و بعید نبود که با معروف هم هنوز نیامده چنین رفتارهایی صورت بگیرد! اینجا با اسطوره‌های مردمی مشکل دارند…